Vlinks

‘Angst voor het virus mag ons er niet toe aanzetten om te veel vrijheden op te geven’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Gaan we wanneer deze hele crisis achter de rug is gemakkelijker bepaalde vrijheden opgeven? Of gaan we er met zijn allen blijvend voor opkomen’, vraagt Zeger Collier van Vlinks zich af.

De Corona-crisis woedt in alle hevigheid. En om ze de baas te kunnen, worden tal van harde maatregelen genomen door de restregering. In grote mate terechte maatregelen, wel te verstaan. Maar het zijn maatregelen die onze individuele vrijheden, waarop onze rechtsstaat is gestoeld, ernstig inperken.

We mogen bijvoorbeeld niet meer naar een kledingwinkel met ons gezin op zaterdag, we mogen ook niet meer met onze zoon of dochter naar hun kot rijden, we mogen niet meer met vrienden afspreken op café,… De meeste mensen doen probleemloos wat er van hen gevraagd wordt. We gaan enkel nog buiten voor voeding, voor de dokter of voor de apotheker. En als we dat doen, houden we anderhalve meter afstand van de volgende klant of patiënt. Omdat we natuurlijk allen intelligent genoeg zijn om te beseffen dat dit nu even moet en dat gezondheid en veiligheid nu even voorgaan op vrijheid.

Sommige politici menen echter een mooie kans te zien om zich net iets te gretig te profileren als de hoeders van onze gezondheid en veiligheid en nemen beslissingen waar toch wel enkele vraagtekens bij geplaatst mogen worden. De gouverneur van West-Vlaanderen, bijvoorbeeld, bepleitte geëxciteerd dat mensen met een tweede verblijf aan de kust daar nu niet meer naartoe mochten en dat hij daar zelfs zijn politiepatrouilles de eerste prioriteit aan liet geven. Zelfs viroloog Marc Van Ranst vroeg zich luidop af wat dergelijke maatregel te maken heeft met indijken van het Corona-virus? De regels van social distancing gelden toch evenzeer in Koksijde als in Brugge of Antwerpen?

Ook onze minister van Binnenlandse Zaken, Pieter De Crem, toont zich van zijn restrictiefste kant. Zo wilde hij de actieradius van individuele fietsers inperken tot 50 kilometer… Wat voor een aribitrair idee was dat? Het heeft dan ook gelukkig de Veiligheidsraad niet kunnen overtuigen. Alsof 5 kilometer in je eentje fietsen veiliger is dan 50 kilometer in je eentje fietsen? Dit heeft niets meer met corona te maken, maar met een soort ijver, en aandrang om de vrijheden in te perken. We moeten hiervan huiveren, en ons niet laten ‘doperen’ door een angst voor een virus om dergelijke onzin dan ook maar te slikken. De gezondheid gaat voor, laat dat duidelijk zijn, maar dergelijke voorstellen helpen daartoe niets.

Onze minister lanceerde nog veel meer ideeën, zoals drones en warmtemeters gebruiken om te achterhalen of er mensen zouden ‘samenhokken’ in hun woningen, of sterker nog: huizen van mensen laten betreden, zonder huiszoekingsbevel… Dit zijn zaken die meer dan één brug te ver zijn, dingen die we als als maatschappij niet mogen tolereren.

En er zijn nog meer van die ideeën en ‘denkpistes’. Zo wil men digitale apps ontwikkelen om sociale contacten van personen in kaart te brengen. Met een dergelijke app op de smartphone kan nagegaan worden met welke personen er waar en wanneer bijvoorbeeld contact is geweest in de laatste 2 weken. In geval van besmetting met COVID-19 kunnen die contacten dan opgespoord en getest worden. Klinkt efficiënt, maar het eventuele gebruik van dit soort apps moet heel strikt omkaderd worden, beperkt worden tot de tijd van de pandemie en de privacy van de gebruiker moet te allen tijde worden gevrijwaard.

Heel onze westerse samenleving stoelt op een bepaald idee van individuele vrijheid, die ons toelaat om te doen en laten wat wat we willen, tot zover we natuurlijk de vrijheid van andere medemensen niet aanvallen of inperken daardoor. En dat blijft zo, ook na de corona-crisis. Niettemin is deze corona-crisis voor Europa, en bij uitbreiding de hele wereld, een gamechanger. We zullen met zijn allen, na de hele lockdown-periode, op een andere manier naar onze maatschappij kijken, en naar de sociale contacten die we hebben. We zullen attenter zijn, en het valt bijvoorbeeld te verwachten dat we meer afstand zullen houden van onbekenden op straat, dat we sneller onze handen zullen wassen, dat we misschien minder naar massa-events zullen gaan. Maar los daarvan moeten de vrijheden die we vandaag kennen overleven. Omdat het belangrijk is.

De vraag van één miljoen is dan ook: wat zijn de lessen die we, als de quarantaine voorbij is, gaan trekken als maatschappij? Gaan we makkelijker bepaalde vrijheden opgeven? Of gaan we er met zijn allen blijvend voor opkomen om onze vrijheid als een heilig goed te koesteren? Ik mag alvast hopen op het tweede. We hebben immers vele eeuwen moeten vechten om rechten en vrijheden te verwerven voor alle burgers.

Zeger Collier is kernlid van Vlinks.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content