Meer dan ooit is Roland Garros het toernooi van de vraagtekens. Ligt er een rol van betekenis klaar voor de Belgen, wat doen de Williamsen en stelen de Zuiderse gravelbijters als vanouds de show?

Voor we met de hypothesen voor 2004 beginnen, is er deze éne zekerheid. Er is aan de Porte d’Auteuil nog nooit zó met prijzengeld gegooid. Les Internationaux de France hebben voor de in totaal 608 deelnemers een recordbedrag van 13.263.280 euro veil. De winnaar bij de mannen int straks een cheque van 860.000 euro. De opvolgster van Justine Henin-Hardenne moet het met nauwelijks minder stellen, namelijk 838.500 euro. Een verliezer in de eerste ronde houdt ook al aardig wat zakgeld over, gemiddeld zo’n 20.000 euro. Waanzinnig, zegt u? Ho maar. Toen ze in Wimbledon hoorden van het nieuwe topbedrag in Parijs haastten ze zich om even te tonen wie echt de grootste is. En dus kwamen the Championships met een nieuw wereldrecord zowaar. Over een paar weken geven zij tijdens hun veertiendaagse 14.472.677 euro uit, de graslaureaat bij de mannen krijgt net geen 900.000 euro. U kunt nu even nadenken waarom u geen tenniss(t)er geworden bent.

Misschien wel omdat u uw lichaam wilt behoeden voor blessures. Want dé plaag van het circuit zijn de fysieke ongemakken. Zullen we ons beperken tot de toppers, de mannen en vrouwen die verondersteld worden week in week uit mee te draaien voor de grote prijzen?

‘ s Werelds nummer één en titelverdedigster Justine Henin-Hardenne komt in Parijs terug op de baan na een inactiviteit van om en bij de anderhalve maand. Een virus met symptomen die verdacht veel weg hadden van klierkoorts bracht haar op het randje van de fysieke uitputting. Henin traint, in haar onuitgegeven drang om blijvend te presteren, in competitieloze periodes allicht net iets te hard om nog goed te zijn. De gedwongen rust deed haar ongetwijfeld deugd. Justine Henin-Hardenne zelf maakt geen prognoses over Parijs – waar ze vorig jaar haar eerste van ondertussen drie Grand Slamoverwinningen behaalde. We gaan ervan uit dat Henin in de eerste week rustig zal kunnen roderen, puur op klasse en ervaring. In de tweede week zal ze misschien wel bevrijd kunnen spelen omdat de druk niet al te hoog ligt, wegens lang out geweest. Coach Carlos Rodriguez maakt zich voorlopig niet al te veel zorgen: ‘Na een weekje trainen zat Justine al aan 60 procent van haar mogelijkheden. De dokters denken niet meteen dat er problemen zullen opduiken. Gebrek aan competitieritme is niet onoverkomelijk. Na het slot van het seizoen 2003 was er een pauze van acht weken. Dat belette Justine niet om bij de start van 2004 vier toernooien op rij te winnen. Physical coach Pat Etcheberry is naar België gekomen voor het laatste deel van de voorbereiding. Ik heb de indruk dat Justine verlangt naar Parijs, naar haar favoriete Grand Slam op haar geliefde ondergrond, het gravel.’

