?Napels?, een vertelproject.

De titel van de ?eerste eigen creatie? van Johan Dehollander en Arne Sierens in het Nieuwpoorttheater in Gent, mag dan ?Napels? zijn, de verhalen waaruit het project bestaat, zijn niet plaatsgebonden, in weerwil van de herkenbare dialecten waarin de spelers zich uitdrukken. De verhalen komen ook niet van één auteur noch alleen van de spelers maar van her en der en onder meer uit films, interviews, roddels, anecdotes, verzinsels en zelfs uit literair werk. Ze worden gespeeld volgens het principe dat creëren in de eerste plaats het tonen is van een werkproces dat nooit af is. Dehollander en Sierens fungeren daarin dan ook niet als regisseur en/of schrijver, maar als begeleiders van spelers met wie ze via uiteenlopende theatraliteiten al enige ervaring hebben in het zoeken ?naar de essentie van vertellen?.

In ?Napels? worden mensen getoond die in de knoop liggen met hun jonge jaren, met hun groei naar volwassenheid, met hun geloof in hogere krachten, met hun ervaringen en fantasieën over sex en dood. Een mogelijke rode draad daarin is het ingeboren voyeurisme van de mens, een dwangmatige en niet altijd exact te duiden nieuwsgierigheid naar de verborgenheden van het leven.

Van de relativerende verhalen worden sommige in dialoogvorm gespeeld, andere als in een roes, nog andere zeer afstandelijk. Het gaat de makers en vertolkers duidelijk om het uitproberen van vormen. Het decor ( Pol Heyvaert) doet daarbij dienst als een spiegelpaleis. In de grote ramen ziet het publiek zichzelf weerspiegeld, zoals het zich ook in de verschillende vertellers kan herkennen, al gaan de meeste verhalen de realiteit voorbij.

Het procédé is niet nieuw, ook niet voor Dehollander/Sierens die het in 1993 al uitprobeerden bij de Blauwe Maandag Compagnie met ?Dozen?. Nu zoals toen, lijkt mij het werkproces belangrijker en boeiender dan de teksten, die van ongelijke waarde zijn. Er wordt niet onverdienstelijk getracht om het verbale door een fysieke uitbarsting te neutraliseren, maar de voorstelling is het sterkst waar een goed verhaal heel sec wordt gebracht. Zoals Koen De Sutter het doet met ?Een vuil verhaal? : porno met de allures van een wetenschappelijk betoog.

Roger Arteel

Tot 31/5 (20 u.30) in Nieuwpoorttheater, Gent.

Napels : het verbale door een fysieke uitbarsting neutraliseren.