‘Besnijdenis van jongens is van onschatbaar belang voor moslims en joden: hopelijk hebben Kamerleden daar respect voor’

‘Naast de stigmatisering die een beperking of criminalisering van jongensbesnijdenis kan veroorzaken, zal het ook weinig zoden aan de dijk brengen’, schrijft Othman El Hammouchi over een recent wetsvoorstel dat de terugbetaling van besnijdenis om niet-medische redenen moet opschorten.

Terwijl het land al meer dan 9 maanden na de verkiezingen nog steeds geen regering heeft, vinden sommige parlementsleden het klaarblijkelijk een gepast moment om een discussie te beginnen over jongensbesnijdenis. Zo diende Open VLD-kamerlid Goedele Liekens recent een wetsvoorstel in dat terugbetaling van medisch niet noodzakelijke besnijdenissen moet opschorten. Ze wordt gesteund door Valerie Van Peel van de N-VA, en ondertussen heeft ook CD&V de voorstanders vervoegd. Dat een christelijk geïnspireerde partij zo’n antireligieuze maatregel steunt kan sommigen misschien verbazen, maar het past perfect bij de wollige, ruggengraatloze en inhoudsloze koers die haar er ook toe heeft gebracht Aron Berger te laten vallen in Antwerpen. Interreligieuze solidariteit is de CD&V blijkbaar onbekend.

Volgens de parlementsleden zijn niet-medische besnijdenissen ‘niet waar het budget van de gezondheidszorg voor dient’. Die kosten zijn in relatieve termen verwaarloosbaar en symbolische besparingen erop veranderen niets aan de echte structurele problemen die onze sociale zekerheid plagen, maar laten we dat even buiten beschouwing laten. De gezondheidszorg is een werktuig van de overheid om de volksgezondheid te bevorderen. In het verleden waren onvermogende religieuze ouders gedwongen hun toevlucht te nemen tot onveilige middelen om hun zoontje te besnijden. Besnijdenissen vonden plaats in een onsteriele omgeving met onsteriele instrumenten, wat de kans op besmettingen en ziektes enorm vergrootte. Het terugbetalen van besnijdenissen werd terecht ingevoerd als middel om dit te bestrijden.

Besnijdenis van jongens is van onschatbaar belang voor moslims en joden: hopelijk hebben Kamerleden daar respect voor.

Als het probleem de terugbetaling van niet-medische behandelingen is, waarom wordt anticonceptie voor min 25-jarigen dan wel door de gezondheidszorg gesubsidieerd? En wat met abortus? Dat wordt ook terugbetaald, om welke reden dan ook, terwijl het in de meerderheid van de gevallen niet gaat om een medische overweging.

In feite hebben verdedigers van abortus – waartoe u zichzelf rekent – jarenlang volgehouden dat het noodzakelijk is om de ingreep in alle omstandigheden terug te betalen omdat ze anders onveilig zou plaatsvinden. Ter promotie van de volksgezondheid dus. Maar als het Joden en moslims betreft, de minderheden die dit wetsvoorstel treft, in plaats van blanke seculieren, wordt er plots een andere maatstaf gehanteerd?

Wat mij het meeste zorgen baart, is de manier waarop mevrouw Liekens het voorstel aankondigde. Op Twitter schrijft ze dat de afschaffing van de terugbetaling ‘een stap in de goede richting is’. Welke richting is dat precies? De volledige uitstamping van jongensbesnijdenis?

https://twitter.com/goedeleliekens/status/1230851157507158016Goedele Liekenshttps://twitter.com/goedeleliekens

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

550rich3153600000Twitterhttps://twitter.com1.0

In het Nieuwsblad zegt Liekens nog het volgende: ‘Ik vraag geen verbod op besnijdenissen. Ik vind wel dat de discussie over de zin van besnijdenis bij jonge kinderen mag worden gevoerd’. In de discussie maakt ze de vergelijking met vrouwelijke genitale verminking (FGM), een schadelijk, pijnlijke en barbaarse vorm van mutilering die vrouwen levenslang verminkt en berooft van de mogelijkheid om normale seksuele betrekkingen te hebben.

