Galerie Dauwens & Beernaert toont werk van twee kunstenaars: Marco De Sanctis (°1983) en Joost Pauwaert (°1985). Het contrast tussen de twee is aanzienlijk. ‘Ik heb hen samengebracht,’ zegt Laurence Dauwens, ‘maar zij hebben de titel gekozen: Sturm und Drunk.’ U herkent ongetwijfeld de verwijzing naar Sturm und Drang, de 18e-eeuwse beweging die zich in de schilderkunst manifesteerde door een fascinatie met verwoestende natuurkrachten.
Marco De Sanctis is de tedere van de twee. Hij maakt onder meer zeegezichten. Daarvoor ontwikkelde hij een eigen werkwijze. Hij gaat bij antiquairs en op vlooienmarkten op zoek naar oude marineschilderijen, die hij zorgvuldig restaureert. Daarna krabt hij gedeelten van de afbeelding weg, tot op het bruine canvas. Daarbij laat hij telkens bepaalde silhouetten intact, zodat er een nieuw beeld ontstaat. De Sanctis doet aan restauratie en destructie tegelijk. Of zoals David De Pooter schreef in The Art Couch: ‘Hij redt afgedankte schilderijen van de vergetelheid en geeft ze een nieuwe toekomst.’
Joost Pauwaert is een ander paar mouwen. Viriel, doldriest, niet te houden – dat is het eerste wat bij je opkomt. Wat moet je anders denken van een bijl op een stormram? Of een aambeeld op een grote springveer? Bij de installatie A Big Bang wordt het helemaal te gek: twee miniatuurkanonnen, vuurmond tegen vuurmond, zijn elk verbonden met een startbatterij. Laurence Dauwens: ‘Dat is niet voor de schijn, hoor. Er zit buskruit in de kanonnen. Mocht er iemand de stroomkring sluiten, dan gaan ze af.’ Dit en enkele andere werken verwijzen naar een performance die de kunstenaar in augustus in de steigers zette op een waterplas in Beernem. Bij valavond ensceneerde hij daar een soort zeeslag, met brandende boten, kanonnen en raketten die heen en weer vlogen over het water.
Kortom: één gedachte, twee benaderingen en tegelijk de ondertitel van de tentoonstelling: The Seduction of Destruction.
Sturm und Drunk, tot 22/10 in Dauwens & Beernaert Gallery, Brussel.
