Debat Het Grote Gelijk/1
Op 4 mei namen bijna 2000 Vlamingen en Brusselaars deel aan Het Grote Gelijk. Honderd duo’s gingen in debat tijdens een speciaal evenement in de KVS in Brussel. Via dit initiatief werd ik in contact gebracht met iemand die het tegengestelde had geantwoord op een aantal politiek-maatschappelijke vragen. Met veel belangstelling las ik de korte antwoorden van mijn gesprekspartner. Ongetwijfeld zag hij het ook: er waren politieke meningsverschillen, maar tegelijk veel gelijkenissen qua interesses en leefsituatie. Een medeliefhebber van gezelschapsspelen, dat kan geen lastige mens zijn!
De ervaring was ongewoon, de verwachtingen waren dat ook. Ons gesprek verliep gemoedelijk. Aan andere tafels zag ik veel intense dialogen, en sommigen konden niet spreken zonder te gesticuleren. Maar er werd ook gelachen en geknikt. Bij ons bleef het rustig: we formuleerden onze mening, wezen op nuances die niet in de stellingen aanwezig waren, en luisterden naar elkaar. Mijn indruk na afloop was dat we niet zozeer hebben gediscussieerd dan wel van elkaar hebben geleerd.
Het evenement liep ten einde, maar de gesprekken stopten niet. Ook in de foyer en tijdens de slotbeschouwingen was er geen tekort aan woorden. Duo’s werden kleine groepjes. Er heerste een tevreden sfeer. Velen gaven aan dat ze met elkaar in contact zouden blijven. Want ook al leven we in een hypergeconnecteerde wereld, er gaat niets boven een tafel en een paar stoelen als je echt met elkaar wilt praten.
Nick Roskams
Debat Het Grote Gelijk/2
Het Grote Gelijk is een verdienstelijke initiatief, omdat het kan bijdragen tot meer wederzijds begrip in de gepolariseerde samenleving. Waarom zouden we geen internet- of discussieforum organiseren?
Jean Borgers
Pensioenen
Politieke partijen slaan ons om de oren met stellingen over het pensioen (‘De Belg heeft veel zorgen voor later’, Knack nr. 18), van de betaalbaarheid ervan tot het behoud van privileges. En toch mist men gezond verstand. Schaf de hele pensioenwetgeving af, en stel een pensioen in voor alle burgers op de leeftijd van 65 jaar, met een leefbaar maandelijks bedrag. Geen beroepsloopbaan, geen verschillende pensioenstelsels, geen leeftijdsgrenzen, geen privileges. Je zou versteld staan van de besparing die het wegwerken van die ongelijkheid oplevert.
Raf Cromheecke
Fiscaliteit
De fiscale experts Lode Vereeck en Victor Dauginet hebben gelijk: zomaar een vermogenswinstbelasting opleggen zonder te meten is onzin (‘Ik heb veel rijke klanten gehad die géén belastingen betaalden’, Knack nr. 19). Laten we beginnen met een vermogenskadaster. Zo kun je zien of iedereen een fair deel van de koek betaalt. Meten is weten.
Pascal De Vijlder, Grobbendonk
Opkomstplicht
Er is de laatste tijd nogal wat aandacht voor mensen die bewust niet meer willen stemmen, ondanks de opkomstplicht. Ik ben een van hen. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren op de lading beloftes die de partijen enkele weken geleden rondstrooiden: met plaatsvervangende schaamte, of met een schaterlach. Gigantische staatsschuld? Hoog oplopend begrotingstekort? Klimaatopwarming? Dichtslibbend wegennet? Groeiende kloof tussen arm en rijk? Toenemende polarisatie tussen de vele gemeenschappen in ons land? Zonder de minste gêne gooiden de partijen het kiespubliek allerlei lekkers toe. Makkelijk zat, ze hoefden niet eens aan te tonen hoe ze hun beloftes zouden betalen. Gouden bergen worden beloofd. Ik geloof hun holle frasen en loze praatjes niet meer. Toegegeven, er zijn ongetwijfeld integere en hard werkende politici met oprechte bedoelingen. Maar velen van hen plooien zich opportunistisch naar de ijzeren partijtucht. Op de hoofdkwartieren worden de lakens uitgedeeld, níét in de parlementen, nochtans de officiële vertegenwoordiging van de kiezers. Het klinkt verzuurd, maar het is pure boosheid. Ik heb het gehad. Ik stem niet meer. Verlos ons van die betuttelende opkomstplicht. Wij zijn echt wel in staat om zelf te beslissen of en hoe we onze stem willen uitbrengen. Voor wie nemen jullie ons eigenlijk?
Naam en adres bekend bij de redactie
Pierre Wunsch
Als gouverneur van de Nationale Bank beschikt Pierre Wunsch over de nodige cijfers en geeft hij een duidelijke analyse (‘Het moet beter. Het kán beter’, Knack nr. 18). Maar hij blijft een trouwe MR-soldaat als hij beweert dat de armoede en de ongelijkheid nauwelijks zijn toegenomen. Mogelijk is dat de perceptie vanuit zijn ivoren toren. Die uitspraak wordt alvast niet met procenten gestaafd, het blijft bij een losse bewering.
Marc Bentein, Oostende
Correctie
In ‘De Grote Drooglegging’ (Knack nr. 15) schreven we dat het station Olen weer opengegaan is dankzij een aantal personen en instanties. We vergaten de belangrijke rol van de Gezinsbond Achter-Olen te vermelden, die de drijvende kracht was achter de acties. Waarvoor onze excuses.
De redactie
