Vlaamse partners uit het onderwijs en de voedingsindustrie hebben dinsdag een charter ondertekend voor gezonde, evenwichtige en duurzame schoolmaaltijden. Het kwam er op vraag van maaltijdleveranciers, die vinden dat scholen zich nog te vaak niet bewust zijn van de belangrijkste criteria bij het samenstellen van gezonde en duurzame maaltijden.
De uitbaters van die externe keukens vragen aandacht voor het stimuleren van gezonde maaltijden op basis van de nieuwe richtlijnen uit de voedingsdriehoek. Maar ook voor de nodige criteria om een duurzame maaltijd samen te stellen. Er komt een proefproject waarbij een voorbeeld van lastenboek wordt ontwikkeld. Er werd al werk gemaakt van een engagementsverklaring van dranken en tussendoortjes en richtlijnen voor gezonde school- en broodjesmaaltijden.
‘Ook duurzaamheid verdient aandacht’, zei Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) bij de ondertekening van het charter. ‘Dat gaat bijvoorbeeld over het vermijden van voedselverspilling en aandacht voor de productie van voeding dichtbij.’ Het charter wordt aangevuld met richtlijnen over het beperken van overconsumptie, het gebruik van seizoensproducten en het inspelen op de korte keten.
De cateraars zullen zorgen voor goede praktijkvoorbeelden en die verspreiden in de scholen. Ruim zes op de tien basisscholen (66 procent) en secundaire scholen (62 procent) bieden warme maaltijden aan. In het basisonderwijs worden die in meer dan vier op de vijf gevallen door een externe leverancier bereid, in het secundair onderwijs is dat in de helft van de scholen het geval. Het charter werd ondertekend in Nieuwen Bosch Humaniora in Gent. Dat is een van de eerste scholen die door Rikolto (het vroegere Vredeseilanden) worden begeleid in het kader van hun programma ‘GoodFood@School’.
Katharine Beelen, de coördinatrice van het programma, vindt het charter een belangrijke realisatie voor Rikolto. ‘We stelden vast dat cateraars vaak met de vinger worden gewezen omdat geleverde maaltijden ondermaats scoren op het vlak van gezondheid en duurzaamheid’, zegt ze, ‘maar cateraars leveren wat scholen en opdrachtgevers van hen vragen. Omdat opdrachtgevers niet altijd weten hoe ze de richtlijnen voor schoolmaaltijden van het Vlaams Instituut Gezond Leven kunnen vertalen naar concrete criteria in lastenboeken, blijven ze vasthouden aan oudere lastenboeken. Zo verandert er in de praktijk weinig aan het aanbod’, besluit Beelen. Het charter zou nu voor meer duidelijkheid moeten zorgen.
