JA

‘Na de waterellende van eind 2002 besloot de paars-groene regering om een overstromingsverzekering verplicht te maken voor mensen die in een zogenaamd risicogebied wonen. Maar precies omdat het risico daardoor niet over een grote groep mensen gespreid zou worden, zou die maatregel de premies onbetaalbaar maken. Vergelijk het met een verzekering voor kankerbehandeling die uitsluitend door kankerpatiënten zou worden afgesloten.

Kwam daarbij dat de gewesten de risicogebieden nog altijd niet bepaald hadden. In plaats van nog langer te wachten, hebben we besloten om de wetgeving op twee manieren uit te breiden. Enerzijds wordt de verzekering een verzekering tegen álle natuurrampen: tegen overstromingen, maar ook tegen aardschokken, grondverschuivingen, grondverzakkingen en het overlopen van riolen. Anderzijds zal iedereen ze moeten sluiten, dus ook mensen die niet in een zone met overstromingsgevaar wonen. Maar wat die mensen nu meebetalen, komt door de uitbreiding ook henzelf ten goede. In Limburg bijvoorbeeld weten ze dat ook aardschokken heel wat schade kunnen veroorzaken. Bovendien betaalden deze mensen vroeger ook al mee: zij het onrechtstreeks: het tariferingsbureau dat een polis aanbood voor zogenaamde onverzekerbaren werd door de verzekeringsmaatschappijen – en dus ook door hun klanten – gefinancierd.

De polis tegen natuurrampen zal namelijk geen onbeperkte dekking bieden. Daarom behouden we ook het Rampenfonds. De meeste uitbetalingen zullen voortaan echter door de privé-sector worden verricht – waardoor de mensen minder lang op hun geld zullen moeten wachten. De overheid blijft intussen natuurlijk wel haar strengere ruimtelijke ordening handhaven, zodat in de toekomst steeds minder mensen in een gevarenzone zullen wonen.

Wat we nu zullen voorstellen, komt uiteindelijk iedereen ten goede. Zowel het minder kapitaalkrachtige gezin met de caravan langs de Ourthe als de meer gegoede familie met een woning aan de mooie boorden van de Leie zal geen financiële catastrofe meer beleven bij een eventuele overstroming – of een andere natuurramp. Dankzij de solidariteit van de anderen – die zelf ook een betere bescherming krijgen.’

NEE

‘Wat mevrouw Moerman overweegt, is een oneerlijke herverdelingsmaatregel. Ook mensen die geen enkel schaderisico lopen, betalen mee voor de anderen. Het zijn bovendien niet de armste sukkelaars die het meeste last hebben van overstromingen. Nee, het gaat vaak om personen die voor een prikje een mooi lapje grond – met uitzicht op het water – hebben gekocht, en die goed weten dat er daar meer overstromingsgevaar bestaat. Dit voorstel doet de allerarmsten meebetalen voor het risicogedrag van deze mensen. In België leven zo’n zes- à zevenhonderdduizend mensen tegen de armoededrempel. Klein appartementje, klein pensioentje, enzovoort. Voor die mensen is elke euro belangrijk. Kun je het dan maken om ook hen – net als alle anderen natuurlijk – een bijdrage te laten betalen zodat de meer gegoeden in onze samenleving met een gerust hart hun villa langs de Schelde kunnen neerpoten? Voor mij zijn er twee opties: ofwel betalen mensen in een risicozone hun schade zelf als er iets gebeurt, ofwel nemen ze een verzekering waarmee ze zich tegen overstromingen indekken.

Het Rampenfonds is voor mij nog altijd het beste alternatief. Het gaat ervan uit dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt bij rampen, omdat ze ook de verantwoordelijkheid draagt over de infrastructuur en het vergunningenbeleid. Het creëert een zekere responsabilisering: als de overheid goed voor haar burgers zorgt, zal ze minder rampengeld moeten uitkeren. Als iedereen via de privé-sector verzekerd is, hoeft dat al veel minder. De oplossing via het Rampenfonds kost ook op een andere manier minder: vergeet niet dat verzekeringsmakelaars winst moeten maken, en de overheid niet.

Bij een overstroming zal een verzekeringsmaatschappij ook altijd al haar middelen aanwenden om niet te moeten uitkeren. Een ramp van enige omvang kan voor een privé-bedrijf onmiddellijk zware financiële moeilijkheden opleveren. Verzekeringsmaatschappijen zullen dus waarschijnlijk de fout telkens bij de overheid proberen te leggen. Want een onaangepaste sluis of dijk, een minder goede afwateringsinfrastructuur: er zal sowieso wel íéts zijn waarover discussie mogelijk is. En dan betaalt de overheid uiteindelijk toch nog.’

Opgetekend door Gerry Meeuwssen Ruilhandel van Diddl-spullen op school verbieden? Ja: 69,42% Nee:

‘Iederéén is beter beschermd.’

‘Het Rampenfonds is het beste alternatief.’