‘Lediggang is des duivels oorkussen’, zal de pauselijke nuntius in Brussel hebben gedacht toen hij de onlangs in de Kamer van Volksvertegenwoordigers goedgekeurde resolutie las die de uitspraak van Benedictus XVI over het condoomgebruik in de aidsbestrijding streng veroordeelt.

Wellicht voegde de nuntius er in zijn rapport voor het hof van Rome nog vergoelijkend aan toe dat Kamerleden en senatoren die niets om handen hebben – zoals de Belgische – neigen naar balorigheid. Zo gebeurt het immers dat na de collega’s van de Kamer nu ook de senatoren zich ‘ bij hoogdringendheid‘ buigen over een voorstel tot resolutie ‘betreffende het negatieve effect op het hiv-/aidsbeleid in Afrika van de recente pauselijke uitspraken’.

In hun ontwerp van resolutie hakken de senatoren van socialistische, liberale en groene gezindte er nog flinker op in dan de Kamerleden. De uitspraak van Benedictus XVI wordt door de indieners van de Senaatsresolutie als ‘een misdaad tegen de mensheid’ bestempeld. De paus komt zo op dezelfde hoogte als de nazimisdadigers berecht in Nürnberg. Want door de veroordeling van het condoomgebruik, zo menen de opstellers, drijft de kerkvorst miljoenen Afrikanen een gewisse aidsdood in. Mogelijk een voorbarige conclusie. Want gezien de enthousiaste wijze waarop Afrikanen nu al de kerkelijke kuisheidsregels in de wind slaan, is de kans gering dat zij massaal het vermeende pauselijke verbod op condoomgebruik ter harte zullen nemen.

Hoe dan ook, op weg naar Kameroen zou paus Benedictus XVI hebben gezegd dat ‘in de strijd tegen aids het uitdelen van condooms niet de oplossing is. (…) Het uitdelen van condooms verergert zelfs het probleem.’ Zo stond het in de depêches van een aantal persbureaus die, vooral in de westerse wereld, proteststormen aanbliezen.

Een Nederlandse columnist vond de paus ‘een vieze oude man’. Bij ons oordeelde een Vlaamse, socialistische voortrekker dat de kerkvorst maar beter een condoom over zijn tong kon schuiven. Gewezen minister van Defensie André Flahaut eiste dat België meteen de ambassadeur in het Vaticaan zou terugroepen – een van de laatste diplomatieke alarmsignalen voor het openen van de vijandelijkheden.

De Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung, wetende dat de gevaarlijkste onwaarheden enigszins verminkte waarheden zijn, bracht als eerste de volledige transcriptie van de uitspraken van de paus. En die luidt als volgt: ‘Ik ben van mening dat het aidsprobleem niet alleen met geld en reclameslogans kan worden overwonnen. Zonder de menselijke dimensie en zonder de hulp van de Afrikanen, kan het probleem niet worden verholpen door het uitdelen van voorbehoedsmiddelen; integendeel, ze zullen het probleem verergeren.’

Waarmee de paus, volgens de Amerikaanse medisch antropoloog Edward C. Green, verbonden aan Harvard University, niets krassers zei dan wat staat in de verklaring in 2004 ondertekend door een honderdvijftigtal aidsexperts van internationale faam.

Green verwees ook naar wetenschappelijke conclusies in vaktijdschriften als The Lancet en Science die aangeven dat ‘ondanks jarenlange grootschalige en vaak agressieve campagnes voor het condoomgebruik, die niet hebben geleid tot een meetbare vertraging van nieuwe infecties in de epidemieën van het Afrika ten zuiden van de Sahara’.

Maar dat soort nuances en wetenschappelijke vaststellingen bereikten onze jachtpiloten in de grote ideeënstrijd niet meer. Die hingen al hoog in het zwerk.

Het verslag van de Kamerzitting van 2 april is dan ook een komisch hoogtepunt in de parlementaire annalen. In de toelichting bij de resolutie die de Kamer goedkeurde, staat letterlijk: ‘De door Benedictus XVI aangeprezen abstinentie werkt niet. Het condoom is het enige middel dat écht werkt en dat de verspreiding van seksueel overdraagbare ziekten (die nauw in verband staan met de verspreiding van het aidsvirus) in grote mate tegenhoudt.’

Wat N-VA-voorzitter Bart De Wever bracht tot de conclusie: ‘Ik dacht dat onthouding toch de zekerste weg was om geen seksueel overdraagbare ziekte te krijgen. Ik vergis mij echter, want de wereldlijke macht van België vertelt mij dat abstinentie niet werkt. Met andere woorden: als ik mij onthoud van seks kan ik nog altijd ziek worden. Dat is een grote teleurstelling. Dit had bepaalde periodes in mijn leven er heel anders kunnen doen uitzien.’

Waarmee de onnozelheid van het Kamerdebat en van de resolutie, die minister Karel De Gucht van Buitenlandse Zaken aan de pauselijke nuntius liet bezorgen, perfect was samengevat.

De senatoren zullen van ver moeten komen, willen ze dit overtreffen.

door Rik Van Cauwelaert