Lindsy Desmet (28) onderzoekt aan de KU Leuven de impact van pastorale zorg voor ouderen in ziekenhuizen. Bovendien maakte ze van haar roeping haar beroep: pastor zijn.
Wat is pastorale zorg?
Lindsy Desmet: Pastores zorgen voor de niet-medische noden van mensen in een zorginstelling. Dat kan gaan over zingeving, levensbeschouwing en geloof. Pastores vertrekken vanuit een katholieke geloofsovertuiging, maar gaan steeds open in gesprek met mensen die een crisismoment ervaren. Religie kan aan bod komen, maar het gaat meestal over concrete zaken, zoals een slechte relatie met een zoon of over de zin in het leven kwijt zijn. De pastor voorziet in alle zorg waar je niet meteen aan denkt.
Is pastorale zorg nog wel iets van deze tijd?
Desmet: Pastores zijn meer dan ooit nodig, want het moeilijkste vandaag is praten over zingeving. Als pastor help je om woorden en rituelen te zoeken voor wat moeilijk uitspreekbaar is. Mensen in een crisis hebben behoefte aan een gesprek. Verplegend personeel heeft daar helaas niet altijd tijd voor. Dan bieden pastores soelaas.
Zien ziekenhuizen u graag komen als pastor of onderzoeker?
Desmet: Tijdens een gesprek met een patiënt begon die fel te huilen. Het ziekenhuispersoneel beschouwde huilen als hinderlijk. Dat stond in schril contrast met toen iemand viel. Binnen de vijf minuten stond daar een heel team rond, allerhande procedures kwamen op gang. Bij iemand die huilt, zijn hulpverleners vaak zélf machteloos: er is geen snelle oplossing. Pastorale zorg gaat over trage vragen en trage antwoorden.
Is pastor zijn een zware job?
Desmet: Soms wel. Het is heftig om bij iemands dood aanwezig te zijn. Maar bovenal vind ik dat een enorme eer. De wijsheden en levensverhalen van mensen die hun laatste adem uitbliezen in mijn bijzin draag ik voor altijd mee. Tijdens de coronacrisis hebben de vele sterfgevallen mij getekend. In een woonzorgcentrum weet je dat je veel mensen zult verliezen, maar de snelle opeenvolging was slopend.
