Zestien jaar geleden vielen Natali Broods en Bruno Vanden Broecke met Kleine bezetting in de prijzen op Theater Aan Zee. Nu het Oostendse festival zijn twintigste verjaardag viert, mogen de twee het festival openen met de voorstelling die hun carrières lanceerde.
Was Kleine bezetting ook jullie eerste zelfgeschreven stuk?
NATALI BROODS: Nee, Jolente De Keersmaeker en Willy Thomas schreven en speelden deze tekst in 1995. Ze voeren een man en een vrouw op die elk op een andere manier in het leven staan en al pratend iets meer inzicht krijgen in wie ze zijn. Een mens is zo ongrijpbaar. Je weet nooit helemaal wie je bent en wie de ander is.
‘Ge moet eens leren content zijn met de kleine dingen in het leven. Ge gaat depressief worden als ge u dat allemaal blijft aantrekken’, zegt hij tegen haar.
BROODS: Dat vat het verschil tussen beiden samen. Dit was mijn afstudeerstuk aan Studio Herman Teirlinck, Bruno kende ik van het Conservatorium van Antwerpen, waar ik de eerste twee jaar van de dramaopleiding volgde. Ik houd van relatiestukken. Omdat die veel meer zijn dan stukken tussen en over een man en een vrouw. Relatiestukken zijn ook politiek want ze gaan over de kleinste – niet makkelijkere – vorm van samenleven.
Hoe confronterend is het om dit stuk opnieuw te spelen?
BROODS: Elke tekst die je hebt gespeeld, blijft in je zitten zoals een kinderrijmpje. Je vervalt terug in dezelfde intonatie, al heb ik wel andere lievelingszinnen. Ik heb nu twee kinderen, ben niet meer altijd de jongste op de planken of op de set. Aan de 24-jarige Natali van toen zou ik willen zeggen: geniet méér van de kleine dingen en trek je niet te veel aan van het oordeel van anderen. En de jonge makers van nu wil ik op het hart drukken dat ze moeten durven te experimenteren en naïef te zijn. Ik ben nog even idealistisch maar minder naïef. Dankzij die naïviteit waagde ik de sprong.
U belandde bijna meteen bij De Koe.
BROODS: Het was Peter Van den Eede, een van de opichters van De Koe, die Bruno en mij de kans gaf om met Kleine bezetting te reizen. Onze allereerste tournee! Ik bleef bij De Koe, Bruno koos voor het freelancebestaan. Intussen schrijven we, meestal, zelf onze teksten, waarbij we steeds vertrekken vanuit dezelfde vraag: ‘Wat willen we vandaag vertellen?’
Wat wilt u vandaag vertellen?
BROODS: Daar vergaderen we deze week bij De Koe over. Door de subsidieregeling van minister van Cultuur Sven Gatz – een bezuinigingsoperatie – moeten we snoeien in onze plannen en beslissen wat we zéker zullen maken. Het is niet omdat de terroristische aanslagen onthutsend dichtbij komen, dat we daar absoluut toneel over moeten maken. Sommige collega’s slagen er uitstekend in om van hun stuk een politiek statement te maken, maar ik verkies de omweg. Zag je Maren Ades Toni Erdmann? Een fantastische film over een vader-dochterrelatie waar ik erg om moest lachen én huilen. Het is geen expliciet geëngageerde, maar een allesomvattende film waardoor ik me nadien minder eenzaam voelde in de wereld.
‘Ik kan niet alleen zijn’, antwoordt uw personage in Kleine bezetting wanneer de man vraagt of ze nog verliefd is.
BROODS: Ikzelf kan goed alleen zijn omdat ik niet eenzaam ben. Maar ik voel me soms wel eenzaam in deze vierkant draaiende wereld. Kunst lost de ellende niet op, maar kan je even uit die eenzaamheid tillen. Het is de perfecte omweg om mensen te laten voelen wat anderen voelen. Dat is het onderliggende streven bij elke rol. Al spelend zie ik in én wil ik doen inzien dat onze tijd beperkt is, dat we elk moment intens en samen moeten beleven. In een relatie en in de maatschappij.
Kleine bezetting van De Koe is op 27 en 28 juli te zien tijdens Theater Aan Zee. Broods is ook nog te zien in De man die zijn haar kort liet knippen, samen met Peter Van den Eede. www.dekoe.be en www.theateraanzee.be
Els Van Steenberghe
‘Onze tijd is beperkt. We moeten elk moment intens en samen beleven.’
