Het kan niet zomeren of onze chef-Wetstraat zit de koning aan zijn vel. Vorig jaar met de rubriek Het Waals Congres, waarin oeverloze aandacht werd besteed aan volstrekt onbekende Waalse auteurs die allemaal uitblonken in één ding : het belasteren van het huis van Saksen-Coburg. Wij hebben daar twee boekenantiquairs op gezet, maar geen van beiden heeft ooit een spoor teruggevonden, laat staan een gepubliceerd boek, van al de schrijvers die door onze chef-Wetstraat werden opgevoerd als waren het autoriteiten van wie het werk in niemands boekenkast mag ontbreken. Dat Waals Congres werd eind augustus uit de headlines verdreven door de zaak Dutroux, maar heeft dit jaar helaas een waardige opvolger gevonden in Belgicana.
Wij lezen de eerste zin van de eerste aflevering : ?Ooit was Coburg in heel Europa een scheldwoord.? Daarmee is de toon gezet. En als onze chef-Wetstraat zegt dat Coburg ooit een scheldwoord was, bedoelt hij natuurlijk : ?En nu nog.? Blijkt dat vijftien jaar geleden bij de afbraak van een kasteel in Hyon, achter een valse muur papieren zijn aangetroffen die een heel nieuw licht werpen op het bewind van Leopold I en Leopold II. Met daarbij enkele, dixit chef-Wetstraat, geparfumeerde brieven.
Wat men had gevonden was niet meer of niet minder dan het gevreesde Goffinet-archief. U hebt er misschien niet van wakker gelegen, maar door het paleis ging een schok. Althans, zo beweert Belgicana. Waaruit wij, onbevangen lezer, opmaken dat die Goffinet meer wist van onze eerste twee vorsten dan het daglicht kon verdragen. Quasi achteloos worden wij op de hoogte gebracht van enkele activiteiten die Adrien Goffinet en zijn zonen voor rekening van de eerste twee Leopolds hebben opgeknapt : illegale aankoop van panden in Brussel, beheer van onrechtmatig verworven geld en edelmetalen, bewaren van gestolen juwelen, speculatie op de Chinese spoorweg, en bloedige ontsluiting van Congo. Dit alles stond dus in de eerste aflevering !
Een week later besluit onze chef-Wetstraat alle verbloemende taal uit zijn nieuwe rubriek te weren, en de waarheid niet langer te schuwen. Leopold II, zo lezen wij alvorens van onze stoel te vallen, werd door het volk aan de kant van de weg nog uitgefloten toen hij in een lijkkist naar zijn laatste rustplaats werd gedragen. Dat heeft in Knack gestaan, echt waar. En onze chef-Wetstraat heeft bovendien uitgevist dat de vorst enkele dagen voor zijn dood dare-dare getrouwd is met een voormoeder van Leo Delcroix : Blanche Caroline Delcroix ! Beter bekend als Barones de Vaughan. Daar hebben zelfs Sauviller en Ilegems hun handen van afgehouden. Niet onze chef-Wetstraat. Hij meldt dat de barones al twee kinderen van de koning had vóór ze getrouwd was, en dat ze enkele dagen na haar huwelijk en gelijktijdig weduwschap, in aller ijl over de grens werd gezet. Een tactiek, zo stijgt aldoor onze verbazing, die best opnieuw zou worden overwogen voor sommige rare vogels op de huidige koninklijke tak.
Het ergste moet dan nog komen : Leopold II heeft, via stroman Goffinet, met het geld van de Fondation de la Couronne minstens zestig riante panden in Brussel voor zichzelf gekocht. Voor precies hetzelfde zit Daisy Ragolle vandaag opgesloten. En die deed het enkel met geld van de Fransen. Leopold II met dat van de Belgische staat, van u en mij. Met andere woorden : hij was een dief. En een folteraar en schuinsmarcheerder eerste klas, dat wil onze chef-Wetstraat er graag even bij vermelden.
In de derde aflevering gaat het over corrupte journalisten, die zich lieten betalen door Leopold II om hem mediatraining te geven. Belet en De Vadder hebben niets uitgevonden. En vorige week werd diezelfde vorst gelinkt aan de Bergense numismaat met wereldfaam Renier Chalon. Numismaat ! Met wereldfaam ! Toch maar eens opgezocht in de encyclopedie. Niets natuurlijk. Ja : ?Je maintiendrai Chalon,? maar over een numismaat niks. Nu goed, Chalon had een uiterst suggestief munststuk geslagen met de beeltenis van de links-liberale politicus Armand de Perceval. Wiens betachterkleinzoon nog met Els Dottermans heeft samengewoond. Perceval, de oude alleszins, was een verwoed homofiel. Op een penning te zijner ere had Chalon een bloot achterwerk gegraveerd. En wiens achterwerk was dat ? Juist. Toen Perceval, van wie onze chef-Wetstraat gaarne het lidmaatschap van de loge vermeldt, per brief een heel regiment mariniers in zijn bed had willen ordonneren, werd hij ontslagen en het land uitgejaagd. Di Rupo heeft dus weinig te klagen.
Dat ze in Laken die Van Cauwelaert geen proces aandoen, daar kan een mens met zijn verstand niet bij. Blijkbaar moet hij van zeer hoge bescherming genieten. Een klus voor Verwilghen en zijn klasje, ware het niet dat die door dezelfde persoon al van mediocriteit en onbenulligheid zijn beschuldigd. Iets wat er in ons land niet veel durven beweren. Van Cauwelaert wel, en dat kan slechts omdat hij zich gesteund weet door de grote twee machtsblokken in dit land. Aan de ene kant het Opus Dei, dat in de entourage van de vorst zijn mannetje heeft zitten. Aan de andere kant onze directeur, die door het gros der maçonniekers als Opperbouwmeester wordt erkend.
Wat nu volgt blijft onder ons. Toen vorig jaar de koning onze redactie bezocht, werden er de weken voordien onder leiding van onze directeur repetities gehouden. Wij leerden onze hielen tegen elkaar klakken en réverences maken, en we kregen een stencil met enkele elementaire wellevendheidsregels mee naar huis. Die serene voorbereiding werd wreed verstoord toen onze chef-Wetstraat boven op tafel klom en uitriep : ?Nee, ook als men mij ’t gebiedt, groet ik het vendel des konings niet.? Waarna hij van onze directeur huisarrest kreeg tijdens het koninklijk bezoek, en voor straf een interview moest gaan maken met Luc Van den Brande.
Deze week gaat het in Belgicana over Hugo Coveliers, een man gespeend van fatsoen en geweten. Hij heeft de grondwet op rijm gezet !
Koen Meulenaere
