Dit is mijn huis

Op de tentoonstelling Up/Down, The Silence of Memoration geven Anneke Lauwaert en Bilal Bahir vorm aan herinneringen uit hun kindertijd en hun (t)huis(land). Ze lieten zich daarbij inspireren door La poétique de l’espace uit 1957 van de Franse filosoof Gaston Bachelard – vooral het eerste hoofdstuk, ‘Het huis, van de kelder tot de zolder. De betekenis van de hut.’ Bahir tekent episodes van zijn jeugd in Irak, verweven met sprookjes zoals 1001 nacht. Als drager hiervoor verkiest hij ‘geleefd’ materiaal zoals gedrukte boekenpagina’s en brieven. Lauwaert, met Turnhoutse roots, voert behalve een knuffelbeer het konijn op waarvoor ze destijds met haar vader een kooi bouwde. Het is een terugkerend motief in haar sculpturen. Deze verstilde werken zijn (op afspraak) te zien bij Hors Tempsia, een privékunstruimte die tijdens de tentoonstelling ook creatief atelier plant voor enkele kinderen en adolescenten met autisme uit het aanpalende La Maison in Linkebeek.