De opinietekst van LEEF! Herzele (Knack nr. 16) levert een interessante bijdrage tot de vraag hoe kritiek op het huidige neoliberale denken politiek kan worden vertaald.
Groen! is de Vlaamse ecologische partij, maar ecologie mag niet verward worden met zorg om leefmilieu alleen. Ecologie is een ideologische stroming die een fundamentele systeemkritiek inhoudt. Het neoliberale denken van de traditionele partijen biedt immers geen oplossing voor de fundamentele problemen in onze samenleving. Winststreven op korte termijn en de belangen van aandeelhouders die zich mondiaal organiseren, houden onvoldoende rekening met het algemeen belang over grenzen en generaties heen. De maatschappelijke gevolgen hiervan zijn vernietigend voor mens en milieu: klimaatverandering, een groeiende kloof tussen arm en rijk en de uitholling van onze sociale zekerheid. En sociale zekerheid die bovendien eenzijdig een beroep doet op werkenden, terwijl een echte logica van herverdeling ook een bijdrage vereist van diegenen die grote vermogens opbouwen. Verder valt vooral op hoezeer ‘meer en langer werken’ een dogma wordt dat sinds het Generatiepact door alle traditionele partijen kritiekloos wordt overgenomen. Groen! zal echter blijven weigeren om mee te stappen in een economische logica waarin mensen als citroenen worden uitgeperst.
Wij kunnen de roep om een andere samenleving alleen maar onderschrijven en formuleren stevige alternatieven. Zo wil Groen! een federale huurwet met regulering en blokkering van de huurprijzen. Aan mensen die niet op de private markt terechtkunnen, maar toch geen sociale woning krijgen, willen wij huursubsidies toekennen. Een CO2-taks voor bedrijven die volharden in het verspillen van energie. Een belasting op grote vermogens. De paarse partijen zijn tegen, maar voeren wél fiscale amnestie in voor fraudeurs. Behoud en versterken van de mogelijkheden tot het combineren van arbeid en gezin, met één jaar ouderschapsverlof per ouder per kind. Voluit gaan voor 0,7 % van het bnp voor ontwikkelingssamenwerking, want de achteruitgang op dit vlak onder de paarse regering is schrijnend. Een daadkrachtig vredesbeleid waarbij België zijn nek durft uit te steken, onder andere door de herziening van de NAVO-akkoorden die toelaten dat ons land bij illegale oorlogen betrokken wordt. En een Europese Unie die méér is dan een vrije markt alleen. Met in het verdrag bindende sociale minimumnormen en jaarlijkse grenzen inzake CO2-uitstoot.
Hoe kunnen progressieven ervoor zorgen dat deze voorstellen aan politieke kracht winnen? Uit het voorgaande blijkt dat de traditionele partijen op inhoudelijk vlak andere keuzes maken. De resultaten van vier jaar Paars op ecologisch vlak zijn ontgoochelend, de hete aardappel wordt zonder schaamte doorgeschoven naar onze kinderen en kleinkinderen.
Het opbouwen van een sterk ecologisch en sociaal alternatief is dus nodig. Verrijking van eigen standpunten en politieke stijl is altijd een goede zaak. Groen! neemt dan ook een open houding aan. Zolang we maar het groene en sociale alternatief versterken. Onze deur staat hiervoor open.
de auteurs zijn kandidaten voor GRoen! bij de volgende parlementsverkiezingen.
Wouter De Vriendt, Peter Tom Jones en Stefaan Van Hecke
