LOUIS VANVELTHOVEN

Kamerlid Louis Vanvelthoven (SP) is voorzitter van de parlementaire Werkgroep Drugs. Haar eindrapport vond een mooie middenweg tussen het Franse repressieve en prohibitionistische beleid en het Nederlandse gedoogbeleid, zegt hij.

?Het signaal dat we geven, is heel duidelijk. De werkgroep spreekt zich sterk uit tegen het gebruik, het bezit en het verhandelen van drugs in het algemeen.

In het vervolgingsbeleid hebben we oog voor het maatschappelijke gegeven. Daarom zeggen we : het bezit van cannabis voor eigen gebruik is de laagste prioriteit. Wat betreft het bezit van alle andere illegale drugs, met het oog op eigen gebruik, is het aanbevolen tot vervolging over te gaan in geval van maatschappelijke overlast of bij problematisch gebruik.

De parketten moeten wel hard optreden tegen de handel in drugs, zowel door privé-dealers als door internationale handelaars. Het werven van jongeren voor drugsgebruik moet zwaar bestraft worden.

Het rapport stelt dat het nuttig, noch doeltreffend is alles strafrechterlijk te regelen. De gevangenis is niet de aangewezen plaats om drugsgebruik te stoppen, laat staan drugsverslaving te behandelen.

Maar als de gebruiker in de gevangenis zit, moet hij/zij daar ook een beroep kunnen doen op professionele hulpverlening.

De werkgroep ziet de drugsgebruiker als een slachtoffer met relationele, emotionele en sociale problemen zoals uitsluiting en kansarmoede. Vandaar dat preventie en hulpverlening stevig en op professionele grondslag moeten uitgebouwd worden. We willen tegelijk dat het gezin, de school en het jeugdwerk verantwoordelijkheid opnemen en een ontradingsstrategie voeren.

We moeten alle facetten aanpakken. Als drugsgebruik leidt tot weekendongevallen, dan moet de wetgeving worden aangepast. Het onoordeelkundig voorschrijven van afhankelijkheid opwekkende middelen door medici dient aangepakt en gewijzigd.

Er is geen expert die dé oplossing voorhanden heeft. De deskundigen denken verschillend over het drugsprobleem en de ideale benadering ervan. Maar dit rapport bevat alleszins een aantal waardevolle aanbevelingen. We moeten jaar na jaar evalueren hoe de situatie evolueert en hoe het beleid daarop moet inspelen.?

FRANS LOZIE

Het eindrapport van de Werkgroep Drugs kiest niet voor een nieuw drugsbeleid dat stoelt op preventie en hulpverlening, maar voor een schijnheilige boodschap. Dat zegt Kamerlid Frans Lozie die namens Agalev in de parlementaire werkgroep zat.

?We mogen niet aan struisvogelpolitiek doen : cannabis wordt veel gebruikt bij jongeren. We moeten voorkomen dat experimenteel gebruik blijvende problemen veroorzaakt. Door het illegale karakter van cannabis komen jongeren in contact met het criminele milieu en wordt het voor hen minder evident om hulp te zoeken.

Onze hoofdkritiek is dus dat de boodschap zelf hypocriet is. De wet blijft streng, maar cannabis wordt niet meer vervolgd. Dat is voor jongeren en voor volwassenen een heel dubieus signaal : ofwel verbiedt men en dan treedt men ook op. Ofwel is men niet meer streng en dan wordt cannabis uit de criminaliteit gehaald.

Is het aanvaardbaar dat een vrij veel voorkomend gebruik louter in de illegaliteit kan gebeuren ? Houdt men rekening met alle gevolgen : drugstoerisme, kwaliteit en prijs ? Is het niet beter dat de overheid alle risicohoudende genotsmiddelen reglementeert, inplaats van te zeggen : we treden niet op als je gebruikt, maar je mag het wel niet kopen ?

Ik vind ook dat justitie de verkeerde prioriteiten legt. De drugshandel is georganiseerde misdaad. De misdadigers kan je enkel pakken door het blootleggen van internationale netwerken, witwascircuits en vermogenscarrousels. Het is een illusie te denken dat de kleine dealer naar de echte maffia leidt.

Bovendien : het helpt niet om een probleem te bestrijden zonder de echte oorzaak aan te pakken. Het gebruik van risicohoudende genotsmiddelen is een gevolg van de manier waarop onze samenleving functioneert. Prestatie, concurrentie, vervreemding zijn de oorzaken van drugsgebruik. De school en de samenleving moeten jongeren leren verantwoordelijkheid dragen. Als er meer aandacht is voor sport, cultuur, zelfontwikkeling, creativiteit binnen en buiten het onderwijs, dan hoeven de snelle kicks niet meer.

Een overheid die weigert drugs te reglementeren, zelfs de zogenaamde softdrugs, is onverantwoordelijk. Zo’n keuze bevoordeligt de maffiacircuits en leidt tot allerhande vormen van criminaliteit.?

Opgetekend door Misjoe Verleyen