Maxine Williams, die verantwoordelijk is voor het diversiteitsbeleid van Facebook vindt dat het bedrijf dringend meer vrouwen, zwarten en latino’s moet aannemen.
1,6 miljard mensen uit de meest uiteenlopende culturen gebruiken Facebook. Waarom heeft uw bedrijf nog iemand nodig die zich met diversiteit bezighoudt?
MAXINE WILLIAMS: Helaas is ons personeel nog niet zo divers als onze gebruikers. Ongeveer zeventig procent van de medewerkers van Facebook zijn mannen en de helft is blank. Maar omdat bijna negentig procent van onze gebruikers buiten Noord-Amerika leven, moeten we een product aanbieden waarvan iedereen gebruik wil maken. Dat lukt alleen als meer vrouwen, latino’s en zwarte medewerkers bij ons kunnen aarden.
Hoe ziet de typische Facebookgebruiker er eigenlijk uit?
WILLIAMS: Dat weet ik niet. We verzamelen geen cijfers over de huidskleur of etniciteit van onze gebruikers.
Waarom niet?
WILLIAMS: Ras en etnische afkomst liggen heel delicaat. Als we met zulke categorieën zouden werken, krijgen we binnen de kortste keren problemen. Is een gebruiker blank als zijn moeder een latina is en zijn vader een blanke? Aan welke criteria moet ik voldoen om zwart te zijn?
Waarom solliciteren er zo weinig mensen uit minderheidsgroepen bij Facebook?
WILLIAMS: Voor de Verenigde Staten is het antwoord simpel: om historische redenen zijn zwarten en latino’s achtergesteld. Vaak hebben ze geen toegang tot de opleiding die nodig is om bij Facebook te kunnen werken. Daarom willen we ons bedrijf op korte termijn aantrekkelijker maken voor afgestudeerden uit minderheidsgroepen. Ik ga bijvoorbeeld vaak naar conferenties voor vrouwen in IT-beroepen, en we werken ook samen met sociale organisaties die zwarten ondersteunen. Maar op lange termijn kunnen we op dat vlak alleen iets veranderen als we vroeg genoeg ingrijpen. Bij hun studiekeuze moeten jongeren de grenzen van het milieu waaruit ze komen al kunnen overstijgen. Nu kiezen de meesten voor de beroepen die hun ouders en vrienden uitoefenen. Als iedereen in je omgeving mechanieker of verpleegster is, komt het niet bij je op om voor programmeur te studeren.
Gebruikt u in elk land een andere strategie voor uw diversiteitsbeleid?
WILLIAMS: De grote lijnen zijn overal dezelfde. Alle managers krijgen ongeveer dezelfde opleiding om vooroordelen tegen te gaan. Als er verschillen opduiken, zijn die eerder van juridische aard. Over de inclusie van mensen met een handicap, bijvoorbeeld. Het moeilijkste aspect van mijn opdracht is dat ik me ervan bewust moet zijn dat élke medewerker om de een of andere reden gediscrimineerd kan worden. Of het nu een arme Aziaat, een blanke lesbienne of een alleenstaande moslima is.
Heeft Facebook een quotum voor vrouwelijke personeelsleden?
WILLIAMS: Dat zou geen zin hebben. Het personeel bestaat vandaag voor 30 procent uit vrouwen. Als ik nu beweer dat we 50 procent nastreven, lijkt het alsof mijn werk af is zodra we dat cijfer gehaald hebben. Maar zo denk ik er niet over. Ik wil geen plafond voor vrouwen of zwarten, maar wel zo heterogeen mogelijke teams.
Zou het kunnen dat minderheden Facebook mijden omdat er zoveel haat op wordt verspreid?
WILLIAMS: Nee. Facebook laat er geen twijfel over bestaan dat we elke vorm van discriminatie kordaat afkeuren. Voor haattirades is er geen ruimte. Zodra we ervan op de hoogte zijn dat een boodschap tegen de wet is, wordt hij gewist. Maar het mag geen censuur worden. Dat is voor ons geen optie.
©Der Spiegel
‘Als iedereen in je omgeving verpleegster is, komt het niet bij je op om voor programmeur te studeren.’
