Nadat hij van de VRT een commerciële zender maakte, wil hij Humo en Story in één zak steken. Aimé Van Hecke is een gevaarlijk man.
Eerst even dit, beste Knack-lezer. Humo is een flutblad. Het wordt gemaakt door een kliekje loftsocialisten en Dansaert-Vlamingen met een te groot ego. Het bulkt van de artikels die eigenlijk thuishoren in Dag Allemaal, maar gewoon drie keer langer zijn. Het pretendeert een kwaliteitsmagazine te zijn dat aan diepgravende onderzoeksjournalistiek doet. Het beweert dat het de beste interviews publiceert. Geloof ons, beste lezer. Dat is allemaal onzin. Op Humo zou een weldenkend mens zelfs zijn aardappelen niet schillen. Vegetable rights, and peace!
Dit gezegd zijnde roep ik alle Vlamingen op om deze week een (gepikte!) Humo op een blad papier te kleven en er met een dikke viltstift ‘Aimé, handen af van Humo‘ onder te schrijven. Hang die protestaffiche voor uw raam, neem plaats in uw luie stoel en ga gewoon verder met het lezen van Knack.
Waarom moet u in de bres springen voor de Vijand? Omdat er ernstiger zaken zijn dan beroepsnijd. Wanneer het café in brand staat, maakt u ook geen ruzie over de smaak van het bier. Kent u Aimé Van Hecke nog? Hij was de man die de openbare omroep in de schulden stortte met schimmige exclusiviteitscontracten, megalomane voetbalcontracten en die en passant alles wat zweemde naar diepgang, cultuur en educatie van het scherm flikkerde en verving door plat entertainment. Toen hij in het zog van Tony Mary de Reyerslaan moest verlaten, werd hij als een mediagoeroe binnengehaald door Sanoma, de uitgever van Humo, maar ook van bladen als Libelle, Story en Télé Moustique. Net zoals hij de VRT verkavelde in verdiepende, verbredende en anderszins verkleuterende netten, wil hij nu ook Sanoma hervormen. Humo wordt in één cluster samengebracht met Télé Moustique en Story, geleid door een superbaas. Wat dat precies zal betekenen voor de redactionele onafhankelijkheid van Humo is onduidelijk. De redactie sloeg vorige week preventief een paar uurtjes aan het staken. De achterdocht van hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal en zijn ploeg is begrijpelijk. Eerder dit jaar wilde Van Hecke het blad Goedele als bijlage bij Humo stoppen. Dat leidde toen tot een eerste clash, die in het voordeel van de redactie beslecht werd. Het gedwongen huwelijk tussen Humo en Story is de tweede schermutseling in de guerrilla tussen de directie en de redactie.
Van Hecke redeneert uitsluitend als een verkoper. Dat je een weekblad op een andere manier aan de man/vrouw brengt dan fijne vleeswaren of lingerie, ontgaat hem helemaal. Het is niet omdat je doorgedreven publieksonderzoek doet en de lezers/kijkers in hokjes stopt, dat je ook het recept hebt om voor elk van hen een blad te maken. Een blad – of het nu Humo of Knack of Story is – heeft een DNA. Dat is het resultaat van een evolutie van jaren, decennia of (soms) eeuwen. Opeenvolgende redacties hebben de chromosomen ervan geleverd. Er hebben mutaties plaatsgevonden. Defecte genen worden afgestoten en supergenen ontwikkelen zich. Het DNA van een blad (of zender) is sterker dan de (hoofd)redactie of directie die het blad leidt. Redacties passen zich aan het DNA aan, en kunnen hoogstens met de sterkste genen ervan proberen het blad klaar te maken voor een nieuwe generatie. Telkens opnieuw. Leerling-tovenaars die via genetische manipulatie het blad willen kneden naar hun eigen beeld en gelijkenis, spelen met vuur. Geen enkele titel overleeft dat. Een blad gemaakt door Humo-redacteurs, daar kan een mens nog mee leven. Maar een blad dat lijkt op Aimé Van Hecke… Scheer je weg!
door Karl van den Broeck
