Het voorvoegsel ‘kine’ doet weliswaar aan kinesitherapie denken, maar kinesiologie heeft daar heel weinig mee te maken. De praktijk heeft niet als doel spier- en skeletaandoeningen te corrigeren, maar wel ‘een dialoog met het lichaam aan te gaan, via de spierspanning’.
Kinesiologie is gebaseerd op het principe dat het geheugen zich niet tot onze hersenen beperkt, maar dat er ook een geheugen zit in onze spieren en in het bindweefsel. Door ze met een ‘nauwkeurige spiertest’ te ‘bevragen’, beweert de kinesioloog toegang te krijgen tot dat geheugen en daarmee tot de oorzaak van blokkeringen die fysieke problemen veroorzaken (rugpijn, gewrichtsproblemen, maar ook eczeem, darmklachten, onvruchtbaarheid, neus-keel-oor-problemen, obesitas, diabetes tot zelfs kanker).
Men beweert ook dat kinesiologie de oorzaak van psychische problemen kan verhelpen door de bron van die problemen (zoals stress, leerproblemen, concentratieproblemen, gedragsproblemen, angst, allerlei verslavingen, communicatieproblemen en zo verder) door middel van aanrakingen van bepaalde plekken op het lichaam aan het licht te brengen. De wetenschap heeft tot nog toe geen geheugen teruggevonden in spierweefsel.
C.M
