Als student moet je niet alleen je rechten kennen, je moet ze ook verdedigen. Studentenvertegenwoordigers zetten zich dagelijks in voor de belangen van hun medestudenten.
De Gentse studentenvertegenwoordiger Stijn Baert koestert al jaren een uitgesproken liefde voor de Universiteit Gent. ‘Die affiniteit is een van mijn belangrijkste drijfveren, maar mijn liefde voor de universiteit is ook gegroeid tijdens mijn engagement.’ Op het eerste gezicht lijkt Stijn een uitzondering. Er heerst immers een toenemende desinteresse op het vlak van de studentenparticipatie. Zo vond de Gentse studentenraad bijna geen voorzitter voor het nieuwe academiejaar.
‘Onverschilligheid zie je overal in de samenleving. De studentengemeenschap weerspiegelt een maatschappij die je moeilijk kunt aansporen tot engagement. Dat is erg jammer. Mensen die het niet eens zijn met een systeem, moeten de daad bij het woord voegen en zelf voor verandering zorgen. Klagen lost niets op.’ Houdt de UGent rekening met wat de studenten graag anders willen? ‘Zeker. Onder de huidige rector Paul Van Cauwenberge wordt de stem van de studenten geapprecieerd en in de verf gezet.’
‘Om tot resultaten te komen is het inderdaad belangrijk om samen met de universiteit naar oplossingen te zoeken’, meent Bert Van der Auwera, ex-voorzitter van de studentenraad van de VUB. ‘Als je enkel voor de studenten opkomt en je afzet tegen de universiteit, kom je nergens. Je moet dan ook samen voor een beleid gaan waar niet alleen de student beter van wordt. Ook de universiteit moet haar toekomst kunnen verzekeren. Ze beschikt niet over een onmetelijke berg geld en moet instaan voor de kwaliteit van haar onderwijs.’
SLIMME CARRIèREZET
Lid zijn van de participatieraad van een universiteit of hogeschool is overigens een slimme carrièrezet. Je moet er onderhandelen, samenwerken en vergaderen – zaken die goed scoren op de arbeidsmarkt. ‘Je leert enorm veel door die participatie. Hoe je een goede planning maakt bijvoorbeeld. Dat is cruciaal voor een studentenvertegenwoordiger’, glimlacht Roel Boons, voorzitter van de Antwerpse overkoepelende studentenvereniging Unifac. ‘Je steekt zoveel tijd en energie in die vertegenwoordiging dat het soms lijkt of je studies op de tweede plaats komen. Toch is participatie meer dan werken alleen. Anders houd je het niet vol. Je moet ook de behoeften van de studenten kennen. Daarom zijn veel vertegenwoordigers actief in een studentenclub. Die activiteiten vergen een grote inzet en veel tijd. Daarom is een goed tijdsbeheer noodzakelijk.’
‘Ach, met een beetje flexibiliteit kom je er wel’, klinkt het bij Klaas Keirse en Bert Vandekendelaere, voorzitter en ondervoorzitter van de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie (LOKO). ‘Je weet op voorhand dat er veel werk kruipt in die vertegenwoordiging. Zeker als je het contact met je medestudenten niet wilt verliezen. In Leuven werken we met een getrapt systeem. We leggen om de twee weken verantwoording af aan de kringen die ons verkozen hebben. Dat geeft ons sterkte doorheen het jaar, want wij zijn niet Klaas en Bert, wij zijn de studenten van Leuven.’
Een grote verantwoordelijkheid voor twee jonge mensen. ‘Het is een rare microbe. Je kunt ook de hele week op café zitten. Maar het is interessanter iets te veranderen dat alle Leuvense studenten aanbelangt. We hebben met LOKO overal iets te zeggen en er wordt ook effectief naar ons geluisterd.’ Toch krijgt de Leuvense studentenvertegenwoordiging vaak het verwijt dat ze geknecht is door het systeem. ‘De tijd van de grote studentenrevoluties is voorbij. We gooien geen kasseien meer door het raam van de rector als we iets willen veranderen, zoals in ’68. We zijn vertegenwoordigers en gaan rond de tafel zitten. Maar als het moet, kunnen we ook hard op tafel slaan. En wees gerust, als er ooit opnieuw de revolutie moet worden gepredikt, staan we klaar.’
