Een paar maanden voor de verkiezingen wil CD&V niet van enige goodwill ten opzichte van de Franstaligen worden verdacht. Daarom trok de partij vorige week de stekker uit de werkgroep Brussel-Halle-Vilvoorde.
Als de Franstaligen geen aanvaardbare voorstellen formuleren, zal CD&V na 7 juni de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde goedkeuren in de Kamer. Dat dreigement van Ludwig Caluwé, CD&V-fractieleider in het Vlaams Parlement, werd door de oppositie op hoongelach onthaald. Dergelijke stoere uitspraken hebben de christendemocraten het voorbije anderhalf jaar immers nooit hard kunnen maken. Al heeft Caluwé ontegensprekelijk een punt: uiteindelijk komt de splitsing van B-H-V hoe dan ook weer op de agenda van het federale parlement terecht.
Het derde belangenconflict, dat nu nog loopt, tilt het dossier over de Vlaamse verkiezingen van 7 juni. Dat bespaart de Vlaamse partijen nog een genante communautaire vaudeville tijdens de campagne – sommigen geloven zelfs dat de PS dat laatste belangenconflict op verzoek van CD&V heeft ingeroepen. Aan de andere kant betekent dat wel dat CD&V, dat bij monde van voormalige roerganger Yves Leterme net iets te vaak en te luid heeft verkondigd dat er maar vijf minuten politieke moed nodig zijn om de kieskring te splitsen, straks met lege handen naar de kiezer moet stappen. Vandaar dat de christendemocraten afgelopen week uit de werkgroep Brussel-Halle-Vilvoorde stapten, waarna de werkgroep zichzelf ophief. Amper twee keer waren de acht leden samengekomen, en de sfeer was al bij al niet slecht. Het leek zelfs een haalbare kaart om tegen de zomer een aantal splitsingsscenario’s op papier te zetten. Maar zodra alle hoop op een staatshervorming samen met de gemeenschapsdialoog was verdwenen, kon CD&V zich niet langer veroorloven om ook maar te luisteren naar de tegenprestaties die de Franstaligen voor de splitsing eisen.
Als de kaap van 7 juni is gerond, zouden de Vlamingen echter beter niet meer op een splitsing aandringen. Premier Herman Van Rompuy (CD&V) laat er immers geen twijfel over bestaan: voor hem zijn nieuwe federale verkiezingen onmogelijk zonder gesplitste kieskring. Met andere woorden: zonder regeling voor B-H-V kunnen er in 2011 geen wettelijke federale verkiezingen worden gehouden en komt de splitsing van het land gevaarlijk dichtbij. En omdat dat veeleer een nachtmerrie voor de Franstaligen is dan voor de Vlamingen, zullen die zich op den duur wellicht inschikkelijker gaan opstellen.
Ondertussen kunnen de Franstaligen straks nog tot twee keer toe een nieuw belangenconflict inroepen, waardoor de parlementaire afhandeling nog een hele tijd wordt opgeschort. Wordt het splitsingsvoorstel uiteindelijk door een Vlaamse meerderheid in de Kamer goedgekeurd, dan rest de Franstaligen alleen nog de alarmbelprocedure en komt het dossier weer op de regeringstafel terecht. Dat betekent meteen dat de volgende patstelling rond B-H-V wel eens heel dicht bij de federale verkiezingen van 2011 zou kunnen opduiken. Maar dat zijn blijkbaar zorgen voor later.
door Ann Peuteman
