De wereld lijkt de strijd tegen aids eindelijk ernstig te nemen. Het werd tijd.

Copyright Knack/The Economist. Bewerking: S.T.

Hoeft het nog gezegd? Aids is dé ziekte van de tijd. En de epidemie is nog lang niet over haar hoogtepunt heen. Integendeel zelfs. In 2003 stierven 3 miljoen mensen aan aids, tussen de 4,5 en 5,8 miljoen mensen raakten besmet. Geschat wordt dat wereldwijd nu al 40 miljoen mensen geïnfecteerd zijn met het hiv-virus. Nooit eerder waren die cijfers zo hoog, zo verontrustend.

In China, Rusland en vooral Afrika is de toestand ronduit dramatisch. In Zuid-Afrika is nu al 12 procent van de bevolking (5,3 miljoen inwoners) sero- positief. En dat heeft het land vooral te danken aan een falend overheidsbeleid. Vijftien jaar geleden weerklonken de eerste noodkreten in Zuid-Afrika. Toen was (nog maar) 2 procent van de bevolking besmet met hiv, maar epidemiologen voorspelden een ramp. Zelfs in 1998, toen al 5 procent van de Zuid-Afrikaanse volwassenen besmet was, vond niemand het nodig om de inwoners te informeren over de gevaren van onveilig vrijen. Met het bekende gevolg: Zuid-Afrika stevent vandaag af op een enorme economische en demografische cata- strofe.

De Zuid-Afrikaanse overheid lijkt dat nu eindelijk te beseffen. Dit weekend organiseerde oud-president Nel- son Mandela een benefietconcert om geld in te zamelen voor de strijd tegen aids. En een paar weken geleden keurde de Zuid-Afrikaanse regering een actieplan goed om gratis aidsremmers beschikbaar te stellen aan sero- positieven.

Ook de rest van de wereld lijkt de strijd tegen aids (eindelijk) ernstig te nemen. Dit jaar zamelden overheden en privé-initiatieven ongeveer 4,7 miljard dollar in – 23 keer meer dan wat er in 1996 werd verzameld. En de Wereldgezondheidsorganisatie kondigde maandag aan dat ze aan een noodplan werkt. Er lijkt dus weer wat hoop te zijn. Vooral omdat ook de prijs van aidsremmers de jongste vijf jaar met 95 procent daalde.

Al is dat laatste relatief. Zo zullen de aidsremmers van vandaag binnenkort niet meer volstaan. De farmaceutische industrie moet dus initiatieven nemen voor nieuwe aidsremmers. Probleem is dat de prijsreducties er kwamen na een agressieve concurrentiestrijd tussen de bedrijven. Dat heeft de wil om samen te werken geen goed gedaan. Komt daar nog bij dat de ontwikkelingslanden maar weinig hebben aan die goedkope aidsremmers. Want zolang de gezondheidsvoorzieningen in die landen rampzalig blijven, raken de geneesmiddelen er niet eens gedistribueerd.

H.V.H