Ann Cuyvers, zaakvoerster van Erotische Verbeelding: ‘Ik heb altijd mezelf om te beminnen’

Ann Cuyvers, handelaar in intimiteit, heeft dit als missie: vrouwen doen genieten van seks. Dat doet ze zelf ook. Daarbij staat ze speels en vrolijk in het leven. ‘Ik zou een treurwilg blij willen maken.’

Afstand houden past niet bij een handelaar in intimiteit. En toch moet ook Ann Cuyvers zich naar de grillen van corona schikken. De dildo’s en vibrators in haar winkel mogen nog bekeken worden door de klanten, maar ze betasten kan nu enkel met handschoenen aan. Jammer, zegt Cuyvers, want het materiaal van een seksspeeltje is belangrijk in de zoektocht naar genot. Plooibaar, stijf, zacht, hard: het maakt wel degelijk een verschil. ‘Ook de soort beweging speelt een rol. Je hebt er die trillen, zuigen of lucht blazen. Dat zijn allemaal andere sensaties. Ook afhankelijk van waar je het attribuut gebruikt. Van een vibrator denkt iedereen dat die uitsluitend vaginale of clitorale doeleinden dient, maar als je hem achter je oren legt, heeft het ook effect. Een vibrator stimuleert de zenuwuiteinden, eender waar op je lichaam, en het is leuk om te ontdekken wat zo’n speeltje voor jou kan doen.’

In haar Antwerpse zaak Erotische Verbeelding draait het om vanilleseks, zegt Cuyvers. ‘Het is een beetje kinky, en voor soft sm kun je hier zeker terecht, maar de hardcore toestanden ga je niet bij mij vinden.’

Uw erotische winkel bestaat bijna 25 jaar. Trekt u zelf soms nog grote ogen van nieuwigheden op de markt der seksspeeltjes?

Ann Cuyvers: Zeker. Er gebeurt heel veel in eroticaland. Maar ik selecteer streng. Naast materiaal is ook vormgeving belangrijk. Het mag niet te technisch zijn, maar ook niet te poëtisch. Er bestaan bijvoorbeeld vibrators in de vorm van een wolk, maar die zijn veel te moeilijk om te gebruiken.

U bent ook erotisch counselor. Wat houdt dat in?

Cuyvers: Ik probeer vrouwen die in de knoop zitten met hun seksualiteit een duwtje in de rug te geven. Ik reik hen middelen aan om weer in verbinding te komen met hun lichaam. En als ze zich een beetje blootgeven en zich willen openstellen, lukt het mij ook. Als er iets is wat ik goed kan, is het iemand zin doen krijgen in seks.

Ik doe dat wel uitsluitend bij vrouwen. Vrouwen vind ik nu eenmaal het meest interessant. Wegens onze energie en onze sensualiteit. Wij zijn bovendien veel mysterieuzer dan mannen, vind ik. (lacht) Toch?

In het begin deed ik ook weleens counseling voor mannen die een erectieprobleem hadden of te snel klaarkwamen. Om hen te helpen moest ik een beroep doen op mijn kennis en boekenwijsheid, niet op mijn aanvoelen. Het was werken. Bij vrouwen is het nooit werken. Nee, ik wil vooral de vrouwen meekrijgen in mijn verhaal. Want naast de loonkloof bestaat de orgasmekloof ook nog altijd. Ik zie de mannen graag, hoor, maar ze zijn bijzaak voor mij.

Het is nog nooit zo veel over seks gegaan als vandaag, maar niet iedereen heeft de behoefte om er openlijk over te praten.

Cuyvers: Dat hoeft ook niet. Het taboe mag er wel een beetje blijven, vind ik. Zaken als orgasme, vaginaal en clitoraal, zouden basiskennis moeten zijn voor iedereen, zodat je de dingen correct kunt benoemen. Maar dat wil niet zeggen dat iedereen moet weten wat je gisteren in bed gedaan hebt. Seks blijft iets heel intiems, dat is net het mooie eraan.

