Peter Casteels

‘Ceo’s hebben de plaats van schrijvers, kunstenaars en dichters ingenomen’

Ceo’s zijn kennelijk de nieuwe diepzinnigen. We willen hen graag een boek van Kees van Kooten aanraden.

De krant De Tijd vierde vorige week haar vijftigste verjaardag. Naar aanleiding van de festiviteiten vroeg ze vijftig ‘vooraanstaande Vlamingen uit de bedrijfswereld’ naar hun grootste wijsheden voor een succesvol leven. Logisch, natuurlijk. De Tijd is een zakenkrant, en ondernemers zijn de helden van deze tijd. Als er een regeerakkoord wordt gesloten, of als er zelfs maar iets onverwachts gebeurt in de wereld, is het ’s avonds aan ondernemers om daar samen met een econoom hun oordeel over te vellen in de televisiestudio’s. Soms komt er nog weleens een journalist of een politicoloog aan te pas, maar die zullen nooit met dezelfde egards worden ontvangen als die waar Marc Coucke op kan rekenen.

Ceo’s hebben de plaats van schrijvers, kunstenaars en dichters ingenomen.

Ceo’s hebben de plaats van schrijvers, kunstenaars en – iets vroeger misschien al – dichters ingenomen. Vroeger werden zij opgevoerd als moreel kompas van de samenleving. Daar hebben we nu dus ceo’s voor. Dat valt, eerlijk gezegd, een beetje tegen.

Na vijftig van die wijsheden in De Tijd achter elkaar te hebben gelezen, overheerst een gevoel van indigestie waarvan ik dacht dat het enkel tijdens de feestdagen kon opspelen. Van het banale (‘Je moet mensen leren vissen in plaats van hen vissen te geven’, volgens Guido Dumarey), via het wel erg voor de hand liggende (‘Verlies nooit de cashflow uit het oog’, aldus Bart De Waele) tot het amper begrijpelijke (‘Een partnership is sterk als het intern divers is en op de markt als een gestroomlijnde organisatie opereert’, weet Wim Dejonghe van Allen en Overy). Er komen amper pseudodiepzinnigheden of verkeerd gebruikte metaforen aan te pas: zelfs daarvoor missen de heren en dames de originaliteit. Als de ceo’s meer plaats krijgen om hun ingeving te verklaren, straalt de onnozelheid ervan af maar de vervelende voorspelbaarheid blijft. Slechts heel af en toe weet iemand te verrassen. ‘Ondernemen is 80 procent marketing’, dixit Dries Buytaert.

Ik ben dezer dagen Karrevrachten pennevruchten aan het lezen, een verzameling ongepubliceerd materiaal van Kees van Kooten. Een van de mooiste teksten die ik tot nu toe tegenkwam, is een gedicht waarin Van Kooten herinneringen ophaalt aan de tijd dat hij en zijn klasgenoten de verhalen van ene Remco Campert leerden kennen. ‘Sedertdien werd Remco Campert doorgegeven/ onder banken waarop/ niets meer werd geschreven, / want eindelijk stond het ergens’, schrijft hij. Zou iemand zoiets weleens hebben gedacht na het lezen van een managementboek of een interview met een ceo? Ik mag hopen van niet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content