De zomervakantie is doorgaans een verademing voor het woon-werkverkeer, maar dit jaar is het een ellende van jewelste op de E40 en de E19. Een kwelling voor wie moet aanschuiven, maar hoe beleven de wegenwerkers die periode?
JORGE MARTINS: Portugees, 33 jaar – 4 jaar in de wegenbouw
Wat bent u aan het doen?
Walsen, het asfalt mooi vlak rijden. En door te rijden koel ik het ook op het juiste tempo af.
Is uw werk gevaarlijk?
Voor mijn collega’s wel, voor mij niet: ik zit in een wals van elf ton. (lacht wrang). Je moet altijd goed uitkijken en je concentreren, meer kun je niet doen. Vooral vrachtwagens hebben weinig respect voor ons, ze razen dicht langs de smalle doorgangen waar wij werken.
Hoe gaan ze daar thuis mee om?
We praten niet over de risico’s. Maar mijn vrouw is bezorgd.
Wanneer werkt u het liefst, in de zomer of de winter?
Zomer is zomer, winter is winter, en werken is werken.
Hoe schat u de staat van het Vlaamse wegennet in?
Behoorlijk. Toen ik zestien jaar geleden in België aankwam, waren de wegen slecht. Nu begint het aan te trekken. Er wordt aan gewerkt. (lacht)
Welk moment is u bijgebleven?
De dag dat ik voor deze firma begon te werken: goede collega’s, een goede organisatie, en goede veiligheid.
JO NYS: 50 jaar – 20 jaar in de wegenbouw
Wat bent u aan het doen?
Ik rijd met de veegwagen. Stof en restmateriaal moeten weg om de aanhechting van de nieuwe asfaltlaag te verbeteren.
Is uw werk gevaarlijk?
Dat valt mee, ik zit in een vrachtwagen. En dit is een afgesloten werf, het verkeer rijdt aan de andere kant van een beboste berm. Maar nachtwerk op één afgesloten rijvak, dat is iets anders. Agressie zie je vooral in de steden. Vroeger kwamen mensen naar buiten om ons een kop koffie aan te bieden, nu krijg je de middelvinger.
Wanneer werkt u het liefst, in de zomer of de winter?
Maakt niet uit, in de winter werken we sowieso minder, en het warme asfalt is wel lekker dan. (lacht)
Hoe schat u de staat van het Vlaamse wegennet in?
Te veel werken zijn op de korte termijn gericht. Vaak werkt men met een toplaag van maar vier centimeter, of met lapmiddelen. Ik zie te weinig grote planning en systematiek.
HANS PLUYM: 35 jaar – 16 jaar in de wegenbouw
Wat bent u aan het doen?
Asfalt leggen. Dat is nauwkeurig werk. Je moet het goed doen, anders wordt de aannemer beboet. Er zit 28 ton warm asfalt in de vrachtwagen, goed voor 260 kilo per vierkante meter.
Is uw werk gevaarlijk?
Ja. De tolerantie van de weggebruikers is de laatste tien jaar afgenomen. Er is weinig begrip voor wat hier moet gebeuren. Sommigen negeren de signalisatie, de meesten rijden te hard.
Hoe schat u de staat van het Vlaamse wegennet in?
Beperkt. (lacht) In Frankrijk is het veel beter. In Nederland ook, maar daar is de aanleg vooral veel eenvoudiger. Nederland concentreert zich op een goed wegdek, dáár gaat het geld naartoe. In Vlaanderen wordt meer geïnvesteerd in ingewikkelde betonconstructies en de verlichting.
Welk moment is u bijgebleven?
Een dodelijk ongeval. De chauffeur had de signalisatie van een mobiele werf niet goed begrepen – die nochtans duidelijk was. De auto reed in op de asfaltmachine. Beide inzittenden dood. Dat blijft je bij, altijd.
FOTO’S EN TEKST ERIC DEMILDT