Zonder Clijsters

Venus Williams heeft na een blessureperiode van driekwart jaar even van de competitie mogen proeven, maar moest toch ook snel weer afhaken, net als haar zus Serena die zowaar broze knieën heeft. Jennifer Capriati heeft maanden met haar rug gesukkeld, Lindsay Davenport is verlost van enkelproblemen die tot operatief ingrijpen noopten, Amélie Mauresmo moest tijdens de Australian Open afhaken met een zware rugblessure. Het grootste slachtoffer is uiteraard Kim Clijsters. Het nummer twee op de wereldranglijst zal er voor het eerst in vijf seizoenen niet bij zijn in Parijs. Clijsters wordt al een heel jaar geplaagd door blessures allerhande. Eerst was er in Australië de linkervoet die niet mee wou. En nu is er die weerbarstige linkerpols. Clijsters moest opgeven in Indian Wells, bleef daarna even aan de kant, deed haar wederoptreden voor de Fed Cup in haar eigen Bree, maar herviel dan in Berlijn, met een zware ontsteking van de linkerpols. Coach Marc Dehous meet de schade op: ‘Achteraf bekeken had Kim misschien langer moeten rusten. Maar de signalen waren positief. In Bree speelde ze pijnvrij, of zo goed als toch. Ze had vooral last van het steunverband. In Berlijn heeft ze geforceerd door zoveel hoge gelifte ballen op de backhand te spelen. Ze neemt nu de ontstekingsremmers die iedereen kent. Er komt binnenkort een evaluatie. We spelen alleen als ze volledig pijnvrij is. Indien niet, volgt er een inspuiting met corticoïden en dat betekent dan meteen dat ook Wimbledon geschrapt moet worden. We leven op hoop. Kim heeft natuurlijk ervaring met de situatie. Twee jaar geleden zat ze ook langere tijd met die geblesseerde rechterschouder. Ze was heel even van slag, maar dan hebben we samen meteen een ander scenario op poten gezet. Welke toernooien kunnen, welke niet. Parijs, zonder Kim, wordt sowieso een interessant toernooi. Wat doen de zussen Williams? Serena heeft nog minder competitieritme dan Venus die recent die enkelblessure heeft gehad. Allebei hebben ze natuurlijk al klasseflitsen getoond. Anders win je bij je comeback niet met-een Key Biscane zoals Serena. En Venus was de jongste weken toch ook weer goed op dreef. Justine Henin komt terug na vrij lange inactiviteit wegens oververmoeidheid. Hoe verwerkt ze die rustperiode, heeft ze meteen het goede ritme? Zo op het eerste gezicht heeft Amélie Mauresmo de mooiste kans om haar eerste Grand Slam te pakken. Ze is volledig hersteld van haar rugblessure, ze speelt erg stevig tennis en mag voor eigen publiek optreden.’

Loterij

Bij de mannen is de ravage onder de topspelers minder groot dan bij de vrouwen. Maar de titelverdediger in Parijs, Juan Carlos Ferrero, heeft dit seizoen toch al meer in de lappenmand gelegen dan hem lief is. Ferrero miste het Amerikaanse voorjaar door windpokken en moet naar Roland Garros zonder veel competitieritme nadat hij op training ten val kwam en zijn pols blesseerde. En als de ‘Mosquito’ dit jaar dan toch al op de baan stond, dan was het meestal om erg snel te verliezen. Misschien doet ook hem, net als Justine Henin-Hardenne, de gedwongen rust goed. Ferrero zette de voorbije vier jaar een geweldig parcours neer op Roland Garros. Nooit strandde hij voor de halve finales. Twee jaar geleden verloor hij, een beetje overweldigd door de omstandigheden, de finale tegen zijn meer ervaren landgenoot Albert Costa. Maar vorig jaar was het goed raak met winst tegen de onverwachte Nederlander Martin Verkerk. De 24-jarige Ferrero is ongetwijfeld de meest onderschatte Spanjaard ooit. Hij staat al drie jaar onafgebroken in de top-vijf van de wereld en deed in Parijs beter dan zesvoudig kampioen Björn Borg in zijn aanvangsjaren. Ferrero speelt alsof de passie niet in hem brandt, maar dat is de grootste onderschatting die de tegenstander kan maken. Ferrero slaat winners vanuit elke hoek, is de agressieve regelmaat op vlugge voeten.

In de periode 1997-2001 was Roland Garros bijna exclusief de speeltuin van de Braziliaan Gustavo Kuerten. Kuerten won met zijn sambatennis drie keer. Nu lijkt het lied van ‘Guga’ gezongen. In het begin van 2002 moest Kuerten onder het mes met een weerspannige heup. Sindsdien is hij letterlijk niet meer de oude. Guga is 27 jaar en moest recent afzeggen voor de belangrijke voorbereidingstoernooien van Rome en Hamburg. Nog maar eens de heup bezorgde hem te veel ongemak.

