El simpático ontwijkt het debat met dissidenten.

Hij is natuurlijk nooit te beroerd voor een kwinkslag In een interview in P-Magazine snoerde SP.A-voorzitter Steve Stevaert enige weken geleden zijn critici de mond op zijn eigen, onnavolgbare wijze: ‘Ik ben helemaal geen stalinist, want Stalin had dissidenten, en ik niet.’

Oeps!

De Kempische SP.A-volksvertegenwoordiger Jan Van Duppen was de eerste dissident. Van Duppen neemt niet deel aan de verkiezingen, en schreef een in vitriool gedrenkte afscheidsbrief aan zijn kameraden: ‘Ik ben tot het besluit gekomen dat de democratie mij nader aan het hart ligt dan het “socialisme” zoals het in de beste populistische traditie wordt gehanteerd door de partijtop. (…) Ik heb, zoals de Antwerpse burgemeester en gewezen SP.A-voorzitter Patrick Janssens mij publiekelijk heeft aanbevolen, eens in de spiegel gekeken. De grijns van de heren die over mijn schouder meekeken, was van dien aard dat ik als vrij en eerlijk man de eer aan mijzelf wil houden.’

Ook de Brusselaar Werner Daem weigert een plaats op de lijst: ‘Ik ben zeer loyaal aan de ideeën van mijn partij, maar ik ben geen eigendom van de partij. Soms moet je de moed hebben om nee te zeggen. (…) Als ik Frank Vandenbroucke militanten autoritair zag afblaffen – hij gedraagt zich als eenoog in het land der blinden – vroeg ik me altijd af: is dat nog dezelfde Vandenbroucke van bij de trotskisten?’

Zouden de Teletubbies hun hand hebben overspeeld? Zelfs een blinde kan het zien: Stevaert en co zijn hun geliefkoosde underdogpositie aan het kwijtraken. Dat Stevaert – vorig jaar nog de publiekslieveling – op Humo’s Pop Poll werd uitgejouwd, kon je nog verklaren als een georkestreerde actie van De Vijand. Maar de kritiek in eigen rangen is nieuw. De reactie van Stevaert was even flauw als voorspelbaar: hij ontwijkt het debat. Van Duppen is in zijn ogen een verzuurde intellectueel, die handelt uit frustratie omdat hij vreesde niet verkozen te worden. Dat gold natuurlijk niet voor groene overlopers als Fauzaya Talhaoui of Ludo Sannen: die deden dat uit idealisme.

Op de 1-meiviering, waarop vanouds de verzuchtingen van het lijdend en strijdend proletariaat worden geformuleerd, werd de pendelaars intussen beloofd dat ze in Brussel gratis de bus of de tram zullen kunnen nemen. Over het akkoord dat een socialistisch minister met de bouwsector heeft getekend om een 10-urige werkdag mogelijk te maken, werd met geen woord gerept. En in het Achturenhuis ruisten de bierkranen.

Piet Piryns