Ewald Pironet

‘Geld uitdelen zoals de regering-Wilmès II afgelopen weekend deed, is gewoon wanbeleid’

De regering-Wilmès maakte nieuwe herstelmaatregelen bekend. Een zoveelste echec.

Ons land had de langste lockdown, de meeste doden en het grootste verlies aan welvaart, zo schreef Het Laatste Nieuws afgelopen weekend over de gevolgen van de coronacrisis. ‘Vaak het kneusje, nooit de primus’, luidde de nog flatterende kop. De hoge sterftecijfers in de woonzorgcentra en het voortschrijdende debacle rond de mondmaskers blijven nazinderen, zonder dat één politicus daar zijn of haar verantwoordelijkheid voor opneemt, of zelfs maar toegeeft dat er werd geflaterd.

Zaterdag kwam de superkern samen om te beslissen over de relancemaatregelen die onze economie uit de diepste crisis sinds de wereldoorlogen moeten helpen. Ter herinnering: de superkern werd in het leven geroepen om de restregering Wilmès II enige envergure te geven. Wilmès II wordt gevormd door de MR, de Open VLD en de CD&V met slechts 38 van de 150 Kamerzetels. Ze kreeg het vertrouwen van 84 parlementsleden dankzij de extra steun van de SP.A, de PS, Groen, Ecolo, CDH en DéFI. Ze kreeg volmachten om de sociaal-economische gevolgen van de coronacrisis te bestrijden en daar sloot de N-VA zich als tiende partij bij aan.

Om de partijen die niet in de regering zitten toch bij het beleid te betrekken, werd de superkern in het leven geroepen. Die bestaat uit de ministers en alle partijvoorzitters die de volmachten goedkeurden. Dat betekent dat de partijvoorzitters, van wie sommige zelfs niet verkozen zijn, mee cruciale beslissingen nemen. Zonder pottenkijkers. Zonder parlement. Zonder journalisten. De superkern is ‘gewoon een ander woord voor een junta’, schreven Hendrik Vuye (UNamur) en Veerle Wouters (Hogeschool PXL) op Knack.be.

Geld uitdelen zoals de regering-Wilmès II afgelopen weekend deed, is gewoon wanbeleid.

Deze ‘junta’ nam nu een aantal maatregelen, in het kader van een relanceplan waarvan niemand de contouren kent. Zo komt er een btw-verlaging in de horeca tot 6 procent. De werkgevers kunnen een cheque toekennen van 300 euro, volledig aftrekbaar en belastingvrij, om te gebruiken in de horeca of in de cultuursector. En elke inwoner krijgt een NMBS-Rail Pass met tien ritten. MR-voorzitter George-Louis Bouchez tweette na afloop trots dat het hele steunpakket 3,5 miljard euro kost.

Deze maatregelen, die blijkbaar tot stand kwamen na intensieve onderhandelingen, missen volledig hun doel. Veel geld wordt verschoten om nog meer wrevel op te wekken en onheil te stichten. De btw-verlaging voor de horeca vloeit vooral naar de grote brouwerijen die achter de cafés zitten. Voor de cheque van 300 euro is het afwachten of de werkgever die wel zal uitkeren. Alleen de werklozen, gepensioneerden, zelfstandigen en studenten weten nu al zeker dat ze dit bedrag niet zullen krijgen aangezien ze geen loontrekkenden zijn. En iedereen krijgt tien gratis treinritten, hoeveel je ook verdient. Die maatregel is bovendien genomen zonder overleg met de NMBS en zonder dat er duidelijkheid is over de financiële, logistieke en gezondheidsaspecten. Geld uitdelen zoals de regering-Wilmès II afgelopen weekend deed, is gewoon wanbeleid.

Het meest verontrustende is dat geen enkele van de tien partijen die deze maatregelen hebben goedgekeurd blijkbaar beseft dat ze mee verantwoordelijk is voor dit wanbeleid. Het ontlokte Dirk Van Damme, onderwijsexpert bij de OESO, de reactie dat ‘geen enkele partij die tot de superkern behoort nog de morele autoriteit bezit om ooit nog iets zinnigs over een efficiënte overheid te zeggen’.

De voorbije jaren ging het met onze leidende politici en partijen van kwaad tot erger. Wie dacht dat met het kibbelkabinet-Michel het dieptepunt was bereikt, kwam bedrogen uit. Er volgde een Marrakech-vaudeville, waar alle betrokkenen veel van de weinige sérieux die hen nog restte, kwijtraakten. De regering-Michel sukkelde in december 2018 in lopende zaken en kreeg de dynamiek van een zak bloem.

Het werd er niet beter op toen premier Charles Michel (MR) naar Europa vluchtte en werd opgevolgd door zijn partijgenote Sophie Wilmès, die als minister van Begroting werkelijk geen enkele indruk had gemaakt. De vunzige, achterbakse manier waarop Wilmès II drie maanden geleden tot stand kwam, was een nieuw dieptepunt. In het bestrijden van de coronacrisis liep deze restregering voortdurend achter de feiten aan, met de bekende desastreuze gevolgen. Met de relancemaatregelen gooit ze nu het geld populistisch over de balk – zonder visie, zonder plan. De rekening wordt later wel aan de belastingbetaler gepresenteerd. En dat bent u.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content