Peter Casteels

‘David Attenborough maakt beter rampenfilms dan Christopher Nolan’

‘Vandaag is de documentaire van Attenborough veel spectaculairder en angstaanjagender dan eender welk hersenspinsel van scenaristen’, meent Knack-redacteur Peter Casteels.

Nee, ik heb niets van Tenet begrepen. Gevraagd om het verhaal na te vertellen zou ik na twee zinnen in de problemen komen. Misschien ligt dat aan mij – ik weet wel zeker van niet – maar vast staat dat ik het verhaal niet interessanter zou vinden als ik het wél helemaal had begrepen. Om degenen die de film van Christopher Nolan niet zagen een idee te geven: een man met een raar accent wil de wereld vernietigen omdat hij kanker heeft en niet wil dat er na zijn dood iemand met zijn vrouw vandoor gaat. Het is daarbij ook mogelijk om vanuit de toekomst terug in de tijd te reizen.

David Attenborough maakt beter rampenfilms dan Christopher Nolan.

Ik zou, zoals gezegd, niet weten wat ik na die twee zinnen nog kan vertellen.

Tenet moest dé blockbuster worden die de cinema na de lockdown weer tot leven zou wekken – een niet geringe opdracht voor een film waar ik kop noch staart aan krijg. Wat zouden de horden toeschouwers die doorgaans blockbusters tot blockbusters maken met dat verhaal aanvangen? Een deel van het antwoord ligt wellicht in het feit dat die toeschouwers eenvoudigweg niet kwamen opdagen. Tenet zou Warner Bros wel eens heel veel geld kunnen kosten, en de mislukking van die release is de reden waarom potentiële hits zoals de Bond-film No Time to Die nog verder uitgesteld worden.

Het is doodeenvoudig om erachter te komen waarom de bioscoopbezoekers thuisbleven: de lockdown is nog niet helemaal voorbij, de pandemie al zeker niet. De gezellige drukte van andere mensen die om je heen chips en popcorn zitten te knabbelen, of het verhaal aan hun liefje proberen uit te leggen, ontbreekt voorlopig helemaal. Ik heb nog een andere verklaring, die mij iets meer bevalt: zou het kunnen dat zelfs het blockbusterpubliek genoeg heeft van zulke potsierlijke rampenfilms? Waarom zouden we ook nog geïnteresseerd zijn in de pseudofilosofische kunstjes waarmee Nolan een scenario van dertien-in-een-dozijn probeert op te pimpen?

We spelen vandaag allemaal al zelf mee in meerdere rampenfilms.

David Attenborough bracht deze maand A Life on Our Planet op Netflix uit. De documentairemaker is ondertussen 93 jaar, en hij wilde een laatste keer duidelijk maken wat de mensheid gedurende zijn leven met de planeet heeft aangericht. Vijf jaar geleden zou ik nooit naar zo’n film gekeken hebben – ik ben niet echt een natuurmens – , vandaag is de documentaire van Attenborough veel spectaculairder en angstaanjagender dan eender welk hersenspinsel van scenaristen. Het duurt niet meer lang vooraleer zelfs de meest onderuitgezakte, lompe cinemabezoeker doorheeft dat de klimaatramp echt niet meer iets is voor zijn kinderen en kleinkinderen. Misschien moet Christopher Nolan eens een lieftallig sprookje proberen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content