Assita Kanko is een Brusselse politica van de MR. Ze groeide op in Burkina Faso. Maar hoe is Kanko als mens? Om deze twintig vragen te beantwoorden had zij 19 minuten en 11 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De aanslagen in Brussel. Ik voel me verdrietig, woedend en machteloos. Ik wilde dat ik iets voor de slachtoffers kon doen. Helaas gaat dat niet.

Waarover zullen we ons over 50 jaar schamen?

Hoe we vandaag onderwijs, justitie en politie verwaarlozen. Onderwijs is het belangrijkste wat we hebben, en is samen met politie en justitie nodig om respect en discipline af te dwingen.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

We moeten meer handel drijven met elkaar. In een land als Burkina Faso willen de mensen het liefst gewoon een job. Economische handel met wederzijds respect is goed voor iedereen.

Bidt u weleens? Tot wie?

Ik geloof alleen in de mens en zijn kracht om zichzelf te verbeteren.

Wat is uw grootste prestatie?

Mijn dochter ter wereld brengen en elke dag mama zijn.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik slaag er niet in om meer voor mijn stad te doen dan ik eigenlijk zou willen. De wil is er, maar ik heb nog niet de macht.

Hebt u al eens overwogen te emigreren? Wanneer? Waarnaartoe?

Ik ga niet meer weg uit Brussel, maar even geleden heb ik overwogen tijdelijk naar Japan te emigreren. De mensen zijn er zo respectvol, beleefd en liefdevol. Ik ben nu voor enkele dagen in Tokio, en ben weer onder de indruk. Ik hou bovendien van Japans eten.

Waaraan bent u het meest gehecht?

Mijn dochter en mijn vrijheid. Ik zal mij nooit zomaar aan mijn partij onderwerpen als die haar ideologie zou verraden.

Hebt u ooit geldproblemen gehad?

We waren vroeger met negen thuis en hadden alleen het inkomen van mijn vader. Ik verkocht als kind koekjes van m’n moeder op de speelplaats of op de markt. Zo had zij toch ook wat geld.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ik lees soms dat mensen gechoqueerd zijn omdat ik niet bij de socialisten zit terwijl ik van Afrikaanse origine ben. Alsof mijn politiek denken afhankelijk moet zijn van mijn huidskleur: onnozel vind ik dat.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Nee.

Wat zou u absoluut niet willen dat uw kinderen doen?

Ik wil niet dat mijn dochter haar studies verwaarloost en lui wordt, of dat ze zich laat onderdrukken door een man.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Le Deuxième Sexe van Simone de Beauvoir. Dat boek heeft mij de ogen geopend. Ik bleek niet gek te zijn als ik me verzette tegen de onderdrukking van de vrouw. Dat was een universeel probleem, en het viel ook te veranderen.

Over welk onderwerp zou u graag meer willen weten?

Ik wil weten hoe we de straffeloosheid kunnen aanpakken in ons land. En ik wil graag Japans leren.

Zou u ooit overwegen een vluchteling in huis te nemen? In welke omstandigheden?

Ik ben misschien té Belgisch geworden: ik betaal liever een hotelkamer voor een vluchteling dan iemand in mijn huis te laten.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Vroeger had ik moeite om over mijzelf te praten, en wist ik niet hoe ik ermee moest omgaan dat ik genitaal verminkt ben. Dat is voorbij: vandaag is er niets moeilijks meer aan de liefde.

Wat is de schuld van de media?

Media moeten vrij zijn. Ik ga ze hier nergens van beschuldigen. En als ik ergens niet mee akkoord ga, schrijf ik wel een opiniestuk of een tweet.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

In januari heb ik na vijf jaar mijn vader weergezien in Burkina Faso. Mijn moeder zag ik twee weken geleden. Zij woont in Brussel.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Optimist blijven.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Niet vergeten dat je alles steeds uit een ander perspectief kunt bekijken. Dan zie je altijd weer iets nieuws.

‘Vandaag is er niets moeilijks meer aan de liefde.’