Ik ben ook niet de persoon om me aan onenightstands te wagen. Ik vind het prachtig als vrouwen dat wel kunnen omdat ze goed in hun vel zitten en een gezonde goesting hebben. Maar voor een vrouw die zich onzeker voelt, kan het heel schadelijk zijn. Vaak kom je er dan nog meer onzeker en gekwetst uit.

Krijgt u soms negatieve commentaar over het soort zaak dat u uitbaat?

Cuyvers: Dat valt heel goed mee. Vroeger aan de schoolpoort waren er weleens vrouwen die plots stilvielen als ze hoorden wat voor werk ik deed. Maar evengoed reageerden andere moeders heel enthousiast. Ach, ik trek mij niet aan wat anderen denken. Sommigen denken trouwens dat je met alle seksmoppen kunt lachen omdat je in de erotiek zit. Of dat ik naar swingersfeestjes ga. Dat is dus niet zo.

Hebt u een vrije opvoeding gehad?

Cuyvers: Ik ben opgegroeid in een Limburgs dorp, wat toch anders is dan in een stad, maar mijn ouders zijn altijd ruimdenkend geweest. Ik heb thuis mogen zijn wie ik was. Dat is een ongelooflijk geschenk geweest, en dat snap je pas als je ouder wordt.

Ik was een heel braaf kind, hoor. Vrolijk en altijd tevreden. Ik werd ook wel een beetje verwend. Het enige wat thuis niet kon, was uitslapen. Mijn ouders waren kleine middenstanders. Mijn vader was kunstsmid, mijn moeder werkte mee in de zaak. Eigenlijk is mijn vader een halve kunstenaar. Van hem heb ik mijn verbeelding meegekregen. En de liefde voor schoonheid en materialen.

Verbeelding is levensnoodzakelijk voor mij. De quarantaine vond ik ook geen enkel probleem. Ik heb het nooit ervaren alsof er iets van mij werd afgenomen. Mijn man en mijn twee zonen waren bij mij, en ik had mijn eigen hoofd nog. Als je nog mag denken en lezen en schrijven wat je wilt, kun je het toch geen opsluiting noemen? Ik snap dat niet zo goed.

Stel dat u single was tijdens de lockdown en niemand had om vast te pakken, om mee te kussen of te vrijen, wat had u dan gedaan?

Cuyvers: Alle begrip voor mensen die het daar moeilijk mee hadden, maar ik zou mij niet zo slecht voelen, denk ik. Soms gaat mijn man voor enkele weken naar het buitenland, en dan heb ik er genoeg aan om hem op afstand te horen en te zien. En ik heb altijd mezelf om te beminnen. Ik zie mijn man doodgraag, maar ik kan me niet inbeelden dat ik afhankelijk word van hem.

Ik denk dus niet dat ik een probleem zou hebben met alleen zijn. Nu ja, ik ben het eigenlijk nooit geweest. Er zijn twee mannen in mijn leven aan wie ik mijn hart en ziel verloren heb en met wie ik een lange relatie heb gehad. De ene is de vader van mijn twee zonen, en met mijn huidige partner ben ik al vijftien jaar samen. Ik noem hem mijn man, mijn vriend, mijn lief en mijn minnaar. Eigenlijk zijn wij uitersten. Hij werkt in de bouw en is heel realistisch, met de voeten op de grond. Hoe vrouwelijk ik ben, zo mannelijk is hij. We vullen elkaar heel goed aan. Ik leer veel van hem.

Zelfliefde is het begin van alles, schrijft u in uw recente boek Samen zin. Ziet u zichzelf graag?

Cuyvers: Ja. Maar ik praat niet noodzakelijk graag over mezelf. Verwar zelfliefde niet met een ego. Zo ijdel ben ik niet. Het liefst van al zou ik op een berg zitten. Maar daar kan ik geen handel doen of geld verdienen.

Dus ja, ik ben heel blij met mezelf. En elke dag ben ik dankbaar voor het leven. Grote klappen heb ik nog niet gekregen. Zelfs mijn scheiding was dat niet, we voelden ons daar allebei oké bij.

