Beschut maar toch geen burcht, dat is de eerste indruk van de woning De Pril-De Smedt in Herzele.
De inspirerende woning van de buren overtuigde Wim De Pril om Bart Van Wetter en Isabel Perdu uit Gent in de arm te nemen. ‘Hun warme minimalisme sprak me erg aan’, zegt de bouwheer, die bijna een jaar in de nieuwbouw woont. Het huis draagt duidelijk het stempel van het jonge architectenduo.
‘We streven naar zuivere ruimtes zonder enige onregelmatigheid’, zegt Bart Van Wetter (32). ‘We werken dan ook lang op de planmatige vertaling van de interne organisatie van de woning. Tot alles klopt en de verhoudingen harmonisch zijn.’
Ook binnen domineren symmetrie en evenwicht. Alle interieurelementen, zelfs de verlichting, zijn aangebracht op uitgekiende assen. Keuken, werk- en leefruimte bevinden zich in een open ruimte achter elkaar.
Omdat de bouwheer van een loftgevoel houdt, zijn de deuren plafondhoog (2,80 meter!) en kozijnloos. De doorlopende witte muren geven een royaal ruimtegevoel, versterkt door het licht dat door de glaspartij aan de voor- en achterkant naar binnen valt. Dankzij de vloerverwarming zijn er evenmin storende radiators.
Aan het kookeiland is het eiken parket vervangen door een gietvloer. Ook op de eerste verdieping ligt een perfect egaal gegoten vloer. ‘Tijdens mijn stage bij Pascal van der Kelen leerde ik oog te hebben voor details in het interieur’, zegt Van Wetter. ‘Maar natuurlijk probeer ik ook telkens de wensen van de opdrachtgevers in het ontwerp te vertalen.’
Het gezin De Pril wou een oriëntatie op de tuin aan de achterkant. Dus bouwden de architecten een patio aan de straatzijde (de zuidkant) om beslotenheid met lichtinval te verzoenen. De blinde tuinmuur in het verlengde van de garagegevel schermt nieuwsgierige blikken van de straat af. Achter de muur schuilt een binnentuin, aan de overzijde begrensd door het grote raam van de keuken en de leefruimte.
Diagonaal daartegenover bevindt zich een tweede patio, gericht op de tuin. Het grondplan wordt daardoor een mooie rechthoek, waarbij de bergruimte en de traphal achter de linksgelegen garage de verbinding vormen met de leefruimte rechts.
De verdieping, met drie slaapkamers en een badkamer, oogt als een dwarse balk evenwijdig met de straat. Van in de tuin gezien biedt het zinken dak met de gelijnde naden een strakke aanblik. Het past bij de donkerbruine, gelijmde gevelstenen eronder. Zonder voegen lijken de stenen gestapeld, wat de tactiliteit van de materie benadrukt. Minimaal hoeft inderdaad niet kil te zijn.
www.vanwetterperdu.be
DOOR ERIC BRACKE/foto’s lies willaert
