Peter Casteels

‘Bizar hoe weinig homo’s en lesbiennes er nog maar een Oscar hebben gewonnen’

Verbeeld u maar niets, iedereen wordt onderdrukt.

Mag een hetero nog een homorol spelen? Die vraag haalde vorige week de cover van Knack Focus, terwijl ze eigenlijk doodeenvoudig te beantwoorden is. Natuurlijk mogen heteroseksuele acteurs homoseksuele personages spelen in films. Hoe meer, hoe liever. Zelfs in 2018 komen, zeker in Hollywood, nog altijd weinig films uit over homo’s. Lesbiennes (en al helemaal transgenders) moeten het nog met veel minder personages stellen waarin zij zich misschien kunnen herkennen. Dat zouden er echt meer mogen zijn. Of die rollen dan uiteindelijk door een hetero of een homo worden gespeeld, is een absolute bijzaak. Het is nogal onnozel te denken dat enkel homo’s in staat zijn om homo’s te spelen. Zo heel veel is daar nu ook weer niet aan.

Bizar hoe weinig homo’s en lesbiennes er nog maar een Oscar hebben gewonnen

De reden waarom zo’n vraag de cover van Knack Focus haalde, is omdat er nogal wat om te doen is: Scarlet Johansson had zich teruggetrokken uit Rub & Tug omdat zij geen geloofwaardige transgender zou kunnen neerzetten, en Jack Whitehall kreeg het hard te verduren omdat hij in Disney’s Jungle Cruise een homo wilde spelen. Net zoals Afro-Amerikanen via Twitter en Facebook het personeelsbestand van de grote filmstudio’s proberen bij te kleuren, eisen homo’s hun rol in Hollywood op. Terecht: het is bizar hoe weinig homo’s en lesbiennes er nog maar een Oscar hebben gewonnen. Acteurs zijn, om redenen die niet altijd in verhouding staan tot hun eigenlijke talenten, veruit de grootste sterren in de kunstenwereld. Logisch dat zo’n ensemble een redelijke afspiegeling moet zijn van de hele samenleving. Want het is, uiteraard, nog onnozeler te denken dat hetero’s béter in staat zijn om homo’s te spelen.

Mag iedereen het echt alleen nog maar over zichzelf hebben?

Een personeelskwestie dus, en hopelijk blijft het dat ook. Sommige activisten proberen hun politieke eisen nochtans aan Hollywood op te leggen. Stel u voor dat hetero’s werkelijk geen homo’s mogen spelen, en dat – een logische, volgende stap – hetero’s ook geen verhalen en scripts meer mogen schrijven voor films over homo’s. De kern van filmpersonages wordt tenslotte niet door acteurs maar door de schrijvers bedacht. Mogen blanke of witte auteurs dan eigenlijk nog wel verhalen schrijven waarin gekleurde personages een grote rol hebben? Huidskleur is een veel bepalendere eigenschap voor mensen dan hun seksualiteit. En wat weet zo’n schrijver uit de middenklasse eigenlijk van het leven van een arbeider? Is het wel mogelijk voor een acteur of een auteur om zich in te leven in iemand die in een andere sociale klasse is grootgebracht? Nee, toch? Datgene waar het in kunst, cultuur en entertainment om draait – de kracht van verbeelding – wordt ontmaskerd als een vorm van onderdrukking. En iedereen mag het alleen nog maar over zichzelf hebben. Dan hoeven er zelfs geen Oscars meer te worden uitgereikt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content