Zij die gelachen hebben toen onze chef-justitie graaf Leopold Lippens ervan beschuldigde de seriemoordenaar van Cuesmes te zijn, zongen enkele weken geleden een fors toontje lager. Tot euforie van Frank De Moor arresteerde het gerecht van Bergen Leopold de Zigeuner. Zoals iedereen in Knokke weet, is dat de bijnaam van graaf Lippens. Die heeft zelf, jaren geleden, in een opmerkelijk interview in De Morgen verklaard dat hij gefascineerd is door de Rom-dynastie, en dat hij bij zijn wedergeboorte als zigeuner wenst terug te keren.
Een prachtige foto sierde deze reportage. De graaf had een hangmat gespannen tussen de dikste twee bomen van zijn vier hectaren grote tuin, had zich een glas Château Petrus ingeschonken, en vanuit die weldadige positie noemde hij ?vuilnisman? het fascinerendste beroep ter wereld. Toen onze chef-justitie dat artikel vanonder het stof had gehaald, achtte hij zijn bewijslast rond. Want waarin zaten de versneden vrouwenlijken van Leopold de Zigeuner verstopt ? In vuilniszakken ! En dan nog van Knokke-Heist. Een luguber spelletje waarmee Lippens weerwraak nam op onze gerechtelijke diensten, die ooit hadden gepoogd een urinestaal uit hem te persen na een vriendschappelijk partijtje golf.
Toen het Bergense gerecht zijn Leopold de Zigeuner moest vrijlaten, stond de schuld van graaf Lippens voor De Moor helemaal vast. Dat had ze altijd gedaan, maar de vraag naar sluitende bewijzen is één van die gebreken die het slecht functioneren van de Belgische justitie verklaart. Over het parket van Bergen wordt veel slecht verteld, maar met de identiteit van hun seriemoordenaar zaten ze recht in de roos. Alleen hadden ze de verkeerde Leopold de Zigeuner te pakken.
De Moor besloot een handje te helpen, en zette een val op voor graaf Lippens. Daartoe deed hij een beroep op zijn ruime schare jonge vriendinnen, die door cheffen van Knack nu eenmaal worden aangetrokken als een beer door een trog honing. Op een doordeweekse avond zagen de verbaasde buren van de burgemeester, plotseling een hele stoet hooggehakte en kortgerokte jonge meiden door hun straat heen en weer paraderen. Vanonder een struik aan de overkant nauwlettend in de gaten gehouden door onze chef-justitie, die zich had voorzien van een vossenklem, peperspray, een katapult en een jachtgeweer met afgezaagde dubbelloop. Plus een zakflacon Filiers.
Niets ! Graaf Lippens liet zich niet zien. Tot grote wanhoop van de rondmarcherende meisjes, die elkaar tijdens het kruisen toefluisterden dat ze het bij mijnheer Frank zelf toch opwindender vonden. Mijnheer Frank had uit verveling al twee grote ramen van het huis van de graaf aan splinters geschoten, maar nog kwam de booswicht niet buiten. Waardoor het vermoeden groeide dat hij misschien niet thuis was.
Onze chef-justitie blies rond middernacht de actie af, tracteerde de meisjes op een coupeke in een etablissement dat in kringen van magistraten en advocaten als stemmig en discreet bekend staat, en haastte zich de volgende morgen terug naar Brussel om krijgsberaad te houden op onze redactievergadering. Hoe konden we ’t Lippens lappen ? Dat was de vraag waarover alle andere cheffen en redacteurs zich met grote gretigheid bogen. Want op dat punt wordt bij Knack dezelfde tactiek toegepast als bij de PS : niets beter dan een externe vijand om interne tegenstellingen toe te dekken.
Er werden denkpistes gesuggereerd, gedachten ontwikkeld en plannen opgesteld. Maar zoals zo vaak kwam het meest gewaagde idee ook nu weer van onze chef-Wetstraat, die als gewezen CIA-agent beschikt over een ruim arsenaal geniepige technieken om een tegenstander het leven onmogelijk te maken. Bovendien heeft hij als ex-roadie van Suzie Quatro persoonlijke ervaring met gebruiken die niet meteen conform de wet en de voorschriften van zijn latere congregatie waren. ?We pompen hem vol LSD,? juichte Van Cauwelaert. ?We spuiten hem zo lijp als een heremietgarnaal. Daarna stuurt de Frank zijn dansmariekes weer langs, en ge zult ervan staan kijken hoeveel er na vijf minuten in de zak zitten.?
Dat van die dansmariekes stak een beetje bij onze chef-justitie, maar onze chef-Wetstraat komt nu eenmaal uit een fanfaremilieu. Op de rest van het voorstel viel niets aan te merken. Het was zo waanzinnig dat iedereen het enthousiast bijviel. Onze directeur gaf onze chef-wetenschappen de opdracht onmiddellijk aan het werk te gaan in zijn laboratorium, dat helaas sinds kort op de vijfde verdieping is ondergebracht. Zodat uw dienaar, die daar vroeger in peis en vree en eenzaamheid hokte, de jongste tijd geconfronteerd wordt met verontrustende dampen en geuren, met bijtende gassen, jeuk verspreidende bacteriën, en door de gang dwalende amoeben en reptielen.
Onze chef-wetenschappen schroefde potjes en flesjes open, mixte tabletjes met poedertjes en vreemdkleurige vloeistoffen, bevroor en warmde weer op, en joeg er tot slot de Moulinex Super doorheen. Het resultaat was een brouwsel van lysergzuurdiethylamide, gecombineerd met scopolamine, glycolzuur, chloorpicrine en een beetje glucose voor de smaak. Een explosief cocktailtje mogen we wel zeggen. Zonder overdrijven : hiervan gaat een olifant zweven.
Vóór hij hoofdredacteur werd van Knack, was Frank De Moor topinstructeur bij MI5. Het was voor hem een koud kunstje om dit sterke goedje te mengen door de koffie die geserveerd werd op de volgende Knokse gemeenteraad. We kunnen niet zeggen dat die zitting onopgemerkt is voorbij gegaan. Het geschal en gebral van de raadsleden was tot ver in de omtrek te horen, de eerste schepen baarde opzien door naakt uit het venster op de tweede verdieping te springen, en de schepen van cultuur baarde meer dan alleen maar opzien toen hij het raadshuis met benzine overgoot en in brand stak. Dit alles viel nog niet echt uit de toon vergeleken met een gewone zitting. Maar dat veranderde toen graaf Lippens, als hoofd van de politie, zijn revolver trok en zichzelf arresteerde.
Koen Meulenaere
