Vrije Tribune

‘Door politiek te herleiden tot welles-nietes-spelletjes schrik je jongeren af’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

‘De aantrekkingskracht van politiek zit in de voldoening van de verwezenlijking. Deel die voldoening door het beleid samen met kinderen en jongeren te creëren’, schrijft Benjamin Verhegge van de KSA.

De voorbije weken werd campagne gevoerd op het scherpst van de snee. Er ging geen dag voorbij of het woord polarisering werd in de mond genomen. Inhoudelijke thema’s verdwenen vaak op de achtergrond, en het debat werd herleid tot uithalen en getouwtrek langs beide kanten.

Het firstvoter-onderzoek van de VRT toonde aan dat 54 procent van de jongeren niet of nauwelijks geïnteresseerd is in politiek. Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter liet op zijn beurt tegenover StampMedia optekenen dat jongeren zich te weinig laten horen. Het politieke engagement laat volgens hem te wensen over. Is het gebrek aan interesse van jongeren in politiek een gevolg van de manier waarop politiek in beeld komt of heeft die beeldvorming geen invloed?

Door politiek te herleiden tot welles-nietes-spelletjes schrik je jongeren af.

Om die vraag te beantwoorden keren we terug naar het getouwtrek van de voorbije maanden. Touwtrekken als speelse vrijetijdsbesteding verwijst ongetwijfeld naar het beeld dat je hebt over een jeugdbeweging. Het spel is simpel: Twee kampen proberen zoveel mogelijk touw aan hun kant te trekken met als doel: winnen. Per centimeter winst of verlies wordt het competitiegevoel in combinatie met het samenhorigheidsgevoel aangezwengeld zodat het touw meer in jouw richting kan bewegen. Op het einde zijn er winnaars en verliezers, maar de grondvoorwaarde om met elkaar een spel te spelen, is bovenal respect hebben voor elkaar. Als het spel niet wordt gespeeld zoals het hoort, haak je als deelnemer ontgoocheld af. Kunnen we diezelfde gedachte niet doortrekken naar het politieke spel?

De manier waarop politiek in beeld komt, zorgt ervoor dat het voor jongeren moeilijk wordt om zich ermee te vereenzelvigen, laat staan dat ze er kennis mee willen maken. Ze doen niet mee aan het spel en krijgen evenmin zin om aan de zijlijn toe te kijken. Een deel van de jongeren haakt op die manier dus af. Niet enkel de negatieve connotatie waarmee politiek te maken krijgt, zorgt voor interesseverlies bij jongeren. Door de aandacht te vestigen op het politieke steekspel verdwijnt de inhoud naar de achtergrond waardoor inhoudelijke thema’s geen uitleg meer krijgen. En net die uitleg op maat van kinderen en jongeren is van belang om interesse op te wekken.

Hoe kunnen we verwachten van een jongere om zich te engageren als we niet eens op maat van die jongere kunnen uitleggen voor wat hij zich zou kunnen engageren? Participatie staat onlosmakelijk verbonden met informatie. Door de de juiste woorden te gebruiken op maat van de jeugd, verlaag je als politici de drempels om mee te participeren.

Dit is dan ook de uitdaging waar de politiek de komende zes jaar voor staat. Politiek opnieuw sexy maken. Verlaag de drempels en stel je open. Richt je op verbinden, op inspraak en co-creatie met de burgers. Te vaak worden kinderen en jongeren nog als de kleine man gezien die niet altijd mag meeschuiven aan de grote mensen tafel. Door de kleine man mee aan tafel te laten schuiven, geef je hen het gevoel dat ze mee tellen. Betrek kinderen en jongeren van bij de start rond thema’s die hen nauw aan het hart liggen. Zorg samen met hen voor een tastbaar resultaat. Dankzij echte participatie ontstaat creatie maar vooral appreciatie wanneer woorden samen in daden worden omgezet.

Door politiek te herleiden tot welles-nietes-spelletjes en de kunst van het om ter luidst roepen zal het enthousiasme van jongeren niet aangewakkerd worden. De aantrekkingskracht van politiek zit in de voldoening van de verwezenlijking. Deel die voldoening door het beleid samen met kinderen en jongeren te creëren. Toon dat het anders kan, dat de verandering echt wel kan werken door het gewoon te doen. Alleen zo kunnen we samen de weg vooruit bewandelen. Kinderen en jongeren kunnen heus wel hun mannetje aan een zogenaamde grotemensentafel.

Benjamin Verhegge is Pedagogisch medewerker voor KSA Nationaal vzw, aanspreekpunt Lokaal Jeugdbeleid

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content