Die dankbaarheid helpt mij enorm als er moeilijkheden opduiken. Maar voor anderen is mijn ingesteldheid soms niet zo fijn. Als iemand rondom mij verdrietig is of problemen heeft, probeer ik die persoon altijd op te peppen. Ik zou een treurwilg blij willen maken. Maar soms willen mensen ook gewoon even een treurwilg kunnen zijn. (denkt na) Zelf ben ik absoluut geen melancholisch iemand. Het lijkt me wel een mooi gevoel. Soms zou ik zelfs beter willen weten wat het is.

Hebt u last van angst?

Cuyvers: Van ratten ben ik bang, maar daar stopt het. Fundamentele angst ken ik niet. Ik heb ooit eens zware antibiotica moeten nemen toen ik ziek terugkwam van een reis naar Afrika, en die pillen maakten mij heel angstig. Ik weet nog dat ik toen dacht: zo voelt het dus om in angst te leven. Afschuwelijk, dat wil ik nooit meer meemaken.

Voor de rest ben ik wel een flauwe, hoor. Je moet mij niet op avontuur sturen. Mijn kinderen maken avontuurlijke reizen met hun vader, en ik ben heel blij dat ik niet mee hoef. (lacht)

Het avontuur zit in uw hoofd?

Cuyvers: (glundert) Exact. Zelfs boeken kunnen mij amper bekoren. Na tien bladzijden denk ik meestal al: in mijn hoofd is het leuker dan op deze pagina’s. Literatuur kan me zelden echt raken.

Heeft uw lichaam ooit gehaperd?

Cuyvers: Nee. Ik ben nog nooit ernstig ziek geweest. Ik heb zelfs nog nooit iets gebroken. De laatste tijd heb ik wel migraine. Niet elke maand, maar toch geregeld. Die hoofdpijn tot daaraan toe, maar mijn energie is dan totaal weg. Aanvankelijk dacht ik dat het hormonaal was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik zit ook nog niet in de menopauze. Mijn eileiders krijgen dat signaal natuurlijk ook niet. Ah nee, die denken: komaan, produceren, omdat ik zo graag seks. (schatert) Ik weet niet of het wetenschappelijk onderbouwd is wat ik nu zeg, maar seks houdt je wel jong.

Wat doet u om uw lichaam te verzorgen?

Cuyvers: Euh, douchen. (lacht) Maar als je sporten bedoelt: dat haat ik. Wandelen doe ik wel veel met mijn lief. Door de stad en door de bossen. En ik beoefen ook kundalini yoga. Dat is een specifieke vorm van yoga waarin bewegen, ademhalen en meditatie centraal staan, en je je lichaam gebruikt om tot bewustzijnsverruiming te komen.

Let u op wat u eet en drinkt?

Cuyvers: Ik kan me goed beheersen, maar ik eet wel graag. Gelukkig kookt mijn vriend bij ons thuis. Als ik alleen ben, bestaat mijn avondeten uit een zak chips en een blik erwten met mayonaise. (lacht) Echt waar. Koken en boodschappen doen, ik word er niet blij van. Voor ik samenwoonde met mijn lief moest ik natuurlijk wel, voor mijn kinderen. Soep en aardappelen, dat soort klassieke dingen. Maar taarten of cake bakken zul je me nooit zien doen. Het interesseert me niet.

U hebt een mooi figuur, dat krijg je toch niet van zakken chips en blikken erwten?

Cuyvers: Ik heb het geluk een heel goeie stofwisseling te hebben. Ik heb nooit naar mijn gewicht hoeven te kijken. Daarom heb ik nooit gesport. Ik dacht altijd: sporten is voor je lijn. Maar nee, het is voor je hoofd. Daar ben ik nu achter gekomen. (lacht)

Zou u het erg vinden mocht uw lichaam minder mooi worden?