Dat valt helemaal niet te vergelijken met een jongensbesnijdenis die op een correcte en veilige manier wordt uitgevoerd. Volgens een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie en UNAIDS ( verlaagt besnijdenis de kans op besmetting door hiv met maar liefst 60%. Daarom staat de WGO ook een beleid voor dat mannenbesnijdenis promoot in door hiv getroffen gebieden waar de ingreep nog niet prevalent is. Bovendien verlaagt het de kans op blaasontstekingen en besmetting met andere seksueel overdraagbare aandoeningen zoals het humaan papillomavirus, dat peniskanker kan veroorzaken.

Besnijdenis is van onschatbaar belang voor moslims en Joden. Het is een fysiek symbool van het Verbond dat we gesloten hebben met God, net als onze vaders en grootvaders voor ons. Door de besnijdenis treedt het jongetje toe tot een eenheid die tijd en ruimte trotseert, hij krijgt een band zowel de generaties die voor hem kwamen als die na hem zullen volgen. De besnijdenis van een nieuwgeboren kind is daarom ook een grote bron van vreugde voor Joden en moslims, en wordt meestal gevierd met een feest.

FGM is daarentegen geen religieuze verplichting en komt alleen maar voor in gebieden en onder gemeenschappen waar het een cultureel gebruik is. In Marokko is het bijvoorbeeld onbekend. Sterker nog, nu de schadelijke gevolgen van FGM aan het licht gekomen zijn, kan de praktijk rekenen op uitgebreide veroordeling door religieuze leiders. Zo vaardigde Sheikh Yusuf al-Qaradawi, een van de meest vooraanstaande geleerden en hoogste autoriteiten in de soennitische wereld, in 2009 een fatwa uit waarin hij bevestigt dat FGM indruist tegen de beginselen van de Sharia. Grootayatollah Ali Sistani, de spirituele leider van Iraakse sji’ieten, veroordeelde eveneens FGM als een ‘misdaad tegen meisjes’.

Beide praktijken zomaar gelijkschakelen, wordt door veel joden en moslims als een immense belediging ervaren. Ouders maken heel wat keuzes voor hun kinderen die permanente implicaties hebben. Zolang die niet bewezen schadelijk zijn, is dat perfect legitiem. In de context van ingrepen op intersekse kinderen, wiens geslachtsdelen bij de geboorte afwijken van zowel de mannelijke als de vrouwelijke, zei Vlaams minister Nathalie Muylle van Gelijke Kansen onlangs nog dat het ‘aan de ouders was om samen met een bevoegde arts te beslissen‘. In sommige gevallen bestaat daartoe een medische noodzaak, maar meestal gebeurt het uit socioculterele overwegingen.

Naast de stigmatisering die een beperking of criminalisering van jongensbesnijdenis kan veroorzaken, zal het ook weinig zoden aan de dijk brengen. Mensen zullen hun zonen blijven besnijden. Geen enkele gelovige moslim of Jood zal dit essentiële ritueel in de wind slaan, wat de sanctie ook moge zijn.

‘Als het er ooit van komt, dan is het gedaan met het jodendom in dit land. Dan zullen we allemaal moeten vertrekken’, zei toenmalig hoofdredacteur van Joods Actueel Michael Freilich in 2017 over een eventueel verbod op rituele besnijdenissen. Over het voorstel van zijn partijgenote Valerie Van Peel zegt hij nu: ‘Het is voor ons niet de bedoeling is om de besnijdenis an sich ter discussie te stellen. Dat gaat voor ons te ver.

Laten we dus vooral hopen dat de Kamerleden wat respect kunnen opbrengen voor andermans religieuze gebruiken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content