‘Abortus is een recht en geen misdaad. De wetgeving errond moet dan ook in het patiëntenrecht’

Kamerleden Karin Jiroflée en Annick Lambrecht (SP.A) vragen een debat ten gronde over de abortuswetgeving. ‘Niemand vraagt het onmogelijke op dit moment.’

Mei 18, exact 50 jaar na mei 68. De strijd voor individuele vrijheid en zelfontplooiing die toen gevoerd en – naar onze bescheiden mening – ook gewonnen werd, betekende een radicale verandering in onze manier van denken en zijn. Maar vandaag – 50 jaar later – beseffen velen dat die strijd nog altijd niet gewonnen is. België is altijd een voorloper geweest in ethische dossiers. Denk maar aan het homohuwelijk of andere baanbrekende wetten om de keuzevrijheid van eenieder te vrijwaren.

Maar die strijd is nooit af, nooit helemaal gewonnen. Ook dat bewijst de geschiedenis na mei 68. Zo is abortus in ons land sinds 1990 onder strikte voorwaarden toegestaan (we waren één van de eerste landen ter wereld) maar vandaag – 50 jaar na mei 68 – nog altijd niet uit ons strafrecht gehaald. Terwijl uit recent onderzoek blijkt dat een meerderheid van de Belgen abortus uit de strafwet wil. Met andere woorden, abortus is en blijft in de criminele sfeer hangen. Of anders gezegd: enkel wanneer een vrouw aan welbepaalde voorwaarden voldoet, is ze dus niet strafbaar. Niet alleen wij, maar ook andere partijen waaronder regeringspartij Open VLD – vinden de tijd gekomen om dat euvel op te lossen. Want abortus is een recht en geen misdaad. De wetgeving rond abortus (wanneer kan het en wanneer niet, onder welke voorwaarden, …) moet dan ook in het patiëntenrecht, zo vinden wij.

Dat CD&V en N-VA dat standpunt niet delen, was te verwachten. Maar dat die twee partijen het debat zelfs niet willen aangaan, is beschamend. Een poging om dat debat in de commissie Justitie vorige week op gang te trekken, was alvast een treffend voorbeeld van “de methode-Geens”: enkel de regering bepaalt wat, hoe en wanneer iets besproken wordt. Zes voorstellen om de abortuswetgeving aan te passen aan deze tijd, werden toen en alweer vakkundig weggezet. Commissievoorzitter Philippe Goffin (MR) nam – voor de zoveelste keer – het woord om minister van Justitie Koen Geens uit de wind te zetten: ‘Het debat over de depenalisering van abortus maakt deel uit van de hervorming van het integrale strafwetboek’, zei hij zonder verpinken. ‘Hoorzittingen kunnen nu, maar bespreking kan alleen wanneer de minister zijn nieuwe strafwetboek in het parlement heeft voorgesteld.’ Punt. Kous af. Iedereen weer op zijn plaats. Ja, ook zo werkt onze democratie vandaag. Of beter, werkt ze niet.

Om het debat niet te moeten voeren, verdrinken CD&V, N-VA en ook de partij van de premier het kind met het badwater. Nochtans vraagt niemand, werkelijk niemand, het onmogelijke op dit moment. Enkel een debat ten gronde, op een volwassen manier, met respect voor ieders standpunten. Zeker in een gevoelige materie als deze. Om zo tot een compromis te komen waarbij niet alleen verschillende visies worden verzoend, maar waarbij vooral de rechten van elke vrouw worden gevrijwaard, welke keuze ze ook maakt. Door zijn halsstarrige weerstand om een debat van niveau te voeren in de commissie Justitie houdt minister Geens vast aan een credo waar hij nu al vier jaar lang geen millimeter van afwijkt: ‘Het is Geens’ wet of geen wet.’

Karin Jiroflée en Annick Lambrecht zijn Kamerleden voor SP.A.