In Noord-Amerika moeten we de winnaar van de ‘ coupe des Mousquetaires’allicht niet gaan zoeken. Op zijn 34e is Andre Agassi een vat vol vraagtekens. In de lente kon hij niet als vanouds domineren in Melbourne en Key Biscane. De achtvoudige Grand Slamwinnaar zegde de voorbije weken ook af voor bijna alle Europese toptoernooien. Hij zou net als Gustavo Kuerten sukkelen met z’n heupen. De kans dat we straks Agassi voor een vijftiende en laatste keer aan het werk zien in Parijs is groot. En zijn gedoodverfde opvolger, de 21-jarige Andy Roddick, is ook niet echt goed op dreef. Roddick, momenteel tweede op de wereldranglijst, was in de zomer van 2003 de man van de hardcourts, maar op gravel heeft hij het heel wat moeilijker om zijn stempel te drukken. De voorbije weken kon Roddick niet schitteren in Monte Carlo of Rome waar hij telkens in de eerste ronde verloor. In Rome maakte hij wel indruk toen hij tijdens een nachtelijke brand in zijn hotel verschillende andere gasten hielp om aan de vlammenzee te ontsnappen. De snelste serveerder ter wereld legde de laatste hand aan zijn voorbereiding in Boca Raton in Florida, samen met coach Brad Gilbert die in 1999 Andre Agassi naar zijn enige winst in Parijs leidde.

De Zwitser Roger Federer, één in de wereld, zit uiteraard in het kransje van de favorieten voor Parijs. Maar eerste reekshoofd zijn betekent niet echt veel op Roland Garros. De jongste twintig jaar kon maar vier keer ’s werelds nummer één het toernooi ook winnen. Federer mag dan wel schitteren op gras en hardcourt, op gemalen baksteen heeft hij zijn palmares voorlopig niet mee. En in Parijs ging hij er de voorbije twee jaar telkens uit in de eerste ronde. Zegt de winnaar van de Australian Open in januari: ‘Roland Garros is voor mij de moeilijkste Grand Slam. Er zijn erg veel gravelspecialisten. Twee weken knokken, vijfsetters, het is zwaar voor iemand zoals ik die de punten snel wil beëindigen. Ik besef dat ik met serve en volley niet zal kunnen winnen, ik zal het verschil moeten maken met creatief tennis van op de achterlijn. Aan winnen denk ik nog niet. Mijn doel is gewoon beter doen dan de voorbije twee jaar.’

Outsiders voor de overwinning in Parijs zijn onder anderen de herboren Duitser Tommy Haas, de onvoorspelbare Rus Marat Safin, het Spaanse ex-winnaarsduo Albert Costa en Carlos Moya met in hun zog nog een paar handenvol Spanjaarden en Argentijnen, zoals David Nalbandian. De Argentijnen wachten al 27 jaar op een opvolger voor Guillermo Vilas. Gedoemd om te winnen straks is de 22-jarige Guillermo Coria, door zijn vader met de voornaam van nationale held Vilas bedacht. Coria is al twee jaar de beste tennisser op gravel, maar struikelde vorig jaar in Parijs onverwacht in de halve finale tegen Martin Verkerk. Coria is niet groot van stuk, niet robuust, broos zelfs, maar verrassend snel, inventief en krachtig wel. Dit jaar won hij de grote voorjaars-afspraak in Monte Carlo. Een inspirerende overwinning zowaar: ‘Ik droom ervan om Juan Carlos Ferrero en Gustavo Kuerten na te doen. Die wonnen eerst in Monte Carlo en daarna in Parijs. Vorig jaar was ik zwaar ontgoocheld, maar Verkerk was in de halve finale te sterk. Ik bekijk het match na match straks, maar als het ophoudt, dan zal ik me niet voor de kop slaan.’

Dirk Gerlo