– Commandant van de YPS, de Iraakse tak van de Koerdische Volksbeschermingseenheden uit Syrië.

‘De burgemeester verkondigt aan ieder die het horen wil dat alleen de Koerdische Peshmerga Sinjar bevrijd hebben. Feit is dat wij, de PKK en de YPS (waaronder ook jezidistrijders, nvdr) als eersten Sinjar binnentrokken, ’s morgens vroeg om 6.30 uur op de tweede dag van het offensief. Iedereen in de omgeving weet dat. Wij waren al in de graansilo (het voormalige hoofdkwartier van de IS, nvdr) toen de Peshmerga nog op de bergwand zaten. Toen ze later beneden kwamen, gingen we elk onze eigen weg, los van elkaar. De Peshmerga zijn als de dood dat wij de eer van de overwinning opstrijken. Vooral omdat niemand is vergeten dat zíj hard wegliepen toen de Islamitische Staat in de zomer van 2014 Sinjar aanviel. Ze lieten de weerloze jezidi’s gewoon aan hun lot over. De PKK heeft de jezidi’s toen wel gesteund, we hebben voor de lokale bevolking gevochten. De bewoners zijn ons daar nog altijd heel dankbaar om.

‘Maar het is de Peshmerga niet alleen om de eer te doen. Ze willen zeggenschap over Sinjar behouden, ze vrezen dat wij hun gebied willen inpikken (de PKK kondigde de autonomie aan als Sinjar zou worden bevrijd, nvdr). Daarnaast zijn er interne geschillen binnen de Iraaks-Koerdische politiek. De aanslepende problemen tussen de KDP (de regerende Koerdische Democratische Partij van president Barzani, nvdr) en de PUK (Patriottische Unie van Koerdistan, nvdr) escaleerden toen president Barzani te kennen gaf dat hij afgelopen augustus niet van plan was om op te stappen als president. Hij verlengde zijn termijn tot 2017. Dat had tot gevolg dat tegenstanders de straten in trokken, bij een aantal demonstraties ging het er gewelddadig toe. De politieke meningsverschillen hebben ook invloed op de Koerdische Peshmergastrijders: sommige eenheden zijn gebonden aan de KDP, anderen aan de PUK. De twee partijen zijn intussen overeengekomen dat ze beter eensgezind ten strijde kunnen trekken, maar het maakt het er allemaal niet makkelijker op.

Amerikaanse luchtsteun

‘Wij blijven in elk geval in het gebied. Zolang de IS niet verslagen is, zullen we aan de frontlinies tegenover hen staan. De Amerikanen werken ook met ons samen, niet alleen met de Koerdische Peshmerga. Ze zijn perfect op de hoogte van de interne problemen. In het begin konden we de VS nog om luchtsteun vragen, nu niet meer omdat de KDP dat doet. We krijgen hier in Irak ook geen wapens van de VS. We kunnen nog wel vragen om níét te bombarderen als wij ergens op de grond actief zijn. Want ik zie de Peshmerga ertoe in staat de Amerikanen ijskoud om luchtsteun te vragen op een plek waar wij ons net toevallig ophouden. Ik zeg niet dat we constant problemen hebben met de Peshmerga. We werken wel degelijk samen. Met degenen die voor hun vaderland strijden, niet met de plunderaars.

‘De bevoorradingsroute van de IS mag dan afgesneden zijn, maar de jihadisten hebben zelf een nieuwe weg aangelegd, naar het zuiden. Oké, het is een onverharde baan door de zandvlakten, maar ze gebruiken de route, tot aan Deir ez-Zor in Syrië. Ook daar ondervindt de IS echter forse tegenstand. Sinds een paar weken zijn de Syrische Democratische Strijdkrachten (met Koerdische, Arabische en christelijke milities, nvdr) een offensief begonnen. Ze hebben inmiddels de Syrische grensstad Hole heroverd op de IS.

‘Het kalifaat krimpt dus stilaan in. De verovering van Raqqa en Mosul is slechts een kwestie van tijd. Dat de steden gaan vallen, is zeker.’