Cuyvers: Mocht ik niet meer in mijn kleren kunnen, zou ik dat toch jammer vinden. Anderzijds ben ik door de quarantaine zo grijs als iets geworden, en ik kan niet zeggen dat ik er wanhopig van word. Ik zei het al: ik ben niet ijdel. Zelfs rimpels in mijn gezicht vind ik niet erg. Maar ik word dit jaar vijftig, en ineens merk je dat je huid toch wat minder elastisch is. Als ik naar het strand of het zwembad ga, trek ik dan ook een hogere slip aan. Een string zal ik niet meer dragen.

Voor de blik van de buitenwereld?

Cuyvers: Nee, voor mezelf. Ik doe dat zelfs op mijn eigen terras. Ik zie mezelf ook liever in lingerie dan bloot. Lingerie vind ik gewoon fantastisch leuk. Ik zou drie keer per dag van kleren en beha veranderen. Ik speel daar heel graag mee. Van nagellak en lippenstift hou ik ook. Voor de rest ben ik niet met make-up bezig. Naar een schoonheidsinstituut ga ik zelden.

Zou u botox overwegen?

Cuyvers: Ik zeg nu van niet. Maar elke vrouw moet doen waar ze zich goed bij voelt. En wie weet wat vind ik er over tien jaar van.

Wordt u als zaakvoerder warm van jaarrekeningen, cashflow en fiscale optimalisatie?

Cuyvers: (zucht) Nee, ik word onnozel van alles wat met boekhouding te maken heeft. De rekeningen kunnen betalen en zelf een loon hebben, dat is voor mij voldoende. Ik heb ooit de kans gehad om in andere steden filialen van de Erotische Verbeelding te openen, maar ik heb dat heel bewust niet gedaan. Ik wou vaak thuis bij mijn kinderen zijn. Ik heb het altijd heerlijk gevonden dat ik mijn eigen winkel had, maar één was genoeg.

U bent geen diehard onderneemster?

Cuyvers: Oei, nee, eerder een onderneemster op sokken. (lacht) Zo veel mogelijk winst maken kan ik gewoon niet als doel stellen. Ik ga ook nooit onderhandelen over 1 of 2 cent meer of minder. Ik wil wel dat mensen eerlijk en rechtvaardig zijn. Er is mij al weleens een mes in de rug gestoken op professioneel gebied. Als ik mij bedrogen voel, is het gedaan.

Ik ben wel voorzichtiger geworden op dat vlak. Ik ga niet meer al mijn kennis en ervaring zomaar ten dienste stellen van iemand anders. Ik heb het ooit zelf ook allemaal moeten uitzoeken. Iedereen mag dingen aan mij vragen, maar er moet wel een wisselwerking zijn. Sommige mensen blijven vragen zonder ooit iets terug te geven.

Wat bezorgt u intellectuele opwinding?

Cuyvers: Alles wat met creativiteit te maken heeft. Mode bijvoorbeeld. Dat heeft niks met duur of fancy te maken, maar alles met spelen. Mijn dag begint met de vraag welke slip ik ga aantrekken. (lacht)

Van kunst kan ik ook heel blij worden. En van de natuur. Daarnaast word ik enorm geïnspireerd door magazines. De vormgeving van tijdschriften kan me echt gelukkig maken. Net als boeken die een mooie cover hebben.

De boeken die ik koop gaan bijna allemaal over seks en erotiek. De porna van Erika Lust, daar word ik opgewonden van. Ik snap ook heel goed het succes van iets als Fifty Shades of Grey. Het gaat rechtstreeks naar je buik. Begeerd worden door een man of vrouw, dat is het mooiste wat er is in het leven. En dat heeft de schrijfster heel duidelijk gemaakt. Het is geen grote literatuur, maar dat maakt niet uit.

Ik ben trouwens zelf een erotische roman aan het schrijven. Toegankelijke erotiek die niet plat is, dat heb ik voor ogen. Het zal over drie vrouwen gaan. De ene woont in Parijs, de andere in Sevilla, en de derde in Antwerpen. (lacht)

Tot slot: wat zou u zelf uw meest mannelijke eigenschap noemen?

Cuyvers: Oei, ik weet niet of ik iets mannelijks in me heb. (Denkt na) Mijn man zou zeggen: Ann kan nogal wild en gulzig een bout afknabbelen. (lacht)