Vera Dua trok haar partij overtuigend over de kiesdrempel.

‘Vleteren, weten jullie wel waar dat ligt?’ lachte Jef Tavernier. Uittredend Vlaams minister Tavernier, verkozen voor Groen! in de als moeilijk beschouwde provincie West-Vlaanderen, was de eerste die zondagnamiddag met enkele kwinkslagen de spanning in het Brusselse hoofdkwartier van de partij durfde breken.

De schrik zat er goed in. De vreugde was groot toen bleek dat de eerste resultaten betrouwbaar waren. Groen! behaalt zes zetels in het Vlaams parlement. Dat is de helft minder dan in 1999, toen de partij kon profiteren van de dioxinebonus en de opdoffer voor de socialisten, die nu lijken te verliezen wat de groenen winnen.

Maar de moker die de Vlaamse groenen vorig jaar uit het federale parlement sloeg, was zo hevig dat het halen van de kiesdrempel nu al als een overwinning werd beschouwd. ‘We blijven bestaan’, zuchtte een opgeluchte Jos Geysels. ‘We kunnen een fractie vormen in het Vlaams parlement. Dat betekent dat we de partij draaiende kunnen houden.’

De verdienste voor de overwinning mag op het conto van voorzitter Vera Dua worden geschreven, die met een eenvoudige campagne haar partij naar 7,6 procent van de stemmen loodste. In haar eigen Gent haalde ze liefst 16 procent. Ook in Antwerpen deed Groen! het met Mieke Vogels goed.

‘De mensen hebben duidelijk laten merken dat ze een groene partij in het parlement willen’, luidde Dua’s eerste analyse. ‘Er leeft gelukkig een belangrijke groene stroming in de maatschappij. En wij hebben begrepen dat we onze boodschap, die niet altijd gemakkelijk is, op een positieve manier moeten blijven brengen.’

Sommigen schrijven het succes toe aan het feit dat Groen! opnieuw als een oppositiepartij werd ervaren. ‘De federale, paarse regering heeft niet langer een groene bliksemafleider om haar problemen te verdoezelen’, meende voormalig minister Magda Aelvoet. ‘De kiezer heeft de coalitiepartners snel de rekening gepresenteerd.’

Er was ook leedvermaak, hoewel was afgesproken dat te verbergen. Het chagrijn van SP.A-voorzitter Steve Stevaert, die met de groenen in zijn kartel de grootste had willen worden, en het gebrek aan succes van de overlopers zorgden voor een zeker triomfalisme. Limburger Ludo Sannen zou ook zonder te zijn overgelopen een zetel hebben gehaald.

Zondagavond werd al druk gespeculeerd over een eventuele nieuwe deelname aan de Vlaamse regering – Groen! zou daarbij nodig kunnen zijn. ‘De partij en onze kiezers zijn daarover verdeeld’, zei Geysels, die een goed minister zou zijn. ‘Maar we zullen onze huid eventueel duur verkopen. Héél duur.’

De kiesdrempel zal namelijk altijd als een struikelblok om de hoek liggen. En de groenen weten ondertussen dat je er zwaar over kunt vallen.

D.D.