‘20.000 jobs staan op de helling. En dat is nog maar het begin’, vreest Vlaams Volksvertegenwoordiger voor SP.A en organistor van Rock Zottegem, Kurt De Loor. Hij stelt dat het met de huidige voorwaarde onmogelijk wordt om rendabel te werken.
Een versoepeling van de corona-lockdown-maatregelen is momenteel van de baan. Integendeel, de nationale veiligheidsraad besliste om het toegelaten aantal personen op evenementen te halveren, tot maximaal 100 personen indoor en 200 personen outdoor. Het logische gevolg van het stijgend aantal coronabesmettingen natuurlijk, dat hoeft geen betoog. Gezondheid gaat voor. Maar voor de eventsector de zoveelste dreun. Zij waren het die als eerste hun activiteiten moesten staken vijf maanden terug en zij zijn het die als laatste opnieuw aan de slag zullen kunnen gaan. Dat is dramatisch.
Een kwart van de bedrijven overleeft dit niet en 20.000 jobs staan op de helling. En dat is nog maar een begin. De eventsector hangt als vallende dominosteentjes aan elkaar. Hebben de muzikanten en de concertzalen geen werk, dan ook de licht- en geluidtechnici, de cateraar, de backline-leverancier en de wc-madam niet. Dit is het topje van de ijsberg. De regeringen moeten de sector perspectief geven, anders dreigt de woestijn voor ons rijk culturele evenementenlandschap waar we zo trots op zijn. Voor Fed Event, de federatie voor freelancers binnen de eventsector is de maat vol. Zij legden een verzoekschrift neer bij de Raad van State en eisen van de Vlaamse regering een gelijke behandeling als andere sectoren zodat ook hun leden beroep zouden kunnen doen op de sluitingspremie van 160 euro per sluitingsdag. Onderhandelingen hierover met de Vlaamse regering leverden niets op. De freelancers zitten met de handen in het haar. Er komt helemaal niets binnen. En het licht aan het eind van de tunnel is uit.
Evenementensector bestaat uit lange ketting van mensen en bedrijven: al die jobs staan vandaag op het spel.
De eventsector gaat ervan uit dat hij een jaar lang nagenoeg volledig stil zal liggen als gevolg van het coronavirus. Events organiseer je nu eenmaal niet van vandaag op morgen. Vanaf morgen zijn events mogelijk tot honderd mensen binnen en tweehonderd buiten. De verdubbeling daarvan die de regering voor augustus had gepland, komt er niet, daar stak de tweede golf van het virus een stokje voor. Reality kicked in. De aantallen werden door de nationale veiligheidsraad opnieuw gehalveerd. Als de overheid niet met extra steunmaatregelen op de proppen komt is het over en uit voor de sector. Het gaat over veel meer dan de ticketinkomsten of de gage voor een optreden. Bezoekers drinken pintjes, ze steken een frietje. Bandleden, geluidsfirma’s en -technici, lichtmannen, podiumbouwers, tentenleveranciers, platenfirma’s, platenwinkels, cateringfirma’s, roadies, concertorganisatoren, booking agencies, producers, opnamestudio’s, firma’s die de toiletten of de herassen leveren, leveranciers van backline,… De ketting van mensen en bedrijven waarmee de Belgische muziekscene aan elkaar hangt is zeer lang en zeer breed. Al die jobs staan vandaag op het spel.
De mensen die ik de voorbije vijfentwintig jaar als festivalorganistor leerde kennen zijn doeners, geen klagers. De sector zelf is creatief en veerkrachtig. Dat zie je vandaag ook. Samen met de maatregelen kwamen de creatieve oplossingen. Of wat er moet voor doorgaan, want structurele oplossingen voor het probleem waar de eventsector mee te maken heeft, zijn het niet. Festivals organiseren speciale light edities, concertzalen komen met intieme alternatieven en feestzalen timmerden zomerbars. Coronaproof, maar meestal verlieslatend. De media pikten er gretig op in, waardoor de buitenwereld leek te denken dat het wel zou meevallen met die miserie in de eventsector. Dat het ergste leed nu wel geleden was. Maar met de huidige voorwaarden is het onmogelijk rendabel te werken.
Laat u niets wijsmaken, de sector zit op zijn gat en hangt in de touwen. Gisteren, vandaag, morgen, de volgende weken en maanden, en waarschijnlijk ook nog volgend jaar. En door een gebrek aan perspectief nu eigenlijk nog meer dan enkele weken terug. Begrijp mij niet verkeerd, de speciale edities en de creatieve oplossingen zijn nobel en tonen hoe flexibel en ondernemend de hele sector is. Ze tonen bovendien aan hoe mensen vandaag meer dan ooit snakken naar events, festivals en cultuur. Ze tonen aan hoe groot het gemis is en hoe belangrijk ze zijn voor onze maatschappij. Maar een deel van de problematiek raakt ondergesneeuwd: de toekomst van de hele eventsector is uiterst onzeker. Duizenden jobs staan vandaag op de helling. Als de regeringen niet snel met oplossingen komen is het over and out. Final mic drop.
Mensen die in de eventsector werken zijn vaak ondernemers pur sang. Je kan ze niet vragen om een jaar langs de zijlijn te staan en tijdelijk werkloos te blijven. Ze willen creatief bezig zijn. Het gevaar bestaat dat ze hun creatieve ei elders leggen en dat de sector zo goeie mensen verliest, een braindrain. Bij podiumbouwer Stageco werken bijvoorbeeld ingenieurs die snel ander werk kunnen vinden in de bouwsector. Maar bij de echte heropstart van de eventsector heb je die mensen wel nodig. We moeten die mensen dringend een perspectief bieden zodat ze voor zichzelf nog een toekomst zien in de sector.
De eerste faillisementen zijn een feit. Het zijn dominosteentjes, de rest volgt. Het is duidelijk dat de eventsector zwaar getroffen wordt door deze coronacrisis en het einde is nog niet in zicht. Er tekent zich vandaag een drama af. Ik wil positief blijven, maar alle signalen die ik krijg van collega’s zijn zorgwekkend. Het is mijn plicht om aan de alarmbel te trekken. In het Vlaams Parlement legden we een resolutie voor om de eventsector te redden. Het werd door de meerderheid van tafel geveegd. Dat is wraakroepend. Deze crisis en het effect ervan op de eventsector vraagt niet om politieke spelletjes, maar om oplossingen.
Het is vijf na twaalf. Er moeten nu structurele oplossingen komen. Nu, niet seffes, niet direct, niet sebiet, niet weldra, maar nu, maintenant, tout suite, heute, godverdomme. Er moet snel een sterk relanceplan komen dat de sector opnieuw hoop en perspectief geeft voor de toekomst. Een reddingsboei voor wie momenteel verzuipt. En we moeten ervoor zorgen dat de sector sterker uit deze crisis komt met oplossingen voor de precaire arbeidsomstandigheden van oa. freelancers, muzikanten en technici in de sector. Beste regeringen, het is nu het moment om jullie nek uit te steken. Don’t let this be the day the music died…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier