De parlementaire onderzoekscommissie-Dutroux werd vorige week op stelten gezet door een uit- lating van Gerolf Annemans van het Vlaams Blok.
Ik wil bij wijze van persoonlijke beschouwing wel even het volgende kwijt : er zit een mens in Annemans . Ja, en hij is veel groter dan velen voor mogelijk houden. Alleen zit die mens niet in de juiste partij.?
Zo sprak voorzitter Marc Verwilghen (VLD) van de Dutrouxcommissie twee maanden geleden nog in Humo over commissaris Gerolf Annemans van het Vlaams Blok. Ook SP-lid Renaat Landuyt gaf in De Morgen graag toe geregeld op dezelfde golflengte te zitten als Annemans. Zelfs progressieve verslaggevers prezen ?het puike werk? van de extreem-rechtse nationalist. Kortom : er ontbraken alleen nog violen in de achtergrond om de verhouding van bruinhemd Annemans met de overige Vlaamse collega’s in de Dutrouxcommissie en sommige verslaggevers te begeleiden.
Intussen is de stemming helemaal omgeslagen. Annemans heeft namelijk publiekelijk, op het Vlaams Blok-congres, toegegeven nu en dan een goedgemikte perslek te hebben georganiseerd. Prompt kregen de andere commissieleden een accute aanval van politieke preutsheid, werden de Vlaams Blokker allerlei sinistere intenties toegemeten. Sommigen beweerden zelfs de malafide intenties van Annemans altijd al te hebben doorzien. Ook voorzitter Marc Verwilghen, die na de ophef over de literaire ontboezemingen van PS’er Patrick Moriau had aangekondigd voortaan elk lek hardhandig te zullen dichten, werd verplicht stelling te nemen tegen ?de mens Annemans? en schortte de werkzaamheden van de commissie op.
Verwilghen doet nu verwoede pogingen om te laten geloven dat hij nog altijd een onderzoekscommissie heeft. In werkelijkheid is die, dankzij het ongemeen mediocre optreden van de commissieleden de voorzitter incluis , klinisch dood. Van een onderzoek naar de vermeende (politieke en andere) bescherming van een aantal verdachten onder wie Marc Dutroux en Michel Nihoul is al lang geen sprake meer. Ook al omdat de enquête daarrond in Neufchâteau in elkaar zakt. Van een kolossale affaire van kinderprostitutie met internationale, satanische vertakkingen en hoge politieke bescherming blijft weinig over. De graafwerken in Jumet zijn één van de spectaculairste en wellicht prijzigste gevolgen van de ?fumisterieën? die door enkelen werden opgedist. In elk geval kan niemand bewijzen aanbrengen voor de fantastische beweringen die sedert september 1996 werden rondgestrooid.
GEEN MACHT EN GEEN MOREEL GEZAG
Niettemin wil de Dutrouxcommissie blijven doorbomen. Annemans en anderen weten dat dit een zinloze onderneming wordt. Alleen, de Vlaams Blokker en zijn partij hebben nu besloten een politieke sla te slaan uit de wanvertoning die de voorbije maanden is opgevoerd. Dat gebeurde een éérste keer al met het aanleggen van de door Annemans en het Vlaams Blok aangereikte lijst met schuldigen en de poging om gewezen justitieminister Melchior Wathelet (PSC) tegen de muur te zetten.
Het aanwenden van het onvermogen van de parlementaire onderzoekscommissie om haar taak te voleindigen, wordt nu vanuit het VB-kamp voorgesteld als de zoveelste poging om enkele betrokkenen in de zaak-Dutroux te beschermen. Waardoor de overige commissieleden zelf een zekere medeplichtigheid, zoniet schuldig verzuim wordt aangewreven.
Ondertussen liggen de andere onderzoekscommissies in hetzelfde droogdok. De Kamercommissie die zich inlaat met het onderzoek naar het onderzoek van de Bende van Nijvel weet nu al niet meer welke richting ze uitmoet en beluistert intussen elke farceur die zich als getuige aandient.
De Senaatscommissie die onderzoek verricht naar de moord op de tien para’s in Rwanda werd door onderlinge verdeeldheid compleet uiteengerukt. Maandenlang werden allerhande waarschuwingen in de wind geslagen en werden de debatten in die commissie geregeld overschreeuwd door een soms bijna hysterische Alain Destexhe (PRL). De sfeer werd er niet beter op, naarmate duidelijk werd dat de vooropgezette ideeën van een aantal commissieleden niet werden bevestigd. Enkele leden getuigden vorige week op het BRTN-programma Ter Zake dat de Rwandacommissie zelf gaandeweg verdeeld is geraakt ?tussen Hutu’s en Tutsi’s? ; het ene kamp geleid door de Vlaamse christen-democraten, het tweede door Destexhe waarbij ook ondervoorzitter Guy Verhofstadt (VLD) zich niet onbetuigd liet.
Getuigen en familieleden van vermoorde para’s die gehoopt hadden dat eindelijk op een serene wijze klaarheid zou worden gebracht in de hele Rwanda-affaire, kwamen bedrogen uit. Bij elke zitting etaleerde commissievoorzitter Frank Swaelen (CVP) zijn onbekwaamheid om Destexhe en gelijkgezinden op het spoor te houden. De rest van de commissie, meestal bevolkt door backbenchers die nog net Rwanda op de kaart van Afrika kunnen aanwijzen, liet de gebeurtenissen over zich heen rollen en koesterde zich in de mediabelangstelling.
Enkele commissieleden geven intussen schoorvoetend toe wat militairen en diplomaten al maandenlang beweren , dat het achterhalen van de waarheid een onmogelijke opdracht is zolang de daders (of hun Rwandese of buitenlandse opdrachtgevers) van de moordaanslag op de Rwandese president Juvénal Habyarimana niet zijn ontmaskerd en de verantwoordelijkheden op het niveau van de Verenigde Naties niet werden vastgelegd.
?Al die commissies ontberen bovendien twee noodzakelijke elementen om hun opdracht tot een goed einde te brengen,? zegt een Kamerlid van de meerderheid. ?De echte macht om de zaken grondig uit te spitten en moreel gezag. Het eerste hebben ze nooit gehad, het tweede hebben ze nooit kunnen afdwingen.?
R.V.C.
