Els Ampe (Open VLD): ‘Ik heb overwogen om in het Midden-Oosten te gaan wonen’

Els Ampe is Vlaams Parlementslid, senator en kandidaat-voorzitter voor de Open VLD. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 23 minuten en 5 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De top van mijn partij luistert niet meer naar onze leden. Kopstukken stellen het eigenbelang voorop. Dat is onaanvaardbaar. Daarom wil ik meer dan ooit luisteren, en boosheid omzetten in groei.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Wie de wereld wil verbeteren, moet beginnen bij zichzelf. Sinds juni ben ik senator en ik stel vast dat dit een praatbarak is die afgeschaft moet worden. Ik zou dit juridische kluwen in eerste instantie willen afslanken, door minder samen te komen en zo alvast te besparen op personeelskosten.

Wat is uw grootste prestatie?

Ik ben moeder van vier kinderen, die ik elke dag veel liefde geef. De combinatie van moeder en politica is best heftig, maar ik ben trots dat mijn man en ik erin slagen om ons gezin gelukkig te maken.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik ben burgerlijk ingenieur, maar koos al snel voor het politieke leven in Brussel. Ik heb mijn vader dus niet kunnen helpen in zijn ingenieursbureau, wat toch als een mislukking voelt. Al heb ik als schepen in Brussel wél de voetgangerszone kunnen realiseren.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Niet definitief. Maar ik heb wel al overwogen om lange tijd in het Midden-Oosten te gaan wonen. Het is de bakermat van onze cultuur.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

De vele uren waarin ik als kind samenspeelde met mijn broer. Hij voelde uitstekend aan wie ik was. Vaak was dat met Playmobil en Lego, maar we imiteerden ook graag Kamagurka en Herr Seele.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ons gezin rijdt al twee jaar elektrisch. We zijn fan van Tesla en Estrima, een piepklein Italiaans autootje. Ik wil werk maken van veel meer laadpalen in ons land.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ik vergeet snel, maar ik kan niet ontkennen dat het mij soms wel raakt. Vooral als het georkestreerd is vanuit mijn eigen partij.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb geen huisdier.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Je ne regrette rien, om het met Édith Piaf te zeggen.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Nee. Ik voel wel dat mensen bang zijn, omdat ze meer kosten hebben dan inkomen. Maar met economische groei kunnen we die angst wegnemen. Ik wil ervoor zorgen dat mensen meer nettoloon overhouden op het eind van de maand.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

De schreeuw van Edvard Munch. Ik kan er niet van wegkijken. Het grijpt me telkens weer bij de keel. Alsof die man op dat werk echt bestaat en schreeuwt naar mij.

Waarover zou u meer willen weten?

Over genoomtherapie: dé manier om op termijn alle ziektes de wereld uit te helpen.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Minstens 3000 euro per jaar. Ik investeer onder meer in kinderen van werkloze ouders. Dat zijn er helaas te veel in ons land.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

De liefde is complex, maar ik probeer er toch zo veel mogelijk van te geven. En ik laat mensen die ik graag zie nooit vallen.

Vindt u seks overschat?

Dat vind ik te persoonlijk.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Nu ik partijvoorzitter wil worden, bel ik ze dagelijks. Hun raad is goud waard.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik zwem of loop elke dag een halfuur, behalve op zondag. En ik ben al dertig jaar vegetariër.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Nee. Politiek is oorlog. Maar ik zal er wel altijd voor zorgen dat mijn kinderen veilig zijn.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat het leven geven en nemen is. Ik heb al veel gekregen. Daarom wil ik nu alles geven om voorzitter te worden van mijn partij.