De regering wil de arbeidsmarkt hervormen en daar maakt het beperken van de ontslagvergoeding deel van uit. Het moet ons investeringsklimaat aantrekkelijker maken. Eén belangrijke bemerking dient zich onmiddellijk aan.
De hervorming van de arbeidsmarkt is één van de drie grote werven van de regering-De Wever, naast het hervormen van ons belastingsysteem en de pensioenen. Een van de onderdelen in de arbeidsmarkt is het beperken van de ontslagvergoeding. In het regeerakkoord staat het zo: ‘We activeren de ontslagvergoeding en beperken ze voor nieuwe aanwervingen tot maximum 52 weken om een beter evenwicht te vinden tussen een degelijk niveau van sociale bescherming en een aantrekkelijk investeringsklimaat.’
Hoe is het vandaag?
Vandaag zit de ontslagvergoeding ingewikkeld in elkaar. Als uw werkgever u ontslaat, moet hij u meestal nog een periode in dienst houden, of moet hij u minstens voor die periode uitbetalen. Dat noemen we de opzegtermijn. Wanneer u ontslagen wordt, wordt een opzegtermijn berekend.
Als u met uw werkgever afspreekt dat u de opzegtermijn niet of niet volledig uitdoet, heeft u misschien recht op een ontslagvergoeding. Die stemt overeen met uw loon, vakantiegeld, eindejaarspremie en extralegale voordelen die u tijdens die opzegtermijn zou ontvangen, mocht u blijven werken.
De grootte van de vergoeding is vooral afhankelijk van het jaarsalaris en de duur van het dienstverband. Wie lang heeft gewerkt, kan een ontslagvergoeding krijgen die oploopt tot tweeënhalf en soms zelfs drie jaar.
Hoe wordt het morgen?
Hoe de nieuwe regels over de ontslagvergoeding er straks zullen uitzien, weten we nog niet precies. We beschikken alleen over die ene zin in het regeerakkoord, waarin over een maximumperiode van 52 weken wordt gesproken. De ontslagvergoeding zou dus beperkt worden tot één jaar, en die beperking zou alleen voor nieuwe contracten gelden.
De federale regering moet de details voor de hervorming nog uitwerken, minister van Werk David Clarinval (MR) is inmiddels met de voorbereiding gestart.
Welk effect zal het hebben?
Het beperken van de ontslagvergoeding tot één jaar zal nog niet meteen gevolgen hebben, aangezien ze alleen zal gelden voor nieuwe aanwervingen. Volgens sociaal secretariaat SD Worx zal het ‘nog zeventien jaar duren voordat de eerste werknemers opduiken die ook effectief recht hebben op 52 weken ontslagvergoeding’.
Een lagere ontslagvergoeding is goed nieuws voor de werkgever, die minder diep in de buidel moet tasten. Maar zal het ook zorgen voor een ‘aantrekkelijker investeringsklimaat’, zoals in het regeerakkoord staat?
Een verlaging kan volgens arbeidsmarktspecialisten voor meer beweging op de arbeidsmarkt zorgen. Nu blijven werknemers aan wie een hoge ontslagvergoeding kleeft misschien langer tewerkgesteld dan de werkgever zou willen – en in sommige gevallen wellicht de werknemer zelf. Een ontslag is simpelweg te duur.
In België ligt de arbeidsmobiliteit vrij laag, we veranderen niet vaak van job. Een lagere ontslagvergoeding kan dat doen keren. Maar oudere werknemers die worden ontslagen moeten dan wel makkelijker dan vandaag een nieuwe job vinden.
Een lagere ontslagvergoeding kan de arbeidsmobiliteit verhogen, maar oudere werknemers moeten dan wel makkelijker een nieuwe job vinden.
Leeftijd is de grootste discriminerende factor op de arbeidsmarkt, bleek eerder al uit onderzoek van arbeidsmarktexpert Stijn Baert (UGent). Oudere werknemers lopen tegen stigma’s aan: ze worden vaak beschouwd als duurder, minder flexibel en minder opleidbaar, en ze zouden niet altijd mee zijn met nieuwere technologieën.
Het valt af te wachten hoe regeringspartijen Vooruit, CD&V en Les Engagés op de geplande hervorming op de arbeidsmarkt zullen reageren. Nadat de plannen door de regering zijn besproken, worden ze ook teruggekoppeld naar de vakbonden en werkgevers.