Bij Eurotunnel is de ‘democratie van de aandeelhouders’ hersteld. Maar de schulden blijven.

De kleine aandeelhouder is machteloos, wordt vaak gezegd, op de jaarvergadering heeft hij niets te zeggen. Dat is alvast niet zo bij Eurotunnel, het Brits-Franse consortium dat de Kanaaltunnel uitbaat. Op de bijzondere algemene aandeelhoudersvergadering hebben de kleine aandeelhouders de voltallige directie de laan uitgestuurd. Maar Eurotunnel is dan ook een geval apart: de kleine aandeelhouders – van wie bijna negen op de tien of ruim één miljoen de Franse nationaliteit hebben – bezitten er ruim 65 procent van de aandelen.

En zij hebben wel reden tot klagen. Bijna 20 jaar na de eerste notering in Parijs en Londen en 10 jaar na de opening van de tunnel, heeft de vennootschap nog nooit winst gemaakt. De aandeelhouders kregen niet alleen nooit een dividend, de waarde van hun papier is sinds 1987 ruim 90 procent gezakt. En er is geen licht aan het einde van de tunnel.

Dat is vreemd voor een groep die met 40 procent marktleider is voor het Kanaaloverschrijdend verkeer. De tunnel zou meer verkeer aankunnen, maar toch brengt hij een operationele winst van 30 procent op – meer dan wat de concurrerende luchtvaartmaatschappijen en spoorwegmaatschappijen presteren. Maar daar ligt niet het echte probleem. De 13,5 miljard euro kostende tunnel kampt met een historische schuldenlast. Slechts een klein stuk van de pijp werd met eigen kapitaal geboord, het zijn de banken die het Brits-Franse pronkstuk met mega-leningen hebben gefinancierd.

Bij Eurotunnel is dus de ‘democratie van de aandeelhouders’ hersteld. Mede dankzij de rechtbank die de revolterende kleintjes het recht gaf een bijzondere algemene aandeelhoudersvergadering bijeen te roepen. Diplomatieke weerstand van het bestuur haalde niets uit. De Franse uitgever Nicolas Miguet en de kleine aandeelhoudersassociatie Adacte hielden de misnoegden stevig achter zich. De coalitie stelde een nieuw en overwegend Frans directieteam samen met Jacques Maillot, voormalige topman en stichter van Nouvelles Frontières, als de nieuwe bestuursvoorzitter.

De beurs reageerde positief. Maar niets is opgelost. Het nieuwe bestuur is volledig afhankelijk van de schuldeisende banken. De Britse en Franse regeringen, die nooit belastinggeld in Eurotunnel hebben willen stoppen, gaven te kennen dat niet op subsidies hoeft te worden gerekend. Maar nu na de kleine aandeelhouders ook de banken zenuwachtig worden, is enige politieke interventie niet ondenkbaar.

G.D.