Hoe is dit werk in uw leven gekomen?
Ruud Hendrickx: Jaren geleden was ik in Oostende, en ik bezocht er Mu.Zee. Daar hing werk van Spillaert. Nu weet ik niet of u recente foto’s van mij heb gezien, maar ik ben even helmboswuivend als Spilliaert op dat schilderij. Er stond een vrouw naast me, en die zei: ‘Mais monsieur, c’est tout à fait vous! Werkelijk sprekend.’ Het klopte nog ook – ik had dan ook nog eens een ronde bril. Sindsdien ben ik me in het werk van Spilliaert gaan verdiepen. Iedereen kent Vertigo, maar ik vind vooral zijn zelfportretten fenomenaal. Het zit ‘m in de uitwerking in intrigerend zwart en wit – het lijken wel potloodtekeningen. Dat trekt me ook zo aan in het werk van Rinus Van de Velde.
U staat in deze Knack rug aan rug met hem.
Hendrickx: (lacht) Perfect.
Eerlijk: ik had gedacht dat u, als man van de taal, voor literatuur zou kiezen.
Hendrickx: Laat daar geen twijfel over bestaan: ik ben een taalkundige, geen letterkundige. Ik heb in mijn opleiding de literatuur zo veel mogelijk gemeden. (lacht) Geef mij maar het spel van lijnen van Spilliaert.
De nieuwe versie van Van Dale staat nu online, en verschijnt op 22/03 in boekvorm.
