Vlinks

’11 julivieringen waar angst gepredikt wordt, zijn die naam niet waardig’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

Waar dient zich een Vlaamse feestdagviering aan met armoedebestrijding of vredesinitiatieven, of met acties voor het samenbrengen van verschillende bevolkingsgroepen, vraagt Johan Velghe van Vlinks zich af.

11 juli, de feestdag van de Vlaamse Gemeenschap, zit dit jaar behoorlijk gepeld tussen de luide migratiedebatten, het denderende electoraal opbod in de aanloop naar oktober 2018 en mei 2019 en het opgepepte tricolore balletje trap. Laat dat echter geen excuus zijn om er een obligaat samenraapsel van toespraken door officiële en voorspelbare sprekers van te maken om vervolgens opnieuw over te gaan naar de orde van de dag.

De Vlaamse feestdag mag geen keuze voor de gemakkelijkheid worden. Het mag wat meer zijn dan een officiële vrije dag in het vooruitzicht stellen, meer dan wat klagen over taaldiscriminatie in Brussel en de Rand, hoe terecht ook. Meer dan wat sussende beloftes en voornemens waarvan het gissen is of ze leiden tot meer samenleven. Meer dan het paaien van de middenklasse, egostrelend en eufemistisch omschreven als de ‘hardwerkende Vlaming’.

De Vlaamse feestdag dient daarentegen een dag van reflectie te zijn, een dag van gemeenschappelijk verzet tegen verdrukking, een rebelse dag, vol authenticiteit en vrankheid, een dag van de samenleving die van onderuit opgebouwd wordt.

Rebels is die 11 juliviering waar niet de voorspelbare sprekers het spreekgestoelte bevolken, waar de opposant aan bod komt, waar diversiteit gezien en gehoord wordt, waar syndicalisten en kritische middenvelders (Femma en de 30-uren werkweek bijvoorbeeld) welkom zijn, waar argumenten en feiten voorrang krijgen op emoties over al dan niet rode klauwen en tong van de leeuw en het onverwerkte verleden.

‘Uilenspiegel laat zich nog zelden zien op de Vlaamse feestdag, Lamme Goedzak des te talrijker’Authentiek is die 11 juliviering die steunt op de basiscomponenten van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd: emancipatie, herverdeling en solidariteit, pacifisme en bovenal gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid voor allen en iedereen, in Vlaanderen en internationaal. Laten we daar gerust nog ecologisch bewustzijn en burgerzin aan toevoegen.

Dat pakket is één en ondeelbaar. Het is niet faseerbaar, zoals in het neoliberale denken dat ervan uitgaat dat ongelijke rijkdomgroei uiteindelijk ook de onderlaag ooit een weinig zal optrekken.

Uilenspiegel laat zich helaas nog zelden zien op de Vlaamse feestdag, Lamme Goedzak des te talrijker. Nee, we moeten niet terug naar de Vlaamse kaakslagstrijddag, het eigen grote gelijk en discussies die stranden in het verleden, om het dan nog niet te hebben over de collaboratie. Dat alles is Lamme Goedzak. Uilenspiegel, daarentegen, blikt vooruit en op zijn borst klopt de as van zijn vader Klaas, de ketter die op de brandstapel gegooid werd door de verdrukkers. Die as is Uilenspiegels kompas, de consequente richtlijn om aan de kant van de verdrukten te staan.

Bijeenkomsten waar angst gepredikt wordt, zijn de naam van 11 juliviering niet waardig

Laten we dus zonder schroom wat pertinente vragen durven stellen, zoals: bouwt Vlaanderen ondertussen voldoende aan de beoogde inclusieve samenleving waar Geert Bourgeois het over had? Zo ja: waarom komt die samenleving in al haar geledingen en diversiteit dan zo weinig aan bod op de podia van de Guldensporenvieringen? Pakt Vlaanderen de armoede onder haar burgers met voldoende inzet en overgave aan of gaat de aandacht te zeer naar de luxeproblemen van diegenen die maar niet genoeg belastingen kunnen ontwijken? Hoe waken we erover dat in een steeds sterker en zelfstandiger wordend Vlaanderen voornoemde basiscomponenten van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd bewaard en beschermd worden? Waar wacht het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) op om het credo van de Vlaamse inclusieve samenleving op te stellen? Vlot het met het herhaaldelijk door de Vlaamse Volksbeweging (VVB) aangekondigd witboek dat invulling zou geven aan Vlaanderens streven naar autonomie, of is het begraven in een werkgroep die ‘er mee bezig is’?

Maar laten we ook niet alles op die verenigingen afschuiven. We kunnen ook zelf, als Vlaamse burger, ons steentje bijdragen. Laten we iedereen betrekken bij het vieren van onze Vlaamse feestdag. Laten we er een dag van de Vlaamse samenleving van maken, meer nog dan van de Vlaamse Gemeenschap. Laten we luisteren en praten, met elkaar, met de buren, met iedereen. Laten we tonen dat iedereen welkom is om deel uit te maken van onze Vlaamse samenleving. Laten we onophoudelijk en onvermoeibaar uitleggen wat die Vlaamse samenleving inhoudt en waarom het zo belangrijk is dat we sàmen aan die inhoud werken. Kortom, laten we met zijn allen, elk naar vermogen, vorm geven aan ons Vlaanderen.

Bijeenkomsten waar angst gepredikt wordt, zijn de naam van 11 juliviering niet waardig. Wat op de Groeningekouter gebeurde, staat voor vrijheid die samenleven mogelijk maakt en voor hoop op een betere toekomst. Daar waar doemdenken en zwartgalligheid de bovenhand nemen in het dagelijkse denken, moet een tegenstem klinken.

Geef op 11 juli ruimte aan de ‘ketters’, zij die pacifisme anders interpreteren dan minister Philippe Muyters en jobcreatie anders ingevuld willen zien dan met het CETA-akkoord. Maak van 11 juli een dag van het vrije denken, een dag van op argumenten gesteunde democratische veelspraak. Laten we niet als Lamme Goedzak over ons heen laten lopen en ons opsluiten in de schulp van gelijkgezinden. Laten we integendeel als Uilenspiegel het gangbare denken uitdagen en in vraag stellen.

“Je kan Daens herdenken, je kan Daens als voorbeeld stellen, maar finaal bereik je maar iets als je bent als Daens”, klonk het begin juni op de Daensdag in Aalst. Daens was authentiek. Daens was een rebel met een ondeelbaar pakket dat op zijn borst klopte als de as van Klaas.

Johan Velghe is woordvoerder van Vlinks

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content