Gorges Ocloo vreest dat België anno 2070 niet meer zal bestaan. Samen met Josse De Pauw maakt hij daarover The Butcher, de engel kwam niet bij LOD muziektheater.
Vorig seizoen maakte u met Josse De Pauw Moby Dick,at Last Queequeg Speaks. De Pauw vond het decor – een walvisbuik – aanvankelijk spuuglelijk. Staat hij opnieuw in een afgrijselijk decor?
Gorges Ocloo:(lacht) Ja! Deze keer staan we samen op de vloer. Ik ontwierp een ‘Vlaams’ aandoende, leuke en nogal lelijke slagerij. Het is een filmische setting waar je binnenkijkt in de wereld van een vader, die slager is, en zijn zoon. Ze overleefden als een van de weinige Vlamingen een oorlog. Anno 2070 leven ze onder bewind van Poolse machthebbers die vroeger zowat alle huizen bouwden.
Een verhaal over een slager in een Pools Vlaanderen anno 2070. Hoe komt u erbij?
Ocloo: In Leuven, wachtend op de bus naar Schaarbeek: daar ontstond het idee voor een verhaal over de extreemrechtse slager Bram, wiens dochtertje sterft. In een vuilnisbak vindt hij een jongen, de gehandicapte Isa. Hij voedt hem op, spreekt over hem als ‘zij’ omdat hij in Isa zijn dochter wil terugvinden. Isa voelt dat de samenleving hem niet moet. Hij vraagt zijn vader hem te doden en tot gehakt te verwerken. Zo brengt hij toch nog wat op. Dat is de rode draad. De personages verwijzen naar het Bijbelse verhaal waarin God aan Abraham vraagt om zijn zoon Isaak te offeren.
Sommigen zullen de humor zien, anderen zullen zich verlaten voelen.
U maakt een sciencefictionvertelling van een Bijbels verhaal?
Ocloo: Het is meer dan dat. Wij – Josse en ik schreven de tekst samen – onderzoeken met humor en liefde de vreemde verhouding tussen het christendom, nationalisme en vaderlandse trots. Waarom kan zoiets onzichtbaars als ideologie de blik van mensen zo vervormen? Waarom wordt de fictie die Hendrik Conscience in De leeuw van Vlaanderen (1838) schreef nog altijd als waarheid beschouwd? Ik volg Amerikaanse extremisten, en bij ons Dries Van Langenhove (VB). Die mensen lijken in een alternatieve realiteit te leven. Dat is eng. Waarom denken zij zo? Dat probeer ik te begrijpen.
Theater dat nationalisme belicht, riskeert betogers aan de deur. In 2003 boycotten aanhangers van Vlaams Belang De leeuw van Vlaanderen van Union Suspecte.
Ocloo: Och, er staat gegarandeerd een knokploeg op de stoep. (lacht) Sommigen zullen de humor zien, anderen zullen zich verlaten voelen. Het theater is een kerk. Wie binnengaat, laat alles buiten en tracht te begrijpen wat wij er uitspoken. Weet je, acteurs mogen álles spelen, als ze het maar goed spelen. Dat is wat Josse en ik, met muzikanten Toon Callier en Bertel Schollaert, willen doen. Josse spreekt. Ik vertolk Isa en zeg niets. Sopraan Astrid Stockman is mijn stem. Ik componeerde ook de muziek: koorstemmen met de warmte van Afrikaanse muziek en de ijlheid van Europese zang.
Vanaf 2022 vult u de Bourla met die klanken, als lid van de artistieke ploeg van Toneelhuis. Zijn Beeldsmederij De Maan en LOD muziektheater hun bevlogen jonge maker kwijt?
Ocloo:(fel) Helemaal niet! Geen enkele kunstenaar zou zich mogen verankeren aan slechts een huis of stijl. Die verscheidenheid – werken voor kinderen bij De Maan, intiem muziektheater creëren bij LOD en, eindelijk, de grote zaal bespelen in Toneelhuis – is wat inspireert. Behalve theatermaker ben ik ook percussionist. Als ik veel gespeeld of geschreven heb, moet ik drummen. Of wandelen. Langs bushaltes en slagers en zo.
The Butcher, de engel kwam niet van LOD muziektheater gaat op 27/10 in première in Gent en reist tot 13/05 door Vlaanderen en Nederland. Info: lod.be
