Ongeveer één derde van de Belgische automobilisten schakelt in de herfst over op winterbanden. In Wallonië ligt dat iets hoger (40 %) omdat daar vaker zware winterse omstandigheden gelden.
Het aandeel voertuigen met winterbanden wordt sterk bepaald door de bedrijfswagens die meestal de optie winterbanden in hun contract hebben zitten. Leasingmaatschappijen stimuleren dit niet toevallig want het verlaagt het risico op ongevallen en schade aan hun voertuigen. Wanneer het kwik onder 7° C duikt, bieden winterbanden door hun soepeler rubber en hun lamelstructuur een aanzienlijk kortere remweg. Deze banden zijn dus niet uitsluitend nuttig in sneeuw, ze verhogen ook de actieve veiligheid bij regen of op droog maar koud asfalt.
Europees gezien zit België qua gebruik van winterbanden rond het gemiddelde. Alleen meer noordelijk of in bergstreken ligt het percentage gebruikers hoger. In landen waar een verplichting geldt voor winterrubber, stijgt het aandeel naar 80 %. Ondanks de verplichting worden daar niet alle voertuigen voorzien van winteruitrusting. Vaak gaat het dan om recreatieve of utilitaire voertuigen (sportwagens, oldtimers, …) die in de wintermaanden sowieso niet rijden.
In Vlaanderen is niet iedereen overtuigd van het nut. We zien wel dat gebruikers die de voordelen van winterbanden hebben ervaren, vaak vasthouden aan dat soort schoeisel. Een opvallende trend blijkt de groeiende populariteit van vierseizoensbanden. Die bieden in de winter een beetje extra grip en zijn net hard genoeg om in de zomer ook een redelijke levensduur te garanderen. Voor wie geen gedoe wil met banden wisselen, is dit een alternatief op voorwaarde dat ze op een voertuig met bescheiden prestaties worden gemonteerd.
Op elektrische voertuigen is de winterband een must omdat de banden van deze voertuigen enorm belast geraken. Enerzijds door het meestal forse motorvermogen en het sterke aandrijfkoppel dat vanaf de start vrijkomt. Anderzijds torsen de banden onder een EV het extra gewicht van de batterij.