‘B ent u er zich van bewust dat uw job staat of valt met het geven van ‘onze interviews’?’Zo besloot mevrouw Betty Marchal-Kolb de brief waarin ze, duidelijk verstoord, reageerde op de volgens haar onbehoorlijke verslaggeving over het proces-Dutroux in Knack. Precies om de indruk te vermijden dat het blad voordeel zou halen uit hun misère heeft het de voorbije jaren nooit interviews gebracht met Paul en Betty Marchal, noch met de andere ouders van vermoorde en verdwenen kinderen.
De reactie van mevrouw Marchal is evenwel tekenend voor de aparte sfeer die op het hele proces-Dutroux heerst. Wat voor België wellicht een van de pijnlijkste drama’s uit de naoorlogse periode was, is nu verworden tot een tragikomisch televisiefeuilleton. Een soap die bovendien slecht wordt geregisseerd door de media die zich gedragen als pianisten die het beheer van het bordeel hebben overgenomen.
Wie de dagelijkse Dutroux-kroniek in de kranten volgt, weet soms niet wat hij leest. Toen de advocaten van Laetitia Delhez vroegen om de video te zien waarin Marc Dutroux en zijn vrouw Michelle Martin zich aan wat spectaculaire alkoofgymnastiek wagen, antwoordde assisenvoorzitter Stéphane Goux: ‘Later. Tussen de getuigenverhoren en de pleidooien hebben we minstens een halfuurtje. Dat kunnen we dan aangenaam doorbrengen.’
Enkele weken geleden werd een belangrijke getuige gesignaleerd met een persbadge. Hij vertoefde in het gezelschap van een geaccrediteerde verslaggeefster. Officieel heet het dat de persbadge werd gestolen. Het is tot op vandaag nog altijd niet duidelijk hoe die zaak in elkaar zit, ook al omdat de persbond, geen klein beetje gegeneerd, de andere kant opkijkt.
Over minstens twee advocaten, meester Ronny Baudewyn, raadsman van Marc Dutroux, en meester Paul Quirynen, advocaat van de familie Marchal, wordt tijdens het proces een docu-soap gedraaid.
Paul Marchal kreeg het nog voor de aanvang van de debatten in Aarlen voor mekaar dat hij, tegen een goed honorarium, een rapport over de zaak mag schrijven voor de minister van Onderwijs. Dat kan dan later als didactisch materiaal worden aangewend, maar zal in het beste geval wellicht ongelezen in een ministeriële bureaula belanden. Tijdens het proces in Aarlen legt de heer Marchal, die daarvoor uiteraard ook wordt vergoed, zijn dagboek voor aan de lezers van Het Laatste Nieuws.
Vorige week werd de wansmaak ten top gedreven met een partijtje voetbal tussen politiemensen en journalisten die het proces-Dutroux volgen. De beelden daarvan waren op alle televisiestations te zien.
Het gaat hier om een opmerkelijk initiatief, aangezien het volgens procureur des konings Michel Bourlet van Neufchâteau nog altijd niet uit te sluiten valt dat de politie destijds heeft getracht het onderzoek naar de handel en wandel van Marc Dutroux te laten ontsporen.
Hoe dan ook, de aftrap van de voetbalmatch werd gegeven door meester Baudewyn, de verdediger van Dutroux. Eregast was assisenvoorzitter Goux die zich even minzaam onderhield met de andere aanwezige advocaten en met kroongetuige Sabine Dardenne. De voorzitter zou later op de avond, volgens de verslagen in de krant, ook de tapkraan bedienen. Wat, naar het schijnt, de gezelligheid zeer ten goede kwam.
Zelfs oud-assisenvoorzitter Edwin Van Fraechem, die destijds het proces-Van Noppen voorzat en intussen tot het BV-schap is opgeklommen, noemde het optreden van voorzitter Stéphane Goux onaanvaardbaar.
De advocaten van Dutroux hebben al beloofd dat ze de voorzitter hier niet op zullen aankijken. In hoeverre zij zich voor hun cliënt kunnen engageren, valt nog te bezien.
Kon iemand een betere afsluiter voor de voorbije week bedenken dan een gewraakt jurylid dat ermee dreigt zich een kogel door het hart te jagen?
De gebeurtenissen van de voorbije weken hebben het begrip, en de achting, voor de ouders van Mélissa Russo, die weigerden zich tot het spektakel in Aarlen te lenen, alleen maar doen toenemen.
rik van cauwelaert
Een pijnlijk drama is verworden tot een tragikomisch televisiefeuilleton.
