Ze behoorde tot de grootste sopranen van haar generatie. Toen kreeg ze stemproblemen. Natalie Dessay over het leven als pop van Offenbach, de alternatieve Traviata, en plezier maken met het publiek.
Eerst wilde ze danseres worden. Dan actrice. Maar uiteindelijk werd Natalie Dessay (42) een van de markantste Franse operazangeressen van de jongste generatie. Haar carrière ging hard dankzij haar fenomenale stem – uiterst virtuoos, helder, ze haalde moeiteloos de hoogste noten. En toen kreeg ze te kampen met stemproblemen. Twee operaties later staat ze er weer. Dezelfde Dessay, maar toch een beetje anders.
Wat is er met uw stem gebeurd?
NATALIE DESSAY: Voor zover ik weet, is ze veel mooier geworden. Voordien was ze fenomenaal, virtuoos, met die stratosferische hoge noten. Die lichtheid, dat kristal. Nu is ze ronder, ze straalt meer. Ze is misschien zelfs veel menselijker. Ik heb in acht producties van Les Contes d’Hoffmann van Offenbach de rol van de pop gezongen. Dat was plezierig, maar ik zie me dat toch niet mijn hele leven doen. Op den duur gaat dat vervelen.
Vergt die overstap naar steviger rollen een andere mentaliteit?
DESSAY: Het is een andere aanpak. Als ik de pop zing, of de koningin van de nacht, dan zijn dat korte rollen. Dus moet je de rol uitermate precies voorbereiden. De pop is bijna een musicalnummertje: precies en gechoreografeerd. Maar als je een echt dramatisch parcours moet doorlopen, zoals Manon uit Manon Lescaut van Puccini of de Traviata, of zelfs maar een Marie uit La fille du Régiment, dan ligt dat anders.
U bent nu al bezig aan uw Traviata die u in 2009 zult zingen?
DESSAY: In mijn hoofd wel, ja. Ik lees veel, ontcijfer de partituur. Maar daar ben ik al twintig jaar mee bezig. Ik droomde er altijd al van om ooit die rol te mogen zingen. Al was ik daar niet zo zeker van. Want ik had een zeer hoge stem, en kleintjes. Mijn stem is breder geworden, en dat maakt dat ik kan hopen een Traviata te mogen zingen. Vooral mensen met een meer dramatische of in ieder geval een meer lyrische stem zingen die rol. Ik wil er niet naast grijpen, zelfs al heb ik er niet helemaal die juiste stem voor. Ik adoreer iemand als Angela Gheorghiu in die rol, want voor mij is zij de échte Traviata. Of Anna Netrebko. Mijn stem is veel lichter dan die van hen. Mijn Traviata zal zeker heel verschillend worden van wat men gewend is om te horen.
Er verschijnt een Händeloratorium met u, Il trionfo del tempo e del disinganno. Dat is heel ander werk?
DESSAY: Het is bijna een andere stem dan het romantische repertoire, maar Händel is niet eens zo ver van het belcanto. Jean Philippe Rameau ligt daar veel verder van af, dat is meer declamatie. Dat is voor mij veel moeilijker om te doen. Als ik Rameau gezongen heb, duurt het een maand voor ik weer klaar ben om het andere repertoire te zingen. Het is meer dictie, de manier om de klanken in je mond te leggen, is niet dezelfde. Het is platter, meer instrumentaal.
U hebt stemproblemen gehad. Wat is er gebeurd?
DESSAY: Ik had een pseudocyste, en dan een poliep op mijn stembanden. Ze hebben moeten opereren en voilà, nu gaat alles goed.
Heeft dát uw stem veranderd?
DESSAY: Dat kan de stem veranderen, maar het verandert vooral hoe je tegen het leven aankijkt en hoe je met het zingen omgaat. Voordien ging ik de scène op zoals je ten oorlog trekt. Ten oorlog tegen mezelf. Dat is erg uitputtend. Vandaag stap ik op de scène met veel vreugde. Ik wil plezier maken met het publiek. Het is nu helemaal anders, al weet ik niet waarom. Waarschijnlijk wel omdat ik inzie dat het een enorm voorrecht is om te mogen zingen. En dat je daarvan moet profiteren.
NATALIE DESSAY STAAT OP 08/05 IN DE MUNTSCHOUWBURG IN BRUSSEL. INFO: WWWMUNT.BE GEORG FRIeDRICh HäNDEL, ‘IL TRIONFO DEL TEMPO E DEL DISINGANnO’, MET ONDER ANDEREN NATALIE DESSAY, VIRGIN CLASSICS 63428 2 5
DOOR LUCAS HUYBRECHTS
