Met Gerard Bodifée in de rangen is Knack gewapend om de volgende eeuw te lijf te gaan. Vroeger signaleerde dit blad alle maatschappelijke wantoestanden. Wij legden haarfijn uit waar wat was misgelopen, en welke schurk daarvoor verantwoordelijk was. Doorgaans iemand van ACW-strekking. Maar daar lieten wij het bij. Los het maar op, dat was een beetje oneerbiedig samengevat het motto waaronder wij opereerden.

Met Gerard aan boord is dat veranderd. Bodifée signaleert en analyseert niet alleen de kwalen der samenleving, hij voegt er bovendien telkens de remedie aan toe. Meestal is die zo simpel dat niemand begrijpt waarom hij er zelf niet is op gekomen, en waarom de overheid er niet op ingaat. Dit alles wordt gratis en voor niets aangeboden. Dat wil zeggen : voor honderdentien frank. Waarbij u ook Weekend Knack, Tele Knack, Vacature, en een speciale bijlage of vier vijf in uw plastic zakje vindt. Geef toe, het is geen geld voor een beter leven.

Bodifée is een meester in het bedenken van oplossingen. Stel : er is te veel licht op aarde. Waardoor het gat in de ozonlaag groter wordt. Of kleiner, dat weten wij niet meer precies. Mogelijk blijft dat gat constant. Welnu, hier volgt de tip van Bodifée : schakel de straatverlichting uit en verwijder alle neonreclames. Ander voorbeeld : het openbaar vervoer is te duur. Voorstel : maak het goedkoper. De aarde warmt op : zet de thermostaat lager. Het water vervuilt : bouw waterzuiveringsstations. En zo voort.

?Soms,? aldus Gerard in zijn jongste column, ?bestaat voor een probleem een zo eenvoudige oplossing dat de eenvoud van de oplossing zelf het probleem is.? Voor deze ene zin op zich is honderdentien frank al een spotprijs. En dat was enkel de opening van het stuk. Wat erna kwam was nog veel opzienbarender : de gesel van de files de wereld uit, door een snelheidsbeperking tot maximum veertig kilometer per uur. Op alle wegen en voor alle voertuigen op twee en meer wielen. Een trip van Antwerpen naar Brussel zou dan een uur duren, maar dat doet hij nu ook, dat bezwaar valt weg. Het aantal voordelen daarentegen, is indrukwekkend.

De mobiliteitsknoop zou worden ontward, de luchtvervuiling verminderd, de stress gebannen, het lawaai gereduceerd. Het gevaar op ongevallen zou quasi nihil zijn, tenzij voor wie met een baby-Benz de weg op wil. Miljoenen verkeersborden kunnen worden uitgespaard, ziekenhuisbedden gedemonteerd, verzekeringspremies geschrapt. Wegen zouden minder snel verslijten, auto’s een langduriger bestaan leiden, het benzineverbruik zou dalen en dienovereenkomstig de politieke macht van de Opec. Flor Koninx zou niet meer op televisie komen. Kortom : niets dan voordelen.

Een lichte euforie maakte zich van onze redactie meester nadat Gerard zijn theorie had uiteengezet. Bodifée werd over de schouders doorgegeven en de eerste flessen werden op zijn gezondheid gekraakt. Tevens op zijn kosten. Daarna stond onze chef-economie recht en zorgde, zoals wel vaker, voor de anticlimax : Bodifées plan in de praktijk en we hebben minstens vierhonderdduizend werklozen bij. De hele autosector plat, het toerisme gehalveerd, de Bond Beter Leefmilieu zijn Geco’s kwijt, de hulpdiensten op non-actief, Goodyear en Pirelli beperkt tot de productie van preservatieven, de fabrikanten van verkeersborden bankroet, de wegenbouw naar de knoppen, de petrochim om zeep, en last but notleast : ravages bij de garages. Bodifée is nochtans zijn eigen carrière begonnen in een garage. Tot hij op een dag de Wet van Kepler toepaste op de motor van een Ford Capri. Conform de baan van de planeten rond de zon, draaide de nokkenas drie keer rond de drijfstang en boorde zich vervolgens dwars door de jointe culasse. Hierna ging Gerard astrofysica studeren.

Niets slaat sneller om dan het gemoed van een Knack-redacteur. Het duurde geen vijf minuten of eenieder was ervan overtuigd dat die veertig kilometer per uur de hele economie in elkaar zou doen klappen. Guido Despiegelaere, die zich al getransfereerd zag naar de rubriek Modern Leven, haalde zijn ultieme argument boven : veertig kilometer betekent minder advertenties in Knack, ipso facto minder redactionele bladzijden, en geen Bodifée meer. Of hoe een genie, indien men hem liet doen, zijn eigen ondergang zou bewerkstelligen.

Dat zijn plan geen kans maakte, had Gerard zelf al aangestipt. De drang naar snelheid zit namelijk in onze genen. Onze voorouders in de savanne, overleefden dank zij de jacht. Wie ’s avonds een malse gazelle boven het vuur wil roosteren, is uiteraard genoodzaakt sneller te lopen dan de achtervolgde prooi. En sprinten verdient minstens evenveel aanbeveling, indien men op zijn beurt op de hielen wordt gezeten door een hongerige tijger of leeuw. Bodifée weet waarover hij het heeft. Toen hij in zijn jonge jaren op de Vesuvius klom om het bestaan van een maan rond Pluto te ontdekken, werd hij op een nacht verrast door een verwilderde Napolitaanse bosbeer, die twee weken niet meer had gegeten. Gerard mocht van geluk spreken dat alvast die beer niet harder liep dan veertig per uur, of hij had het niet kunnen navertellen.

Maar goed, snelheid is aangeboren en het huidige verkeer, om niet te spreken van aberraties als een Formule-1 race of de Memorial Van Damme, is een moderne variant op de wildernis. ?Zolang de mens zijn instincten niet beter kan bedwingen,? sloot Gerard zijn bijdrage af, alvorens ons in verwarring achter te laten, ?blijft het moeilijk om eenvoudige oplossingen ernstig te nemen. Zelf doe ik het ook niet.?

Alle gekheid op een stokje, die Bodifée wordt een serieuze bedreiging voor uw dienaar. Tot nu toe waren wij de plezantste van de redactie, maar het zal niet lang meer duren of Gerard vult deze laatste bladzijde. Dat zou misschien een verbetering zijn voor de lezer, maar allerminst voor ons gezinsinkomen. En als er toch een rangschikking van prioriteiten moet gemaakt worden, mogen wij dat laatste graag bovenaan zien.

Koen Meulenaere