Delphine Boël: Van liefdeskind, over bastaard tot aanklager

Delphine Boël daagt Albert II, prins Filip en prinses Astrid voor de rechtbank van eerste aanleg in Brussel.

Totaal onverwacht trok Delphine Boël vorige week opnieuw alle media-aandacht naar zich toe. De buitenechtelijke dochter van koning Albert II daagt enkele leden van de koninklijke familie voor de rechtbank. Ze eist een DNA-test om te bewijzen dat ze wel degelijk de biologische dochter is van koning Albert II.

In 1999 leerde de wereld Delphine Boël kennen, niet als kunstenares, maar als de buitenechtelijke dochter van de koning. De toen negentienjarige Belgische journalist Mario Danneels vermelde haar in zijn boek ‘Paola: Van la dolce vita tot koningin’ en de bal ging aan het rollen.

Slechts één zinnetje deed de halve wereldpers reageren. “Paola weigerde zich lijdzaam neer te leggen bij de halfzus van haar kinderen”, schreef hij. Wie de ‘onechte’ dochter van Albert II is, vermelde de auteur niet. Wel dat Paola daarom wilde scheiden en dat een hoge functionaris aan het hof het verhaal had bevestigd.

Al snel werd duidelijk dat het om de destijds 31-jarige Delphine Boël ging. Cameraploegen en fotografen verzamelden rond een huis aan de chique Portobello Road in Londen. Daar woonde het geheime koningskind: blond met blauwe ogen, kunstenares en zonder groot succes in de weer met sculpturen van papier-maché.

Moeder de Selys: ‘Delphine zag hem bijna alle dagen’

De moeder van Delphine Boël, Sybille de Selys Longchamps, leerde de koning kennen in Griekenland, waar haar vader ambassadeur was.

“Mijn dochter is geboren in februari 1968. Albert heeft vrij snel open kaart gespeeld met zijn vrouw. Ik heb jarenlang in een leugen geleefd, ik wilde een ‘schandaal’ vermijden. Bovendien wilde ik Albert en Delphine beschermen”, getuigt Sybille de Selys in de krant Le Soir.

Delphine beschouwde Albert als een vriend van haar moeder. Ze had jarenlang geen idee, dat de koning haar biologische vader was. “Ik had een appartement in Ukkel, met een lift die rechtstreeks in het appartement uitkwam. Albert kwam ’s namiddags, en zag Delphine bijna alle dagen. Ze noemde hem Papillon.”

Tien jaar heeft dat ongeveer geduurd. Volgens de Selys woonden Albert en Paola op verschillende verdiepingen in Belvédère en zagen elkaar bijna nooit, alleen bij officiële gebeurtenissen.

Paola stelde koning Albert II voor voldongen feit

Tot op een zekere leeftijd zou koning Albert zijn buitenechtelijke dochter wel erkend hebben. “Hij gaf haar elk jaar twee cadeautjes, met kerstmis en in februari voor haar verjaardag. Zelfs in december 1999 en in februari 2000, na de onthulling, heeft hij dat gedaan. En dan, een jaar later, heeft hij haar verloochend: ze heeft hem gebeld en hij heeft gezegd: ‘Je bent mijn dochter niet’. Voor Delphine was dat vreselijk kwetsend”, zegt haar moeder in de Franstalige krant.

Volgens royaltywachters zou koningin Paola erg duidelijk zijn geweest. Koning Albert II koos ofwel enkel voor zijn gezin met Paola en negeerde vanaf dat moment Delphine Boël en haar moeder volledig, of ze ging zelf weg. Koning Albert II gaf toe en blijft zijn belofte ook nu nog volhouden.

Een tijdje na de onthulling ging de mediastorm langzaam liggen en verdween Delphine Boël voor een poosje van het toneel. In 2003 verhuisde ze terug naar België en ging ze samen met haar echtgenoot in Brussel wonen. Vijf jaar later kregen ze hun eerste kind.

Auteur Danneels: ‘De pers heeft jacht op koningsdochter geopend, niet ik’

Auteur Mario Danneels was erg ontgoocheld in de wijze waarop de media met dat ene zinnetje aan de haal zijn gegaan. “De pers heeft de jacht op de dochter van koning Albert geopend, niet ik”, zei hij daarover. “Blijkbaar vormt een jonge auteur het perfecte alibi om eindelijk eens goed uit te pakken met wat overal al tijden onderin een la lag”, zei hij.

Toen het nieuws in 1999 aan het licht kwam suggereerden enkele Franstalige media dat het boek van Danneels deel uitmaakte “van een sinister Vlaams plan”. Het boek verscheen kort voor het huwelijk van kroonprins Filip en Mathilde en volgens sommige redeneringen moest de onthulling de populariteit van het koningshuis laten dalen.

Op de vraag wie er baat had bij de bekendmaking van Delphine, antwoordt ook de Seleys: “Volgens mij de Vlaamse politiek, om de ‘niemand is perfect’-kant van de monarchie te bewijzen.”

Boël: ‘Ik gold als vuile was van de koninklijke familie’

In haar kunstwerken verwijst Delphine Boël geregeld naar de koning. “Het kunstwerk van mijzelf in een wasmachine bevat de eerste foto die de pers van mij maakte in 1999 in Londen. Ik opende de deur van mijn huis en zag een muur van reporters. In dat werk heb ik mijzelf in de wasmachine gestopt, omdat de pers niet kwam voor mijn kunst of mijn blauwe ogen, maar omdat ik gold als de vuile was van de koninklijke familie”, zei Boël daarover in een televisie-interview.

In 2009 verklaarde Boël zich erbij neer te leggen dat ze nooit officieel erkend zou worden. Vier jaar later komt ze blijkbaar op deze woorden terug.