‘De islamsafari is een politieke bananenschil, Schepmans is erover uitgegleden’

Burgemeester Françoise Schepmans verbiedt de islamsafari door Molenbeek van Filip Dewinter en Geert Wilders. Een verbod dat net zo onnozel is als de islamsafari zelf, vindt Knack-redacteur Simon Demeulemeester.

Welkom Geert! Salaam aleikum Filip!

‘Door erover te praten geven we ze gelijk’, aldus Molenbeeks schepen Jan Gypers (MR-Open VLD) deze ochtend op Radio 1. Het was maar een van de zinsneden waaruit zijn politieke onmacht bleek om een antwoord te formuleren op de islamsafari die Geert Wilders en Filip Dewinter morgen in zijn gemeente willen houden.

Omstreeks de middag verbood zijn burgemeester en partijgenote Françoise Schepmans het moslimpje-kijken van de twee voornaamste islambashers van de Lage Landen. Nochtans zou dat volgens Gypers niet eenvoudig zijn, want ‘we leven in een democratie,’ zo herinnerde hij het zich nog van de laatste keer dat hij dat checkte. En in dat minst slechte van alle systemen kan je moeilijk iemand, en al zeker politici, verbieden een wandeling te maken.

Het meest zinvolle idee dat hij formuleerde op Radio 1, was er een dat hem lachend ontsnapte: ‘We zouden Wilders-pruiken kunnen uitdelen.’ Dat zou de onnozelheid van die hele islamsafari tonen, dacht hij. Wel, ja. Waarom niet, eigenlijk?

Meer zelfs: deel niet alleen 500 peroxideblonde Geert Wilders-pruiken uit, maar bestel snel 15 containers woestijnzand en schrijf Pairi Daiza en de Zoo van Antwerpen aan om al hun kamelen en dromedarissen een dag te lenen. Gezeten op die schepen der woestijn kunnen Wilders en Dewinter comfortabel de islamisering van onze hoofdstad overschouwen. Breng ook alvast duizend liter water aan de kook, opdat hun glaasjes nooit leeg zijn maar permanent dampen van mierzoete muntthee.

Laat de plantsoendienst dag en nacht doorwerken om het Sint-Jan-Baptistvoorplein te omzomen met dadelpalmen. En plaats er bedoeïenententen!

Voorzie in extra geluidsinstallaties in alle Molenbeekse moskeeën, zodat de muezzins werkelijk oorverdovend kunnen oproepen tot het vrijdagsgebed. Laat de Molenbeekse vrouwen de kelen smeren om morgen een kolossaal zaghrata te kunnen aanheffen bij de blijde intrede van de geïnteresseerde bezoekers. Regel henna in alle kleuren van de regenboog en een buikdanseressengewaad uit zijde voor Anke Van dermeersch.

Zorg voor het mooiste ontvangstcomité dat beider heren ooit is aangeboden. Allerschattigste jongentjes en meisjes moeten enorme boeketten bloemen aanslepen, tientallen tamtamspelers moeten ze de hele dag begeleiden. Wuif hen met palmbladeren koelte toe. Laat ze nooit de grond raken zonder dat rozenblaadjes en woestijnzand onder hun voeten knisperen. Besluit de prachtige dag met een opzwepende zwaardendans, een couscousbuffet en hopen zoetigheden uit het Midden-Oosten.

Dit klinkt misschien gek en een tikje overdreven. Er blijkt misschien weinig sérieux, ja zelfs weinig respect uit dit plan. Maar dat blijkt ook uit het zwakte(ver)bod van Schepmans, die daarmee de liberale democratie verschraalt. Of uit het fabeltje van Gypers, die beweerde dat Molenbeek een ‘schoolvoorbeeld’ is van hoe de diverse samenleving kan werken. De islamsafari van Wilders en Dewinter is een provocatieve onnozelheid, het politieke equivalent van de bananenschil om iemand te doen uitglijden. Schepmans is er met haar verbod enthousiast over uitgegleden.