Mijn vriend Guido heeft tijdens mijn afwezigheid niet stil gezeten. Lekker thuisblijvend, weg van het vakantierumoer heeft hij de kranten uitgekauwd, zittend met een koel glas muskaatwijn onder zijn nimmer bloeiende glycine.
Van verre hoorde ik hem de trap opklauteren al zingend ?Ik zal ingaan in het huis des Heren, Hij die mijn vreugd is en mijn blijdschap.? De deur zwaait open en daar staat hij, blank en bleek als de buik van een kikker, want hij schuwt de zon zoals de schemerdieren en nachtjagers. In de ene hand houdt hij een opgerolde krant, met de andere brengt hij de ?salve?-groet.
?Ik zie dat de oude witte man de tocht naar het land der zwartknevels overleefd heeft !?
?Ja, min of meer,? antwoord ik gelaten.
?En ben je niet in de valstrikken gelopen der lirejagers van de Veneto ??
?Ja, ook min of meer,? zeg ik nu ietwat gepikeerd.
?Deze conversatie houdt het midden tussen een biecht en een indianenverhaal, als je ’t mij vraagt,? zegt hij. ?Wij moeten de stijl van deze samenspraak dringend omgooien eer we hals over kop in de nabiecht en penitentie zitten te ploeteren, ze hebben je dus ginder leeggebloed als ik goed verstaan heb ??
?Wel, de moeilijkheid zat ‘m hierin dat alles er 10.000 lire kost, zowel een buskaartje, een pizza, een flesje bier als een glazen bol met een stadsgezicht en witte zemeltjes erin. Maar genoeg hierover, hoe staan de zaken in het tricolore België ?? was mijn prangende vraag want ik was veertien dagen zonder enig bericht van het vasteland geweest.
?Is de staatsschuld plots afbetaald ? Is de olieraffinaderij van Féluy verkocht ? Hebben wij de drieprocentnorm van Maastricht gehaald ? Of is het eind van de tunnel in het zicht ??
?Neen, neen, neen, neen,? riep hij uit. ?Maak je niet ongerust, al deze dingen zijn gebleven zoals ze zijn, je kunt je leven weer opnemen zoals voor je vertrokken bent. Toch hebben onze onverschrokken leiders niet stilgezeten, want zij hebben het strandleven deze poel van verderf en hondenkeutels stevig aangepakt en een rist besluiten genomen die deze losbandigheid aan banden zal leggen.?
Dat is niet nieuw, antwoordde ik. ?Want ergens in een verloren hoekje van mijn geheugen zit nog de herinnering aan een hondenpoepkruistocht die zes, zeven jaar terug gevoerd werd.?
?Hela, hela, jongen,? kreet hij. ?Waar haal jij al dat poepgedoe vandaan, terwijl toch elke wakkere Vlaming voor dat natuurproduct een andere naam heeft ??
?Ik weet het, ik weet het,? antwoordde ik. ?Maar als het vroeger in Parijs regende, druppelde het in Brussel. Als het nu boven de Moerdijk poept, poepert het in Vlaanderen.?
?Deze keer is het menens, politiemannen in burger gaan op het strand de honden op heterdaad betrappen en fikse boetes zullen uitgedeeld worden,? ging Guido voort.
?Ik dacht dat de tendens van het straffen toch voorbij was. Lees ik niet voortdurend dat het beter is de delinquent te begeleiden tot beterschap in gedrag optreedt ?? zei ik.
?Niet voor honden die hun gevoeg doen, man,? zei hij streng. ?Daartegen moet men repressief optreden, het zijn van nature recidivisten.?
?Geen plezierige klus voor de agenten, terwijl de auto- en andere diefstallen dag en nacht doorgaan, een man met zijn teckel op het strand te moeten ondervragen,? zeg ik. ?Zo van : Naam ? Fido. Nee meneer, uw naam. Bellekens. Het spijt me meneer Bellekens maar ik zal een pv moeten opstellen. Uw hond Fido heeft het strand bevuild. Maar u ziet er niet uit als een agent, agent, u ziet eruit als een friscoverkoper. We werken onder vermomming meneer, kijk hier is mijn insigne (hij haalt die uit de geïsoleerde bak die hij meedraagt en waarin benevens een gummiknuppel en een paar handboeien zichtbaar zijn). Ziezo, en nu weg van ons blanke strand en de schuimende zee met uw fieze Fido, laat hem rond de villa’s en langs de Nieuwpoortsesteenweg zijn gevoeg doen. Meneer Bellekens strompelt de duinen in met Fido onder de arm en de geheimagent spiedt met een verrekijker het strand af op zoek naar vierpotige overtreders.?
?Inderdaad, maar er kan een beurtrol opgesteld worden zodat niet altijd dezelfde agenten hondenprocessen moeten uitschrijven, want ik neem aan dat zoiets op het moreel van de manschappen gaat werken. Wat er ook van zij, voor juli en augustus zijn de stranddagen der honden geteld,? besluit Guido.
?Uitgerekend tijdens de hondsdagen,? mijmerde ik.
Gommaar Timmermans
